[b]Want mijn Herder is de Heer:
nooit zal er mij iets ontbreken.[/b]
Den Otter, onze leraar Nederlands, streng katholiek en een groot liefhebber van psalmen, vraagt ons om de eerste zin van dit refrein redekundig te ontleden. Makkie. [i]Mijn Herder[/i] is het onderwerp, [i]is[/i] het gezegde, en [i]de Heer[/i] het lijdend voorwerp. Dat de Heer een lijdend voorwerp is klinkt me wel wat raar in de oren, maar goed, zo zijn de regels nu eenmaal.
We hebben allemaal hetzelfde antwoord opgeschreven en leunen tevreden achterover. Den Otter, die heeft rond gelopen om te kijken wat we opschreven, loopt terug naar het bord, draait zich triomfantelijk om en zegt:
> Allemaal fout!
Van verbaasdheid zitten we weer recht overeind.
Wat heeft hij nu weer voor ons in petto, de leraar die ooit eens een dictee begon met de volgende woorden.
De conducteur op het geëlectrificeerde baanvak ‘s-Hertogenbosch ‘s-Gravenhage had geen oog voor het cisterciënzerklooster.
Alleen al in dat laatste woord had ik 4 fouten. Heeft hij ons nu weer bij de neus?
> De oorspronkelijke tekst van de psalm luidt: De Heer is mijn Herder, maar de schrijver heeft zich de dichterlijke vrijheid genomen om de woorden om te draaien, zodat het beter paste bij de muziek. Dus de Heer is het onderwerp en mijn Herder het lijdend voorwerp.
Den Otter glundert, wij zijn er weer eens ingetuind.
Ik zin op wraak. Die Otter moet niet denken dat hij zomaar een loopje met ons kan nemen. Ik denk een minuut of vijf diep na, en zet dan zet de tegenaanval in.
> Meneer?
> Ja Mosje?
> Heeft de Heer wel eens gelogen?
> Natuurlijk niet Mosje, de Heer heeft altijd de Waarheid gesproken, en zal altijd de Waarheid spreken!
> Ok, maar stel dat ik bij Hem zou zijn, en ik zou vragen: Heer, heeft U altijd de Waarheid gesproken?, en hij zou antwoorden: Mosje, ik heb één keer gelogen, spreekt hij dan de Waarheid, of liegt hij dan juist?

Het laatste wat ik van den Otter gehoord heb is dat hij na twee maanden de school in overspannen toestand heeft verlaten, als dakloze rondzwerft in Amsterdam, en alleen nog maar communiceert in gebarentaal, bang als hij is dat zijn woorden, als waarheid bedoeld, voor leugen zullen worden aangezien. U kunt hem herkennen aan het neuriën van psalm 23, in de oude toonzetting en berijming, met Heer en Herder in de juiste volgorde.

Categorieën: Diversen

Mosje

MOSje.iS van alles wat en zelfs dat niet helemaal

11 reacties

viking · 26 februari 2004 op 11:29

Mosje, jij gaat mijn held worden:

‘Culpa Patris, Aquis Submersus…’

Voor wie meent dat Viking de weg kwijt is volgt hier de vertaling: ‘Durch Schuld des Vaters im Wasser versunken’.

Dit was de titel van het boek dat wij verplicht werden te lezen in, let wel! een soort middeleeuws duits en latijn. Jawohl.
De leraar (duits) die ons dit literair werk liet lezen leeft nog steeds en Viking zint nog steeds op wraak.

Herr Mosje, ich bitte Ihnen, hilft mir…

archangel · 26 februari 2004 op 11:41

😀 😛 😀 😛 😀 Geweldige column waarde Mosje (en even een spontaan terzijde, mij ingefluisterd door het biologenhart: bent u een levermosje, een bladmosje, dan wel een korstmosje?)

[offtopic]
Geïnspireerd door je openingszin: wie van de CX-ers is er nog meer benieuwd naar Mel Gibson’s magnum opus als regisseur, financier (25 miljoen uit eigen zak!), producent en noem het maar op (geen acteerwerk overigens)… de film
[url=http://www.imdb.com/title/tt0335345/]’The passion of the Christ'[/url]?

Is behoorlijk [url=http://www.cinema.nl/cinema/magazines/news/index.jsp?portals=3142294&news=16629585&magazines=5268514]controversieel[/url] in de States, zou mogelijk aanzetten tot antisemitisme, enz. enz. (Gibson is aanhanger van een ultraconservatieve katholieke stroming die bepaalde verzachtende pauselijke uitspraken over het jodendom en hun rol bij de kruisiging van Christus verwerpt).

[/offtopic]

Ma3anne · 26 februari 2004 op 12:18

Ik wil niet lullig doen, hoor, maar ik heb net van de week het naamwoordelijk gezegde zitten uitleggen.

de Heer = onderwerp
is mijn Herder = naamwoordelijk gezegde.
is = werkwoordelijk deel (koppelwerkwoord)
de Herder = naamwoordelijk deel.

Heerlijk zulke mallotige leraren met een tic war ze de leerlingen mee lastig vallen.

Groetjes,
juf Puntmuts.

Mosje · 26 februari 2004 op 13:13

Ma3anne,

Je hebt helemaal gelijk!
Dus maar iets over de ontstaansgeschiedenis van deze column.
Meestal zijn mijn verhaaltjes allerminst autobiografisch. Deze echter wel, met uitzondering overigens van de laatste alinea. Op de school waar ik zat werd er niet echt diep op redekundig ontleden ingegaan. Als we wisten wat onderwerpen, gezegdes en lijdende voorwerpen waren, dan werd dat voldoende geacht.
Ik heb weergegeven zoals die Otter het ons vertelde.
Vaak doe ik wat research als ik een column schrijf. Zo heb ik, voordat ik schreef aan mijn paspoortverhaal “woordenwisseling”, maanden gezocht naar een oud zwart paspoort, omdat ik de teksten goed wilde citeren. Voor de column “waardeoordeel” heb ik een diepte-interview gehad met de secretaresse op ons kantoor, omdat ik benieuwd was naar haar beleving van het dragen van strings. In het geval van de column “herderspsalm” heb ik mijn naslagwerken geraadpleegd, en kwam tot de ontdekking dat het is zoals jij terecht opmerkte.
Ik heb getwijfeld wat ik in de column zou doen: het juiste weergeven, of wat Otter ons vertelde. Ik heb gekozen voor het laatste, omdat ik het wel leuk vond om de Heer een lijdend voorwerp te laten zijn.
Ik denk eigenlijk dat het die Otter meer ging om het uithalen van een grap dan ons een lesje redekundig ontleden geven.
Je bent een wakkere juf!

Viking: een goede raad: schrijf een column over die leraar en hoop dat ie um leest. Een van mijn eerstvolgende columns gaat over een andere leraar Nederlands die ik ooit had: een dame deze keer.

Kees Schilder · 26 februari 2004 op 17:32

persoonlijk dacht ik wel dat Den Heer,lijdend voorwerp was, maar toegegeven, dat heeft men nooit kunnen ontleden omdat de vogel al gevlogen was na drie dagen.Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa.

Mup · 26 februari 2004 op 19:51

🙂

Groet Mup.

Eftee · 26 februari 2004 op 20:02

Uiteindelijk is jouw meester Otter het lijdend voorwerp.
Leuke column, Mosje!!

Ma3anne · 26 februari 2004 op 20:46

De Heer als leidend voorwerp kan ik me dan WEL weer voorstellen…

Eén van mijn leraren Nederlands was ook een malloot, maar dan op de positieve manier. Zijn stokpaardje was om ons zo goed mogelijk creatief te laten schrijven. Keihard was ie, als je er toevallig geen talent voor had. En hij had me in dat hokje ingedeeld en maakte me keer op keer helemaal af.

Ik heb jaren geen pen op papier durven zetten.

Totdat ik begreep wat hij bedoeld had. Ik had wel talent, maar gebruikte het niet en daar was ie woest om. Dat vertelde hij me, toen ik hem een paar jaar geleden nog eens ontmoette. Kees Rood, de vader van Lydia, nog zo’n malloot… haha.

pepe · 26 februari 2004 op 21:30

Juffen en meesters hehe…

De kinderen waren/zijn het lijdend voorwerp 🙂

deZwarteRidder · 26 februari 2004 op 22:43

wat een leuke diepgravende column en taalkundig zo correct….prachtig..

Yoyogro · 27 februari 2004 op 08:56

[quote][offtopic][/quote]

….. ik las gisteren dat de eerste dode al is gevallen. Een vrouw kreeg tijdens de obscene kruisigingsscene een hartaanval. De film werd gestopt, de vrouw afgevoerd. In het ziekenhuis bleek dat ze morsdood was….

Yo
[url=http://www.yorienvandenhombergh.nl]Schrijven is schrap///[/url]

Geef een reactie

Avatar plaatshouder