“Ik denk,” zei de vrouw “dat ik mijzelf maar wegcijfer, dat moet niet al te moeilijk zijn; ik begin langzaam te tellen en bij tien ben ik weg.”
“Doe maar niet,” zei de man “voor mij tel jij nog mee.”
“Dan moet jij eens vertellen waarom ik ertoe doe”, reageerde de vrouw. “Nou, om te beginnen,” zei de man “de meeste vrouwen kunnen niet eens tot tien tellen.”
“Daarom zullen zij er ook nog wel zijn”, peinsde de vrouw.
“En in de tweede plaats,” vervolgde de man “ik houd van je, dus weet je wat, wij gaan wel samen.”
Langzaam begonnen de man en de vrouw te tellen. Bij ‘een’ verdwenen de stoelen uit hun huis en bij ’twee’ de tafels. Bij ‘drie’ en ‘vier’ de kasten met kleren en de wasmachine. Bij ‘negen’ was het hele huis leeg en stonden de man en de vrouw naakt in de kamer.
“Tien”, riepen zij in koor.
Geen verandering.
“Tien”, riepen zij nogmaals en iets luider, maar er gebeurde helemaal niets.
“Durf jij verder te tellen?”, vroeg de vrouw.
“Je zult zien dat bij verder tellen de hele wereld verdwijnt en wij alleen overblijven,” zei de man “zwevend in het heelal.”
“Dan ben jij mijn hemel”, glimlachte de vrouw.
“En jij die van mij”, zei de man.
Een paar tellen lang keken de man en de vrouw elkaar volkomen begrijpend aan.
“Elf”, fluisterden zij toen zachtjes, en langzaam zakte de vloer onder hun voeten vandaan.


Mosje

MOSje.iS van alles wat en zelfs dat niet helemaal

14 reacties

SIMBA · 25 november 2006 op 08:42

[color=00CC00]Kort maar prachtig! :-)[/color]

KingArthur · 25 november 2006 op 10:30

Grappig en mooi tegelijk. Fantastisch om samen ergens voor te kunnen gaan. Leuk om weer wat van je te lezen Mosje.

arta · 25 november 2006 op 10:44

Een duidelijk voorbeeld dat één plus één twee is, en dat is dan ook precies genoeg !! 🙂

Humor en emotie in één column!
Mooi!

Ma3anne · 25 november 2006 op 11:10

Zo subtiel, ondschuldig en diep tegelijk, dat ik er kippenvel van krijg.

Anne · 25 november 2006 op 11:11

Een woord.
Inspiratie.

pally · 25 november 2006 op 12:16

een juweeltje, Mosje!

Pally

Dees · 25 november 2006 op 12:23

Mosje toch! Prachtig stukje, waarbij je stijl meer ingekleurd is dan anders. En juist die extra kleur zorgt voor het extraatje, het je ne sais quoi dat ik soms ook wel eens mis bij jou. Je begrijpt, ik ben onder de indruk 😉

Prlwytskovsky · 25 november 2006 op 13:58

Sluit mij bij iedereen aan: kort verhaal maar met erg veel inhoud.

melady · 25 november 2006 op 19:09

Mos ik kan wel tot 100 tellen, tel ik dan nog mee? Mooi geschreven Mos, hoeveel woorden had je nou gebruikt..100?

Shitonya · 26 november 2006 op 18:09

bis bis

Mosje · 26 november 2006 op 19:52

Dank voor jullie lieve reacties.
Ik ben zachtjes aan het tellen nu…

Li · 26 november 2006 op 21:32

meda ne ave

KawaSutra · 26 november 2006 op 23:18

[quote]Ik ben zachtjes aan het tellen nu…[/quote]
Al uitgeteld Mosje?

Estrella · 27 november 2006 op 09:22

Wauw…met zo weinig woorden zoveel gevoel uit kunnen drukken….
Schitterbaar!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder