Het Binnenhofklasje met reces

Net zoals iedere doordeweekse morgen wachtte juf Ingrid in een nog lege Kamer op het moment dat de Kamerleden binnen kwamen druppelen. Sinds de dag dat ze de hamer van meester Weisglas over had genomen was ze vrijwel iedere schooldag het zonnetje in de Kamer. Op een paar momenten daargelaten want juf Ingrid is net als ieder ander ook een mens van vlees en bloed, en vooral van dat eerste maakte ze in de Foxy geen geheim. Deze morgen echter maakte er zich een vreemd gevoel van haar meester. Het besef dat ze volgende week weer terug naar het Friese Harkema moet omdat haar Binnenhofklasje met reces gaat, stemde haar somber. Beweegloos staarde ze voor zich uit, in afwachting van haar laatste dag in Den Haag.

Van een droevige stemming was bij de leerlingen van het Binnenhofklasje geen sprake. Opgewekter dan ooit stroomde de Kamer langzaamaan vol met Kamerleden die al in zomerse stemming verkeerden gezien de outfits. Jan-Peter vroeg aan de kleine Mat of hij nog op vakantie ging. “Dat weet ik nog niet”, antwoordde Mat. “Ik wil nog wel ergens vliegtuigen gaan spotten maar ik weet nog niet waar.” Jan-Peter adviseerde hem: “Griekenland schijnt het walhalla te zijn voor de vliegtuigspotter.” Mat knikte dankbaar voor het advies en vroeg geïnteresseerd: “En gaan de Balkenendetjes nog op vakantie?” Jan-Peter moest zichtbaar slikken en antwoordde met tranende oogjes: “Mama heeft de reis naar België moeten annuleren.” Mat legde zijn hand op Jan-Peters schouder en zei: “Och, waarom toch?” Jan-Peter moest nu echt huilen en zei snikkend: “De Gucht.”

Nadat iedereen eindelijk op de eigen plek zat, haakte juf Ingrid in op de jubelstemming van haar kinderen en beloofde: “We gaan er een leuke dag van maken!” Ze had gisteren aan de kinderen gevraagd om een spelletje mee te nemen. Gerrit en Jozias gingen samen Monopoly spelen, Henkie Kamp vormde eindelijk eens een groot leger op het speelbord van Risk en Mat nodigde Jan-Peter uit voor een potje Zwerkbal. Juf Ingrid was het treurige gevoel van vanmorgen al weer zo goed als kwijt. Ze liep in de richting van Geert die toch wel haar oogappeltje was geworden. Geert was in zijn eenmansgroep aan het patiencen. De juf knielde bij hem neer en stelde voor samen een potje te kaarten. “Komt u nog terug na de vakantie?”, vroeg Geert terwijl hij net een joker opgooide. De juf durfde Geert niet te zeggen dat dit haar laatste dag was en ze zweeg. Geert wist genoeg en beloofde zijn juf: “Als er weer een erotiekbeurs is dan kom ik u opzoeken.” De juf moest lachen, niet vanwege deze toezegging maar omdat ze Geert pas nog uit moest leggen dat het ‘erotiek’ is en geen ‘eurotiek’. Na die uitleg was Geerts afkeer van erotiek meteen verdwenen.

En zo eindigde deze laatste schooldag toch nog mooi. Er was wel één klein akkefietje met de goedgebekte Rita. Woutertje was bij de juf komen klagen omdat hij steeds meer pionnen van zijn Mens-erger-je-niet spel kwijt was. De juf suste ook dit voorval. Het bleek allemaal een misverstand. “Sorry juf, bij ons thuis spelen we het altijd zo dat pionnen die van het bord worden gegooid meteen het huis uit worden gezet”, legde Rita de juf uit in het bijzijn van slachtoffer Wouter.

Tegen het einde van de middag vroeg de juf eenieder om zijn tafeltje leeg te ruimen. “Het zit er op voor dit schooljaar. Reces!” Piet Hein vroeg de juf of reces hetzelfde was als proefverlof. En zo werd het toch ook nog een leerzame middag. “Nee Piet Hein dat is niet hetzelfde”, legde ze uit. “Na het reces komen jullie gewoon weer terug in de Kamer en na een proefverlof is het niet altijd zeker dat je terugkeert op de plek waar je vandaan kwam. Begrepen?” Piet Hein noteerde deze wijsheden en bedankte de juf hartelijk. “Ik zoek alleen nog iemand voor de plantjes”, vroeg ze de klas. Femke zwaaide druk met beide armen. “Wil jij dat doen Femke?”, vroeg de juf. “Nee mevrouw, maar ik ken wel iemand die het voor een schappelijk bedrag wil doen: Paultje Rosenmöller.” En zo waren ook de plantjes verzekerd van een onderkomen. De juf ging bij de deur staan en gaf iedere leerling bij het verlaten van de Kamer persoonlijk nog een hand want alleen Geert en zij wisten dat ze niet meer terug zou keren.