P.S. Gnomon klopte Piet op de schouder en schonk hem een glas water in. Piet snikte nog wat na, maar zijn hersenen draaiden op volle toeren.

Plots schoot hem iets te binnen.
‘Wacht! Wat ik niet helemaal begrijp is dat het horloge eigenlijk van mijn oma was? Bewaarde mijn opa het voor mij? En waarom heeft hij mij niet tijdig ingelicht? Als hij niet de échte tijdsbeheerder was, wie beheerde de tijd dan?’ riep hij opgewonden.
Alle ogen waren op Piet gericht en er heerste een dodelijke stilte.

Isabella Substituto schraapte haar keel en hernam het woord.
‘Uhm, nou, het zit zo, eigenlijk wordt het aardse horloge elke eeuw teruggehaald voor een update. Het tegenhorloge en het aardse horloge worden gesynchoniseerd bij het monument in de onderwereld van Encantadus. Voor het synchroniseren is de rechtmatige tijdsbeheerder verantwoordelijk.’
Isabella sloeg haar ogen neer en staarde beschaamd naar haar beringde groene vingers.
‘Maar dan was dit dus allemaal voorbestemd!’, riep Piet verontwaardigd.
‘Nou, ja en nee. Eerlijkheidshalve kwam het ons goed uit dat de tijd hier stilstond, maar door jou is de tijd gaan tikken. Razendsnel.
Eeuwenlang was het een drama, soms haalde de rechtmatige tijdsbeheerder het eindpunt niet. Jouw overgrootvader heeft het met de dood moeten bekopen. Sulfus Sifidus bewaakt de catacomben van Encantadus en om bij het monument te komen, De Tijd der Tijden, moet je hem verslaan of te slim af zijn.’

Er ging een collectieve zucht door de raadszaal.
Vol afgrijzen keek Piet de zaal rond en zag enkel sombere gezichten.
‘Wie of wat is in vredesnaam Sulfus Sifidus?’, riep hij terwijl hij met zijn vuist op tafel sloeg.
Isabella zweeg.
Ernest gaf het verlossende antwoord.
‘De laatste draak allertijden. Wat er nu gebeurt, daar heeft hij altijd op gewacht. Hij leeft al eeuwen in de onderaardse gangen van Encantadus en wacht op onze ondergang. Dan heeft hij het rijk alleen en is onze wereld van hem.’

Piet dacht snel na.
‘Maar dan is dit alles toch niet mijn schuld?’ zei hij stomverbaasd.
‘Ja en nee,’ antwoordde Ernest.
‘Als je niet aan die wijzer had gezeten was P.S. Gnomon, medewerker van WOEMBA, op 1 januari 2017 het horloge komen halen bij je grootvader. Tot die tijd was hier alles verlopen als gewenst. Misschien zijn we ook wel laks geweest, want we hadden jou toch ook mee moeten nemen omdat jij de rechtmatige tijdsbeheerder bent. Jij bent de enige die de tijd kan synchroniseren, zodat hier de tijd verstrijkt zoals het ons past, en op aarde idem dito.’

Iedereen in de raadszaal begon door elkaar heen te praten.
Isabella Substituto sloeg met een houten hamer op tafel en maande om stilte.
‘Piet Krekel,’ riep ze plechtig, ‘het is aan U, de tijdsbeheerder, de taak om met het aardse uurwerk en de tegentijd de tocht naar de catacomben van Encantadus te maken. Bent u daartoe bereid?’
Verschrikt keek Piet de raadszaal rond om te eindigen bij de vragende blik van de statige rondborstige Elf.
‘Nou, dan hebben we wel een probleem,’ hakkelde hij.
‘Het zakhorloge ligt in mijn appartement. Als ik het me goed herinner ligt het nog waar ik het voor het laatst in mijn handen had. Op de leuning van mijn stoel!’

Er brak een paniekerig geroezemoes uit in de zaal. Kreten van ontzetting en uitroepen van afgrijzen waren niet van de lucht.
Wederom sloeg Isabella met de hamer op tafel.
‘Stilte, stilte allen!’ riep ze licht hysterisch.
Opeens kwam Gnomon naar voren.
‘Dat is zo op te lossen,’ zei hij met een vermoeide en krakende stem. Zijn eerst zo frisse groene schoonheid was ver te zoeken maar gelukkig had zijn scherpe geest nog niet aan vindingrijkheid ingeboet.
‘Piet hoeft alleen maar naar het huis van zijn overgrootvader in Tempus te gaan. Nu hij in het bezit is van de tegentijd kan hij het aardse horloge daar ophalen. De wet van de aantrekkingskracht doet zijn werk, en beide horloges zullen daar samenkomen,’ zei hij plechtig.

Piet slaakte een diepe zucht.
‘Hoe moet ik in hemelsnaam een draak verslaan? En als de tijd hier zo snel gaat, heb ik er dan de kracht wel voor?’ riep hij vertwijfeld.
Ernest en Gnomon kwamen aan weerskanten van zijn zetel staan.
‘Wij zullen je begeleiden, je staat er niet alleen voor,’ riepen zij in koor.


Esther Suzanna

Ik schrijf omdat ik het niet laten kan op https://www.facebook.com/esthersuzanna/ en http://suzannaesther.nl/

8 reacties

NicoleS · 14 februari 2017 op 11:53

Introductie van een draak. Mooi gedaan hoor ES. Heel knap aangeschreven en top verzonnen.

Dees · 15 februari 2017 op 14:49

Hmm, het wordt dus tijd voor een drakenlist.

Mooi hoor, tijd en tegentijds en de wetten van de aantrekkingskracht. Op naar (10)!

Mien · 15 februari 2017 op 14:51

Mooie aanvulling met rijke fantasie. Wordt een hele klus om de draak te bevechten. Ben benieuwd hoe Arta dit gaat aanpakken. Piet kan dit duidelijk niet alleen. Met behulp van een prins wellicht? Prins Amadeiro Ricosto di Carnavallo? 😉

Lianne · 15 februari 2017 op 14:59

Wow, Esther, wat heb je er weer veel bij in gestopt. Allemaal problemen die opgelost moeten worden. Ik ben benieuwd naar het vervolg.
Heel mooi vervolg, het blijft in dezelfde stijl.

Esther Suzanna · 15 februari 2017 op 15:48

Oooh, leuk! Dat jullie het leuk vinden. 🙂 Het was wel frustrerend hoor, het wachten … 🙂

Bruun · 15 februari 2017 op 15:53

Ik heb even een inhaalslag gemaakt, want ik liep inmiddels drie episodes achter. Via deze weg wil ik Lianne, Nicole en Esther complimenteren met de delen 7 t/m 9. Wat een geweldig verhaal is er ontstaan en met de introductie van de draak belooft het alleen nog maar beter te worden. Nooit gedacht dat ik nog eens enthousiast zou worden over fantasy 😉 Ben zeer benieuwd naar het vervolg van Arta!

Karen.2.0 · 16 februari 2017 op 09:54

Knap gedaan zeg..genoeg handvatten voor de volgende schrijver 😉

Midian · 27 maart 2017 op 14:53

Ik ben altijd al dol geweest op fantasy en jij brengt dit meesterlijk, Esther, mijn felicitaties.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder