Het gevaar komt van rechts!
En dat was ik. Het gevaar. Want ik kwam van rechts. Ik stond weliswaar in mijn gelijk, had het recht om te reageren, wellicht zelfs wel, te schreeuwen maar hield me, keurig en beschaaft, gedeisd.
Wat had ik moeten doen? ‘Links’ volgen totdat ik wist wat haar exacte beweegredenen waren? Zo sociaal en fatsoenlijk was links klaarblijkelijk niet en na ieder deugdelijk onderzoek zou de definitieve verklaring zijn: Rechts had gelijk! Het stukje tekst hierboven verdiend enige uitleg want kan totaal uit zijn context worden getrokken en dan sta ik ineens bekend als iemand die aan de andere ‘kant’ van de maatschappij zou staan.

Het was een regenachtige donderdagochtend. De dag na de verkiezingen die Nederland voor een lange tijd massaal in haar ban had.
Met een hogere kijkerdichtheid dan de finale van Idols was het de Publieke omroep gelukt om Nederlanders af te laten stemmen op de uitslagen van de verkiezingen en het grote verkiezingsdebat van 2006.
De uiteindelijke coalitie zou nog lang op zich kunnen laten wachten.
Het vormen van een formatie zal waarschijnlijk net zo moeilijk zijn als de kwantummechanica waar een hoop knappe koppen zich het hoofd over gebroken hebben.
Nederland is duidelijk zeer verdeeld. Maar hoe de verdeeldheid zich karakteriseert is totaal niet duidelijk. Rechts versus links? Sociaal versus asociaal? Welvarend versus armoedig? Hoofddoek versus Londsdale-pet? Islam-foob versus homofoob? Nee. Zo zwart-wit is het niet.

Ik maakte de kinderen en mezelf klaar om het weer te trotseren. De kinderen met een regenjas met capuchon en ik met mijn, jammer genoeg, niet-waterdichte hoofddoek.
De kleinste voorop, de middelste achterop en de oudste op zijn eigen fiets.
Volledig verlicht, voor én achter, zoals Veilig Verkeer Nederland ons adviseert, baanden we ons een weg, tegen de wind in naar de plek waar mijn kroost spelenderwijs kennis vergaren en informatie inwinnen, de basisschool.
Nu ben ik, theoretisch en in de praktijk, goed onderlegd als het gaat om het toepassen van de verkeersregels. Ben al jaren in het bezit van mijn rijbewijs en ben met vlag en wimpel geslaagd voor het voor velen gevreesde theorie- en praktijkexamen.
Ik weet dus dat als ik onze straat uit fiets, voorrang heb op al het verkeer wat van links komt.
Het scheelde, werkelijk waar, een haartje of ik werd aangereden door een verregende moeder die vast net als ik, er de pest in had, om zo vroeg op in de morgen door weer en wind, van het behaaglijk warme huis naar school toe te moeten fietsen. Maar dan nog.
“Kun je niet uitkijken stomme trut, zit die achterlijke doek voor je ogen of zo!” Kwam er onder een doorzichtig regenkapje vandaan.
“Ik kom van rechts”, zei ik maar eigenlijk had ik moeten zeggen; “Kun jíj niet uitkijken, verregende regenmuts!” De ‘verWilderde’ moeder trapte vlug door en liet alleen een “pff” horen, alsof haar fietsband leegliep.

Je kunt me niet snel op de kast jagen maar nu had ik ineens, een bijna onbedwingbaar, verlangen om een wilde achtervolging in te zetten.
Ik zou flink op de pedalen trappen. Als een dwaas zou ik me door het verkeer banen, elk rood verkeerslicht negeren, oude dames van hun steunkousen rijden, geen elke tegenligger wordt ontzien, tot de plek waar ze staande zou houden.

