‘Drup’ doet mijn vulpen. Hij is kapot maar toch schrijf ik er nog mee. Omdat ik er één: gehecht aan ben en twee: ik het niet eerlijk tegenover mijn pen zou vinden om hem af te schrijven. Zoals in die reclame, die irritante waar ik eigenlijk niet naar zou moeten kijken. Twee van die oranje schoenen hangen aan een hoogspanningskabel te praten over hoe geliefd ze ooit waren (…4 woorden New York City Marathon…). Mede dankzij die reclame loop ik dus altijd met blauwe vingers rond. Eigenlij is het onzin. Ik bedoel; mijn pen is niet meer die van vroeger: hij is veranderd, in negatieve zin. Maar net als bij mensen duurt het even voor je het beseft. Je hebt bijvoorbeeld een goede vriend, maar hij verhuisd, maakt nieuwe vrienden enz. Op een gegeven moment komt er een keer waarop jullie gezellig zitten bij te kletsen en de één een grap maakt die de ander niet begrijpt. Op dat moment besef je dat de ander veranderd is; dat je elkaar kwijt bent. Zo is het in feite ook met mij en mijn pen. Er komt een dat waarop ik besef dat hij niet meer goed schrijft. Ik [u]weet[/u] het nu al maar ik besef het nog niet. In feite weet je wat dat betreft alles al. Je weet dat [u]alles[/u] veranderd en dat het je op een dag niet meer aan zal staan. Toch blijf je door gaan tot het besef. Die periode is cruciaal want in die tijd kan weer alles veranderen. Ik ben bang dat mijn pen niet zal veranderen hoe lang het ook mag duren voor ik besef dat ik hem weg moet gooien. Terwijl ik mijn huiswerk maak wacht ik in spanning af. Op het besef.

Categorieën: Overig

8 reacties

FrancisM · 5 oktober 2004 op 15:56

Freya,

Een leuk geschreven stuk. Het onderwerp is goed en ik vind je benadering goed.
Welkom op deze site. Ik ben benieuwd naar de volgende column.
Let een beetje op de d en dt.

ignatius · 5 oktober 2004 op 16:30

Heb je column snel gelezen voordat deze veranderde 😉

Mup · 5 oktober 2004 op 16:55

Ik vind het een beetje dat verstand-gevoel- dilemma. Goed beschreven, ik zou alleen minder snel onderstrepen, of is dat de extra inkt uit je vulpen?

Groet Mup.

pepe · 5 oktober 2004 op 16:58

leuk geschreven, plezierig om te lezen
Laat die pen maar lekker druppelen…

Mosje · 5 oktober 2004 op 17:15

Mooi verhaaltje Freya, schrijf lekker door. Of typ lekker door als de pen het begeeft.

Raindog · 5 oktober 2004 op 21:58

Volgens mij is Ruben aan het scouten geslagen. (Gokje) Klopt dat? 😉

Hoe dan ook: hele leuke colum!

Louise · 6 oktober 2004 op 12:17

Niet weggooien hoor, die pen.
Leuk verhaaltje en welkom bij CX.

freya · 7 oktober 2004 op 19:34

ruben?? nee dacht het niet……
dankjewel voor de leuke reacties maar jullie mogen best wat kritischer zijn hoor! ik wil er wel wat van leren… En deze column-verhaal-iets was nou niet echt geweldig. but thanks anyway…

groetjes freya 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder