Als we bij elkaar horen dan vinden we elkaar weer. Met die zin verbrak mijn liefde voor het leven onze relatie. Nog verdoofd liet ik zijn woorden in mijn hoofd nagonzen. Als we bij elkaar horen dan vinden we elkaar weer, maar we horen nu toch bij elkaar? We hebben elkaar toch al gevonden? Wat zijn die zekerheden die je wilt vinden of is het een loze kreet waarmee je de pijn wilt verzachten? Vertwijfelt en intens verdrietig worden de uren dagen en de weken maanden. Met te veel drank en sigaretten probeer ik het intense lijden te verzachten. Sky Radio is een vriend geworden die me begrijpt. In de wanhoop koop ik zelfs een CD van Marco Borsato en alle nummers zijn mij en m’n verdriet op het lijf geschreven. En ik weet, het gaat weer over. Op een dag word je wakker met een blij gevoel en is Sky Radio gewoon weer irritant en verstoft de CD van Borsato. Toch is er iets veranderd, weer ben ik een beetje wijzer en meer beschadigd. De littekens vlechten een hekwerk rond mijn hart en ik wil wel blijven geloven, maar het cynisme begint een onderdeel van m’n karakter te worden. Het is niet meer alleen het verdriet om m’n grote liefde, maar rouw ik ook om het verlies van het kind in mij, dat met open ogen en open hart de mensen tegemoet treed.
Als we bij elkaar horen dan vinden we elkaar weer. Ik wil het wel geloven, maar geloven past niet in het cynistische geloof.
5 reacties
pepe · 2 november 2004 op 18:05
[quote]Het is niet meer alleen het verdriet om m’n grote liefde, maar rouw ik ook om het verlies van het kind in mij, dat met open ogen en open hart de mensen tegemoet treed. [/quote]
Troost dat kind in je en blijf spelen.
sterkte
Dinah · 2 november 2004 op 21:08
Zo herkenbaar deze column.
Heb je wel eens bedacht dat Marco zo populair is omdat iedereen zich in zijn liedjes herkend??
Vele mensen voelen hetzelfde verdriet, zo heftig, zo intens.
Marco heeft mij toch wel door een diep dal getrokken en zijn cd’s heb ik daarna heilig verklaard.
Laat het kind in je weer leven,lachen en genieten. Probeer het cynisme buiten te laten, hoe moeilijk ook.
Leer jezelf weer leuk vinden en weet dat ook jij er wezen mag! 😉
kus van Dinah
Mup · 3 november 2004 op 09:26
[quote]De littekens vlechten een hekwerk rond mijn hart en ik wil wel blijven geloven, [/quote]
Littekens kunnen je sterker maken, die kunnen je ook in positieve zin tekenen en vormen. En zoals pepe al zei, laat dat kind niet los. Moedig om zoiets persoonlijks te plaatsen. Sterkte,
Groet Mup.
sally · 3 november 2004 op 14:24
Niets erger dan liefdesverdriet.
Ik heb er ooit van geleerd me niet zomaar meer met hart en ziel aan iemand te geven.
En dan zul je zien dat je de ware liefde tegen komt.
niet vergelijkbaar met alles daar vóór.
liefs Sally
😉
ignatius · 3 november 2004 op 14:50
Ehh wat is cynistisch?