Midden op het drukke schoolplein, omringd door alle andere natte ouders, zou ik haar voor schut zetten met een extreem goede opmerking die ik bedacht zou hebben tijdens de hectische achtervolging. Ik zou haar wijzen op de verkeersregels, (die ik in mijn boosheid ook totaal vergeten was maar dat ter zijde) en duidelijk maken dat ze een plicht heeft tegenover haar zoontje, die al die tijd achterop haar fiets zat, om je als een ‘heer’ in het verkeer te gedragen. Maar vooral zou ik zeggen dat ze haar onderbuikgevoelens tegenover moslims maar even moest inslikken op het moment dat ze als voorbeeld fungeert. Dat zou haar leren!
Maar ik fietste door. Want wat voor voorbeeld zou ik voor mijn eigen kinderen zijn als ik de verkeersregels, het fatsoen en mijn geduld zou vergeten, alleen om mijn gelijk te halen.

Thuis aangekomen ontdeed ik mijn jongste, nog niet leerplichtige, zoontje van zijn doorweekte jasje en hing het over de verwarming. Mijn eigen kledij en hoofddoek kregen ook een plekje bij de kachel. Ik deed de televisie aan en zag een compilatie van verschillende tv-programma’s over de verkiezingen van de avond ervoor. Geert Wilders kwam menigmaal het beeld voorbij en zijn anti-islamitische uitspraken uit het debat maar ook uit vroegere interviews werden veelvuldig herhaald.

“Er zullen nog veel ergere dingen gebeuren. Nog heel veel troep ligt onder het moslimtapijt. Het terrorisme kost niet alleen mensenlevens; het wil de staat vernietigen en ons bestaan verwoesten.”

Bijna kwart voor twaalf dus tijd om de kinderen weer op te halen.
Ik ritste de inmiddels droog geworden jas van mijn zoon dicht en deed mijn eigen lekker warme jas aan. Pakte mijn hoofddoek en keek in de spiegel. Ik zag er totaal niet gevaarlijk uit.
De moeder die vanmorgen mijn pad kruiste is door onwetendheid bang voor de islam. Aangewakkerd door wat populistisch geschreeuw van Wilders en consorten en ik ben een gevaar voor de maatschappij en de oorzaak van al het kwaad.
Ik fietste de straat uit en kwam bij het kruispunt.
Zal ik voortaan tegen iedereen, die van links komt en mij geen voorrang verleend, zeggen? “ Pas op, het gevaar komt van rechts!”


9 reacties

arta · 18 maart 2008 op 19:01

Ik vind je verhaal wat warrig.
Na het lezen van de eerste alinea had ik echt zoiets van: “Waar gáát dit over???” De eerste twee alinea’s had je, wat mij betreft gewoon kunnen schrappen.

Het incident op het kruispunt, heel vervelend voor je, maar weet je, net zoals jij geen standaard-moslim-extremist bent, is deze vrouw waarschijnlijk geen standaard Wildersfan. Als ik het zo lees komen in dit stukje de vooroordelen van twee kanten.

Ik vond jouw laatste zin geweldig gevonden. De inhoud matig, je had het wat aan mogen dikken, hád die achtervolging ingezet, hád de verbaasde gezichten op het schoolplein beschreven.
Ik las gister ergens dat de beste verhalen gelogen waarheden zijn en daar zit wel wat in.

Welkom op CX!
🙂

SIMBA · 18 maart 2008 op 19:16

Tsja, arta heeft het gras voor mijn voeten weggemaaid…rest mij niet meer dan jou welkom te heten op ColumnX!

Oumanouar · 18 maart 2008 op 19:42

Dank voor het verwelkomen op de site en ook voor de kritiek op de column.

De column ben ik expres wat warrig begonnen omdat ik niet meteen wilde verklappen wat de insteek zou worden voor het vervolg.

De vrouw op het kruispunt is zeer waarschijnlijk geen extreme Wilders-aanhanger en wat ik precies ben, tja daar zijn de meningen vast over verdeeld.
Dit verhaaltje hoeft ook niet zo serieus genomen te worden, tis gewoon iets wat ik heb meegemaakt.
Zonder verder consequenties en ik heb er geen nare nasmaak aan over gehouden.
Het is simpelweg geschreven omdat het me op dat moment iets wat irriteerde, nu niet meer.
Om de column wat aan te dikken zitten er natuurlijk vooroordelen in verwerkt maar niet zozeer omdat dat mijn mening is, gewoon omdat vooroordelen hebben aan beide kanten voorkomt en ze eigenlijk best grappig zijn, that’s all.

Nogmaals dank voor de verwelkoming, ik zal spoedig weer wat posten/insturen.

groet,

Oumanouar (wat moeder van Anouar betekent)

Neuskleuter · 18 maart 2008 op 19:57

Ik vind het wel een leuk stuk, maar her en der iets warrig. De sfeer komt goed over. Het leuke aan je inleiding vind ik, dat je er beide kanten mee op kan. En je eindigt ook weer met een goede dubbelzinnige uitsmijter!

[quote]Het stukje tekst hierboven verdiend enige uitleg want kan totaal uit zijn context worden getrokken en dan sta ik ineens bekend als iemand die aan de andere ‘kant’ van de maatschappij zou staan.[/quote]
Dit stuk had van mij niet gehoeven. In een column hoef je je eigen schrijven niet te rechtvaardigen, dat doet de lezer wel voor je.

En wat verder in detail: ik zie overal korte bijzinnen tussen komma’s staan.
[quote]k stond weliswaar in mijn gelijk, had het recht om te reageren, wellicht zelfs wel, te schreeuwen maar hield me, keurig en beschaaft, gedeisd.[/quote]
Dit kan anders:
Ik stond weliswaar in mijn gelijk en had het recht om te reageren, wellicht zelfs wel te schreeuwen, maar ik hield me keurig en beschaafd gedeisd.

Verder wens ik je een warm welkom en ik ben benieuwd naar meer 😉

Mosje · 18 maart 2008 op 19:58

Het gevaar komt dus niet van links, niet van rechts, maar van moeders die hun kinderen naar school brengen.
Eigenlijk altijd wel geweten, maar nu dringt het pas tot me door.
:stom:

Mosje (Moeder van Osje)

pally · 18 maart 2008 op 23:27

Tja vooroordelen zetten die je mening niet zijn, daar zie ik het nut niet van in. Ik vind je stukje een beetje lang en wat wazig. Maar het is ook best leuk geschreven. Misschien volgende keer iets korter en duidelijker? Welkom hier!
groet van Pally

Mosje@
Als mosje de moeder van osje is,
Is Vezel dan misschien de vader van ezel? 😀

Teunis · 19 maart 2008 op 09:35

Pally… Vader van Li?

Dees · 19 maart 2008 op 11:05

Mooi stukje, leuke invalshoek. Vooral die fantasie van wat je allemaal zal doen en zeggen en het uitleven van je woede in gedachten vind ik grappig. En een gat in de markt! Een waterafstotende hoofddoek (luchtdoorlatend, zodat je hoofd niet zweterig wordt en modieus, zodat het niet lijkt op zo’n omatisch regenkapje).

Ach, nu is er Harry de Winter en bekennen mensen zaterdag kleur, al denk ik wel eens dat elke vorm van aandacht voor Wilders teveel is, het voedt hem tóch wel en zijn populariteit ook.

Grt,

Dees (niet de dochter van ees, denk ik…)

Oumanouar · 19 maart 2008 op 13:46

Leuk om reacties te krijgen op mijn eerste column hier op Columnx.

Hartelijk dank hiervoor.
Ik gebruik de vooroordelen omdat iedereen nu eenmaal vooroordelen heeft en ik wilde laten zien dat het aan beide kanten eigenlijk best grappig kan zijn.
Je hoeft volgens mij niet perse het eens te zijn met een vooroordeel om ze te gebruiken in je column. Volgens mij kun je ze ook verwerken om te laten zien dat beide kanten er een handje van hebben en het soms gewoon onzin is en niet te vergeten, totaal ongegrond.

Mijn volgende column is gepost, even wachten voor de acceptatie en de verwerking.

groet,

Oumanouar

Geef een reactie

Avatar plaatshouder