Het leeft niet

Het is nogal een vreemde gewaarwording. Normaliter staat de hele wereld op z’n kop tijdens een WK voetbal. Nu niet. Op 12 juli, de dag na de finale, zal een ieder weer overgaan tot de orde van de dag. Een week later zijn we alweer vergeten dat er een WK was en richten we ons op de eerste kwalificatiewedstrijden voor het EK 2012. Het is een nietszeggend wereldkampioenschap. En het leeft niet.

Nederland staat in de kwartfinale. Hoezé. Vier wedstrijden winnen is natuurlijk een prima prestatie, maar dat moet in Nederland altijd gepaard gaan met mooi voetbal. Alleen winnen is niet genoeg, en dus heeft ook ons eigen Nederland nog geen verpletterende indruk gemaakt.

Eigenlijk is het heel simpel. Wordt er, op wat voor manier dan ook, gewonnen van Brazilië, dan is het hosanna. Uruguay of Ghana moet ook te doen zijn, en dan lonkt er voor het eerst in 22 jaar weer een finaleplaats op een groot toernooi. Wereldwijd zullen de media vol lof zijn, over de helden van Oranje. Stekelenburg wordt een wereldkeeper, Van der Wiel is de beste rechtsback van Europa, Van Bommel de regisseur en Robben een halfgod.

Echter, als we verliezen is het andere koek. Ook dan gaat het niet om de manier van spelen. Dan hebben we ineens vier heel matige wedstrijden gespeeld, tegen eveneens vier zeer matige tegenstanders. Brazilië, dat zelf niet eens groots speelt, is van een ander niveau. Dat is wél wereldtop. Dachten we nou serieus alwéér dat we kampioen gingen worden? Wat een grap. Stekelenburg is een prima eredivisiekeeper, en kan het wellicht eens proberen bij de Europese subtop. Van der Wiel kan alleen maar aanvallen en moet nog een hoop leren. Van Bommel moet eens ophouden met zijn nare trekjes en Robben is egoïstisch. Want zo gaat dat dan.

Het WK leeft dus niet. Natuurlijk kijken we alle wedstrijden. De spanning komt echter niet door fantastische wedstrijden, maar door de vraag of we onze wk-poule goed hebben ingevuld. We spelen op hoogte, zonder technologische hulpmiddelen en met een zwabberende kutbal. En dan heb je ook nog van die landen in de poulefase waarvan je zegt, dat hoeft niet perse.

Ook de gevestigde namen, de zogeheten topspelers, geven niet thuis. Althans, veel van hen. Torres is onzichtbaar, Messi heeft nog niet van zich doen spreken, Rooney heeft naar verluid een advertentie geplaatst voor een nieuwe stacaravan en Cristiano Ronaldo heeft zicht ontpopt tot Lama van het jaar. Van Persie is in Engeland een grote meneer, maar heeft nog niets anders gedaan dan kansen missen. Kortom, het niveau valt een beetje tegen. Complimenten voor David Villa en de Duitsers, die het wel weer laten zien.

Er staan nog een paar potjes op de rol die wellicht een hoop gaan goedmaken. Uiteindelijk herinner je toch vaak het laatste wat je hebt gezien. Zelfs al wint Nederland, het zal geen WK worden waar de echte voetballiefhebber later met veel plezier aan terugdenkt. De wedstrijdspanning ontbreekt. Dat onderbuikgevoel dat wellicht nog gaat komen.

Ondanks de teleurstelling voor wat ik tot nu toe voorgeschoteld heb gekregen, kan ik dus één conclusie trekken: Het WK leeft niet. De droom nog wel. Nederland wereldkampioen 2010. Miljoenen mensen langs de grachten, dagenlang een complete natie dronken. Het zou wat zijn. Toch is die kans niet zo groot. 12 juli wordt een dag als alle anderen. Helaas.