Het Binnenhofklasje – hij komt, hij komt

Iedereen zat in opperste concentratie voorovergebogen boven de schoolboeken, behalve Geert. Het nut van de les ‘Onbegrijpelijk Nederlands’ had hij nog nooit ingezien. Daarom waren zijn ogen naar buiten toe gericht en niet op het lesboek. In stilte screende hij alle voorbijgangers buiten. Opeens sloeg Geert alarm. In begrijpelijke taal schreeuwde hij: “een terrorist, er staat een terrorist op het schoolplein!” Zijn klasgenootjes stopten met het stampen van nieuwe woorden als regenboogcoalitie en sorrydemocratie. Meester Frans tuurde van achter het raam het schoolplein over. “Waar dan Geert, ik zie niets bijzonders”, sprak hij kalm. “Kijk dan, daar die man met die baard en die rode djellaba”, paniekte Geert. De meester barstte in lachen uit. “Dat rode gewaad heet een tabberd, beste jongen”, zei de meester. “De beste man buiten is geen terrorist, dat is de goed heiligman”, verklaarde meester Frans. Dit heugelijke nieuws zorgde er voor dat de boeken direct verdwenen van de tafeltjes. Om de Sint een warm onthaal te geven werden er meteen Sinterklaasliedjes ingezet.

Ondanks het feit dat de Sint nog buiten was, kon hij het gezang al horen. Hij wilde maar al te snel naar binnen toe, want buiten was het goed koud. “Waar is de ingang Piet?”, vroeg de Sint aan zijn de Wegwijs Piet. De Wegwijs Piet zocht zijn zakken af. “Ik zoek de plattegrond van het Binnenhof”, lichtte hij toe. “Die had je vorig jaar toch in de schoen van Samir A. gedaan”, wist een tweede Piet zich te herinneren. Gelukkig wezen de ongeduldige kinderen hem de weg naar het klaslokaal, zodat het feest dan eindelijk kon beginnen.

De Pieten lieten bij binnenkomst al meteen zien dat ze aardig thuis zijn in de graaicultuur. Met hun grote handen graaiden ze in de jute zakken vol snoepgoed. Om vervolgens hun gevulde hand over de klas uit te strooien. “Wat een modelsocialisten”, dacht Wouter nog terwijl hij keek hoe de pepernoten in het rond vlogen. Ik ben beschoten, ik ben beschoten!”, krijste Rita nadat ze was geraakt door een rondvliegend schuimpje. Of was het een kruitnoot, herstel: kruidnoot? Niemand hoorde haar nog, eenieder was te druk met het vullen zijn zakken. En nadat de zakken van de Pieten leeg waren en de zakken van de kinderen vol, was het tijd voor cadeautjes.

De Sint opende zijn grote boek en riep Henk bij zich. Henk Kamp. “Laten we maar beginnen met jouw cadeau jongen. Je cadeau heeft namelijk een vrij beperkte levensduur, dus hoe eerder je het openmaakt, des te langer kun je er van genieten.”, sprak de Sint tot Henk. Henk zat ongeduldig te schuiven op de schoot van de Sint. “Weet je nog wat je van de Sint hebt gevraagd?”, vroeg de goed heiligman aan de brave Henk. Hij dacht na en dreunde een rijtje op: “Helikopters, soldaatjes, raketten, boten, vliegtuigen…” De Sint onderbrak hem: “dat was wel erg veel dus we hebben moeten kiezen. Ik hoop dat je er blij mee zult zijn.” Henk opende alvorens het cadeau te openen eerst de envelop waarin het gedicht van de Dicht Piet zat:

[i]Ook al zijn Sint en Piet overtuigd pacifisten
toch lieten ze zich door jouw wensen niet kisten

Gewapend met muts, handschoenen en sjaal
Doken Sint en Piet in het ijzige arsenaal

We hopen dat je de wereld hiermee kunt imponeren
maar het volgende moet je je wel goed realiseren:

Je kunt ze alleen in een koude oorlog inzetten
het is namelijk een doos lange afstands Ola-raketten.[/i]