Ik val op mijn knieën, terwijl tranen in mijn ogen schieten en ik mijn handen beschermend om de gepijnigde plek vouw. Sinds een ongelukkige schop tijdens gym op de lagere school heb ik daar niet zo’n intense pijn gevoeld. … op de hoek van de straat, in het licht van een lantaarn, staat een gestalte ongedurig op mij te wachten. Ik zit in de puree. Ik weet niet hoe ze me heeft weten te vinden. Feit is dat ik haar zo snel mogelijk moet zien te dumpen.

Het is kil op straat en ik doe mijn jas dicht. Met mijn handen diep in de zakken gestoken loop ik naar haar toe. Ze staat daar maar en kijkt toe hoe ik nader. Snel afhandelen is het beste, denk ik. Daarna meteen naar binnen, naar vrouw en kind. Het was een onvergetelijke ervaring vanmiddag, het was dolle pret, maar het is leuk geweest en nu moeten we de hele boel zo snel mogelijk zien te vergeten. Jezus! Dat mens weet waar ik woon. Dat heb ik weer. Niet mijn idee van ongecompliceerde sex.

Met gierende banden stopt een auto midden op straat. Portieren springen open en twee mannen springen naar buiten en voor zij kan reageren wordt ze de auto in gesleurd. Het speelt zich amper vijf meter bij mij vandaan af. ‘Hé! Blijf van haar af!’ gil ik en in een reflex begin ik te rennen. Dan springt een derde man tussen de geparkeerde auto’s vandaan, ik knal zowat boven op hem. Dreigend blijft voor mij staan. Afwerend steek ik mijn handen uit en krimp ineen. Klaar om een klap te incasseren.
‘Wat ben jij van plan, kereltje?’ Ik gluur door spleetjes de boze wereld in. Een hard gezicht met glazen ogen staart mij aan. ‘Blijf met je poten van mijn duifje af en laat haar met rust. Dat is gezonder voor je.’
‘Jouw vrouw?’ stamel ik. ‘Ik wist niet dat ze…’ Hij laat me niet uitspreken. Het wordt zwart voor mijn ogen, zwart met felrode spikkeltjes en een felle pijn schiet door mijn onderbuik en dat wat er onder hangt. De lul heeft me een knietje gegeven. Ik val op mijn knieën, terwijl tranen in mijn ogen schieten en ik mijn handen beschermend om de gepijnigde plek vouw. Sinds een ongelukkige schop tijdens gym op de lagere school heb ik daar niet zo’n intense pijn gevoeld. Krom van de pijn zit ik op de koude stoeptegels te jammeren.
‘Bemoei je met je eigen zaken zeg ik toch!’
‘Hé Tom!’ Een stem bij de auto op straat. ‘Ze heeft het niet op zich.’
‘Lul niet! Zoek beter – en sla geen plekje over dit keer.’
‘Met plezier, maar ze heeft het écht niet. Ze beweert dat híj het heeft.’

Het dringt amper tot mij door. Twee mannen sleuren de vrouw waar ik wilde sex mee heb gehad in een auto en de ene vent beweert vervolgens dat de ander iets heeft waarvan de derde man beweert dat zij het heeft. Ik kan het allemaal niet volgen, want pijn beheerst mijn geest. Hij heeft het. Híj heeft het! Hij? Ik! Wat heb ik? Ik vloek en op het moment dat ik in mijn kraag word gegrepen schiet ik rakelings langs de benen van de man voor mij en ga er als een haas vandoor. Achter mij klinkt gebrul en gevloek, het geluid van dichtslaande portieren, een auto die met slippende banden wegrijdt, driftige voetstappen en een auto die snel dichterbij komen. Waar moet ik heen? En ga ik dat redden?


Kees

Zelfstandig schrijver en fotograaf

3 reacties

MBB · 30 januari 2003 op 21:28

(serieus)
Het is goed te weten dat je nog kan typen, ze hebben dus in elk geval je handen heel gfelaten. Ik hoop voor je dat de rest ook nog aan elkaar hangt.
(minder serieus)
En ze zeggen altijd dat paracetamolletjes zo goed zijn tegen de buikpijn, probeer dat eens 😛 😛 😛

Godspeed · 31 januari 2003 op 07:53

Kees,

Ik zou maar alvast oefenen om met je neus je verhalen te typen, of spraakherkennings software aanschaffen. Wel pas installeren als je weer zonder tanden kunt praten anders herkent de software de gebruiker niet.
:-p
Ik zou maar eens onder de stoel van je auto kijken of de dame in kwestie niet iets vergeten is.
🙄
Mischien Ab vragen og deze een tijdje komt logeren voor je persoonlijke beveiliging, we zullen anders je verhalen een tijd moeten missen.
👿
sterkte,

Godspeed
:pint:

Juanita · 31 januari 2003 op 09:07

Niet om het een of ander Kees, maar dat knietje heb je natuurlijk verdiend. En om nu aan je vrouw en kind te denken, is een beetje laat. :hammer:

Ik hoop voor jou dat het allemaal een boze droom is, want anders is je huis straks leeg als je thuiskomt.

Maarrehhh, het leest als een trein. Dus brei er een mooi eind aan. 😉
gr. Juanita

Geef een reactie

Avatar plaatshouder