Dit zal de eerste keer worden, deze vakantie gaat het echt gebeuren. Ik heb een afspraak met onze zoon gemaakt, hij gaat het doen. Veertien jaar is een mooie leeftijd, jong geleerd is in dit geval geen probleem.
Hij stribbelde eerst wel wat tegen, want waar heb je anders een moeder voor. De regen komt met bakken uit de lucht en stroompjes lopen langs mijn voeten. Het natte gras plakt aan mijn schoenen, voorzichtig zet ik de ene voet voor de andere. Ondanks mijn voorzichtigheid begint nu ook mijn broek tot onder aan de kuiten nat te worden.
Dit zijn buien waar geen paraplu tegen helpt, de enige manier om droog te blijven is niet naar buiten te gaan. Maar dit is onmogelijk er moeten tenten opgezet worden, voor we echt naar binnen kunnen.

Hij heeft al op zijn knieën gezeten en zijn broek vertoont groene natte plekken, zijn capuchon hangt als een natte theedoek om zijn hoofd, er hangt een druppel aan zijn neus. ‘Mam, hij staat, kijk maar!’ zegt hij trots.
‘Goed gedaan hoor, trek nu maar iets droogs aan.’
De warme chocolademelk staat dampend voor hem als hij weer droog bij ons komt zitten.
De berg natte kleren ligt op een hoop voor in zijn tent, ik heb moeite mijn mond te houden.
Na enkele uren ligt er nog een nat pak bij en het lukt hem die eerste dag al drie natte pakken te hebben. Dat belooft wat.

Na een paar dagen is hij al door zijn droge sokken en lange broeken heen, gelukkig is vandaag het zonnetje gaan schijnen dus sokken en lange broeken zijn niet nodig. Maar omdat je nooit weet hoe lang het mooi weer blijft, is het slim nu vast een wasje te doen, zodat het kan drogen en weer schoon is.

Ook hij moet er nu aan geloven en haalt zijn natte en vuile was uit de tent. Mijn berg was is van drie personen en past met gemak in een emmer. Zijn emmer is van hetzelfde formaat, maar veel te klein voor de berg was die hij heeft geproduceerd.
Samen halen we warm water en maken een sopje, terwijl hij nog volop aan het schrobben is ben ik al klaar met uitspoelen en wringen. Hij zucht, steunt en kreunt dat het wel erg veel is en begint in de berg te zoeken naar kleding die hij misschien nog wel een keer aan kan voor het gewassen moet worden.
Mijn was hangt al aan de lijn achter de caravan, de helft van de lijnen is nog leeg voor zijn was, als hij met uitspoelen begint. Ik help hem met het wringen van de dikke sweaters en broeken.

Hij heeft duidelijk zijn wasles gehad, de daaropvolgende dagen produceert hij aanzienlijk minder wasgoed.

Categorieën: Reisverhalen

pepe

Vrouw, (schone)moeder, leerling-creatief schrijven en nog veel meer. Wil je meer lezen? Hier schrijven wij (meiden van Mary)www.meidenvanmary.wordpress.com. Ik mag één van deze meiden zijn. Schrijven is schrappen, het schrijven schrappen is geen optie.

10 reacties

dj_Eddy · 6 augustus 2007 op 09:40

Haha, erg leuk verhaal!

lagarto · 6 augustus 2007 op 09:42

Ohhh, heerlijk. Onze zoon van 14 kwam laast terug van schoolkamp. Misschien is het beter als je er zelf niet bij bent. lekkur geschreven ook.
Groeten lagarto

SIMBA · 6 augustus 2007 op 10:33

😀 wasles! Die jongen komt wel beslagen ten ijs als hij later groot is!

lisa-marie · 6 augustus 2007 op 12:26

Heerlijk en met veel plezier gelezen. 😀
En een ijzersterke slotzin die eigenlijk alles al zegt.

pally · 6 augustus 2007 op 14:37

Ha, Ha , geestig en wijs, Pepe!
De praktijk werkt honderd keer beter dan woorden.
Maar jouw woorden hierover zijn wel een leuke column geworden!

groet van Pally

arta · 6 augustus 2007 op 15:20

Leuke column met inderdaad een erg wijze les. Ondervinden doet zoveel meer dan woorden…
😀

WritersBlocq · 6 augustus 2007 op 18:06

Hahaha Pepe, hij is leuk! Toen de baard in de keel was gekomen, was het wasmoment ook gekomen, toch? Soms zal ie denken ‘was ik nog maar klein…’
Liefs, Pauline.

Troy · 6 augustus 2007 op 18:10

Doe mij maar een wasmachine *of een hotel 😉

DriekOplopers · 7 augustus 2007 op 10:06

Inderdaad: ervaring is de beste leermeester!

DreamOn · 7 augustus 2007 op 11:34

Bedankt voor de tip pepe! Mijn kinderen produceren ook een was waar je ‘U’ tegen zegt! Zij staan er ook niet bij stil, hoeveel werk het met zich meebrengt!

Leuke column! 😀

Groetjes DO.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder