Mannen en vrouwen, ze kunnen niet met en ze kunnen niet zonder elkaar. Het is raar maar waar. We hebben elkaar nodig. Zonder elkaar overleven we niet. En dus moeten we heftig aan het daten opzoek naar de ware. En dan moeten wij ons ook nog aan regels houden ook nog. Belachelijk! Oke, wat wil een vrouw. Een vrouw wil zoveel dat de helft van de mannen het gewoon niet aankan. Ze denken met af en toe een bloemetje (en zelfs dat doen ze bijna nooit) en af en toe zeggen ‘ik hou van je’ , dat het daarmee gedaan is. Als ik naar mezelf kijk, wat wil ik van een man. Oh, ik wil zoveel, ik wil humor, ontzettend veel humor. Ik wil een man die een beetje gek is, en het liefst net zo gek als mij. Ik wil lekker knuffelen en veel intimiteit, maar niet te klef. Ik wil ook een man die niet bang is om in het openbaar te laten zien dat hij van me houdt, maar dat ook in mate. Ik wil een man die attent is en die door kleine dingentjes laat zien dat hij van me houdt. Ik wil een man die mij mijn vrijheid laat houden, maar die toch wel interesse toont in mijn leven. Het is toch raar dat mannen maar zo moeten weten in welke mate alle dingen moeten gebeuren. Dat kunnen ze niet weten, want wij vrouwen gillen alleen als het teveel of te weinig is. Wij geven niet duidelijk genoeg aan wat we willen. Dus, hoe moet een man in vredesnaam weten hoe het wél moet. Wij vrouwen willen dat een man zomaar alles snapt zonder dat je het moet uitleggen. Wij willen dat een man alles van ons weet, zonder dat we dingen vertellen. Als een vrouw boos is, en ze loopt weg, kan dat 2 dingen betekenen, of ze wil dat hij haar achterna loopt en haar vastpakt en innig zoent en dat hij zegt dat alles goed komt, of hij moet haar echt even met rust laten. Maar ja, wij schreeuwen niet van “ik loop weg en kom me achterna”. Nee wij schreeuwen “ik loop weg en kom me niet achterna”. En dat terwijl we de helft van de tijd bedoelen “kom me achterna”. En soms menen we het. Als ik dit zo lees kan ik me heel goed voorstellen dat een man niks van vrouwen snapt. Dus eigenlijk, en nu zullen heel veel vrouwen me een verraadster vinden, snap ik best dat het mannelijke geslacht het zeer moeilijk heeft met ons. In elke situatie verwachten wij elke keer wat anders. De ene keer willen we die macho, de andere keer willen we die attente man, en dan willen we weer de begrijpende man. En zo kan ik wel even doorgaan.
Mannen moeten meerdere rollen op zich kunnen nemen om ons tevreden te stellen. En wij vrouwen? Mannen zijn wat dat betreft veel makkelijker. Ze zijn sneller tevreden met ons. Maar wij moeten ons ook aan bepaalde rollen en gedragsregels houden. Niet té aanhankelijk maar ook niet té onafhankelijk. Wij moeten niet teveel zeuren, niet te gek zijn, niet slimmer dan hun, niet te grote mond hebben. En we moeten ook nog bevallig zijn niet te opvallend zijn voor andere mannen, maar mannen moeten toch ook wel weer naar ons kijken. En zo kan ik daar ook nog wel even over doorgaan. Net zoals de ongeschreven regels van het omgaan met elkaar, niet teveel bellen, want dan ben je te happig. Niet teveel lachen want dat kom je over als een leeghoofd. Niet te klef doen want misschien schrikken ze wel van elkaar, en je schendt elkaars privacy, ziek! Er zijn zoveel van die ongeschreven regels. Het is een protocol waaraan beide partijen zich moeten houden. Maar het is toch te gek voor woorden dat als je helemaal gek bent op een man, en je wilt hem graag bellen, maar dat je dat maar niet moet doen. Want dan ben je te happig. Mijn hemel, wat zullen wij dan wel niet veel kansen hebben laten liggen. Maar misschien is dat het geheim er wel van. Zo blijft het spannend en ontdek je, na lange lange tijd, en gemiste kansen wie er over blijft voor jouw. We hebben zelf die regels gemaakt en nu zullen we er allemaal, man en vrouw, voor moeten boeten. Allemaal stuk voor stuk. Ik denk dat niet iedereen zich er niet altijd aan houdt. En tjah we hebben het etiket al opgeplakt, als iemand zich er niet aanhoudt, dan ben je te wanhopig. En wanhopige mannen of vrouwen moet je niet hebben, dus laten we misschien wel hele mooie kansen liggen. Ik denk dat ik er nog een hele lange tijd over ga doen voordat ik dit kan accepteren dat het zo werkt. En dat zal lang duren.


10 reacties

Mup · 9 maart 2004 op 07:26

Daten, geen kaas van gegeten:-) En dan te bedenken dat er zoveel manieren van daten zijn die allemaal verschillende regels aanhouden,
leuke column,

Groet Mup.

Kees Schilder · 9 maart 2004 op 08:22

Een column die helemaal in het verlengde ligt van de discussie die nu in het CXcafe de gemoederen bezig houdt.
Schitterend geschreven

Kobus · 9 maart 2004 op 08:26

Daten, en met name via advertenties, is vaak een misleidende manier van presentatie.
Sportief : Meestal niet meer dan 3 keer per week fietsen richting buurtsuper.
Zoekt gezelligheid : Samen zappend voor het kastje.
Humor : Minimaal 3 vette scheten per avond, met krant gebruikt als waaier richting partner.
Seks : Penis verpakt in damesblad en dan roepen :”schat, er staat iets interessants in de Margriet”.
Huiselijkheid : Schenk jij nog even iets in en neem meteen de chips mee.
Financieel onafhankelijk : Schiet jij de werkster even voor ? of nog thuiswonend.
Zakenman/vrouw : Meestal eenmansbedrijfje, op rand van afgrond.
Jonge vrouw/man : Begin maar te tellen bij 40+.

Wel leuke column, daar is geen misverstand over !

viking · 9 maart 2004 op 08:30

Ach, net als jij, lieve CarinavK, weten heeeel veel vrouwen dit al lang. Ze doen alleen niets met die wetenschap en dan ben je weer terug in jouw verhaal; jullie zijn en blijven ondoorgrondelijk. Maar wel onmisbaar! 😉

pepe · 9 maart 2004 op 08:37

Leuke column en zo waar, venus en mars weer.

Juist gisteren een discussie met dochter over jongens die haar maar achterna lopen, waar zij nu net denkt nee die vind ik niet leuk.
De jongens die zij nu net wel leuk vindt zijn moeilijker te bereiken.

In elke relatie is het geven en nemen, ik het water, hij de wijn 😉
Hij is niet van mij en ik niet van hem, maar samen komen we er wel uit!!

Ik hoop je nog veel zal schrijven hier!

FrancisM · 9 maart 2004 op 10:28

Beste CarinavK

Een column naar mijn hart. Precies raak geschoten. Wat je beschrijft zijn precies de spelregels waar men zich aan dient te houden. Als je gaat vissen wil je toch ook niet dat Neptunis alle grote vissen voor je op de kant gooit. Daar is niks aan. Zo had ik vroeger een vriendin die aan nimfomanie leed. Nou daar word je niet vrolijk van. Of een meisje wat je tegenkwam dat je daarna steeds opbelde. Sta je ook niet bij te lachen. Nee, het moet zo zijn zoals je het beschreef, anders is er geen donder aan. Ik geef toe, ik ben allergisch voor regels, maar in dit geval is het het mooiste spel van het leven.
Ga alsjeblieft door met schrijven.

Groet,

FrancisM

R@@F · 9 maart 2004 op 12:22

Ach…soms droom ik terug naar de oertijd waar een vrouw al erg tevreden was als je haar als vorm van aandacht een welgemikte klap met een knots op haar hoofd gaf..

Erg goede column!!
R@@F

Mosje · 9 maart 2004 op 13:05

Wat heeft onze Viking toch ingetogen gereageerd. Ik had verwacht dat hij zoiets zou zeggen als: “neuken?, of een pizza?

Beste Carina, ik zou je niet al te veel tijd verspillen met dat accepteren. Wat is er heerlijker dan af en toe het protocol doorbreken??”
Leuke column!

Eftee · 9 maart 2004 op 13:18

Zolang je elkaar niet gaat proberen te veranderen, lukt het wel. Openheid en eerlijkheid, lost een hoop onbegrip op.

Leuke column!!

Ma3anne · 9 maart 2004 op 13:19

Het woordje ‘wij’, waar vrouwen bedoeld worden, klinkt heel gezellig en gezusterlijk. Maar vind je het erg als ik me een beetje distantieer van dit ‘wij-gevoel’? Ik vind het te veel jaren vijftig-achtig klinken. In elk geval van voor de tweede feministische golf.

Het spel tussen man en vrouw is heerlijk… maar de boeketreekssfeer zijn we toch al lang voorbij?
Of heb ik iets gemist in de ontwikkelingen van de laatste jaren? Terug naar AF? Nee toch?

Wel een leuke column, maar een beetje te Barbi-achtig wat mij betreft. Maar jouw mening, dus niks mis mee hoor! 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder