1. Een Krakende Ketting

06.30 Een snerpende gil klonk door de vroege maandagmorgen. Twee donkere kraaloogjes keken angstig rond in een overwegend wit vertrek. Allemaal witte tegeltjes met een lichte voeg. Het smetteloze geheel werd alleen maar verstoord door een donkere zware ijzeren deur. Een forse man was daar zojuist door binnengekomen. Door de witte kleding die hij droeg viel hij bijna niet op. Zijn bruine gelaat en groene laarzen verraadden hem echter en de angstige oogjes fixeerden zich op de indringer. De gil had geleken op een noodkreet, de oogjes duidden op doodsangst. Het lichaam leek zich te willen verplaatsen, bevrijden, maar dat lukte niet door de stevige, strakgespannen kettingen die vast waren gemaakt aan twee ijzeren ogen in de vloer. Ondanks het luidruchtige trekken aan de kettingen en opnieuw een harde holle gil, keek de man niet op of om.

Hij prevelde wat, als een priester die zich opmaakt voor een rituele handeling. Terwijl hij verschillende instrumenten klaarlegde op een grote houten tafel veranderde het prevelen van de man van toon. Van angst sprongen de kleine oogjes bijna uit hun kassen toen de man een keel opzette en een zware stem in gezang losbarstte. Een vrolijke deun; de man leek plezier in zijn bezigheden te hebben. Even hield hij zich stil. De man spitste zijn oren. Hij had blijkbaar iets gehoord. Heel zachtjes klonk in de verte het geratel van een roestige ketting die het tandwiel waarover hij gespannen was martelde. De man keek op zijn horloge en keek verrast. Dan stierf het geluid weg en de man hervatte zijn lied en werkzaamheden in verhoogd tempo. […]

‘Je mag jezelf nooit verwijten dat je geen antwoord kunt vinden, maar wel dat je de vraag niet hebt gesteld!’ Dat zegt Willem Tukker tegen zijn beste vriend Fred Holland als ze hun zoektocht naar verdwenen familieleden hebben afgesloten. Vragen over waarheid en liefde die worden gesteld in “Het Leukste Dorp” blijken uitdagingen te zijn voor de merkwaardige en bijzondere onderlinge relaties. In deze satirische strekenschets worden op relativerende toon en even onverbloemd, herkenbaar als tragi-hilarisch, de verhoudingen tussen mensen gevangen, gekoesterd en gefileerd. 

(ISBN 10 3854384394; ISBN13 9783854384397)


Robert

Robert Beernink auteur van verhalen, #binnendoordenkers en lichtgedichten. Zijn motto: elk verhaal is waar, elke waarheid slechts geloof.

4 reacties

Mien · 20 mei 2015 op 12:17

Awel, ik zou dit script meteen doorsturen naar Kamagurka. Of nee, eerst langs Gumbahh, voor aanvullende beelden. Wrange, wringende en treffende uitwerking van deze uitdaging van de maand. :yes:

arta · 20 mei 2015 op 12:32

Mooie uitwerking!

Mosje · 20 mei 2015 op 22:19

een rilling over mijn rug

g.van stipdonk · 21 mei 2015 op 21:25

Stieg Larssons’ Millenium in de polder? De spanning is te snijden. :yes:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder