Reorganisaties en fusies leiden niet zelden tot natte zakdoeken en scheve gezichten op het werk. Over deze problematiek gaat de uitstekende film ‘[url=http://www.ingoodcompanymovie.com/]In good company[/url]’ die onlangs op dvd verscheen. De rolprent lijkt vooral de opgefokte Amerikaanse prestatiecultuur op de hak te willen nemen. Hoewel, typisch Amerikaans? In de bibliotheekwereld, waar ik werk, is schaalvergroting ook aan de orde van de dag en worden er wonderdokters in huis gehaald om dalende uitleencijfers en tegenvallende bezoekeraantallen een halt toe te roepen. ‘In good company’ draait om Dan die fantastisch gespeeld wordt door Dennis Quaid. Hij is het 51-jarige hoofd van een advertentieafdeling van een populair sporttijdschrift en werkt met zijn adverteerders op basis van vertrouwen. Als het blad wordt overgenomen door een groter concern gaat zijn baan naar de 26-jarige carrièrehijger Carter die geen enkele ervaring heeft met tijdschriften of de verkoop van advertenties. De eerzuchtige jongeman gaat helemaal uit zijn dak van zijn plotselinge promotie. ‘Ik word jouw Ninja-doder!’ roept hij dolenthousiast tegen zijn machtswellustige superieur.

Op de werkvloer ontstaat een gecompliceerde verhouding tussen de tot tweede man gedegradeerde Dan en zijn nieuwe baas Carter. De laatste krijgt ook nog eens een relatie met de dochter van Dan (gespeeld door de mooie Scarlet Johansson), wat het conflict er niet gemakkelijker op maakt. Hoewel het sportblad nog goede resultaten haalt, vindt de concerndirectie dat het tijd is voor verandering. ‘Synergie’ wordt het toverwoord. Er moeten niet alleen advertenties in het blad staan, maar ook op pakken cornflakes. Dat lijkt vreemd, maar in the real world zien we de naam van de bibliotheek zelfs opduiken bij de broodjes van McDonald’s!

De kosten van het sporttijdschrift moeten flink gedrukt worden en de ene na de andere advertentieverkoper krijgt te horen dat het bedrijf hem ‘moet laten gaan’. Die laatste kreet is natuurlijk een eufemisme voor ontslag. De getergde Dan windt zich erg op over dit soort nietszeggende, modieuze marketingtermen. Hij plaatst vraagtekens bij de ‘synergie’ die voor betere resultaten moet zorgen. Zijn meerdere Carter verafgoodt opperbaas Teddy K. die dit soort onzintermen uitslaat. Als deze mediamagnaat een bezoek aan het bedrijf brengt, is Dan de enige die een kritische kanttekening bij zijn betoog durft te plaatsen. Net als veel bibliotheekmedewerkers houden de collega’s van Dan hun mond stijf dicht. Door de ‘bibliotheekvernieuwing’ worden kamergenoten die vroeger nog gemoedelijk een kopje koffie voor elkaar haalden, ineens elkaars concurrenten. Beleidsmakers moeten daarom het gezonde boerenverstand laten prevaleren boven de waan van de dag. Niet voor niets haalt oude krijger Dan aan het eind van ‘In good company’ de beste adverteerders in huis en moeten hielenlikkers hun hielen lichten.

[img]http://us.movies1.yimg.com/movies.yahoo.com/images/hv/photo/movie_pix/universal_pictures/in_good_company/_group_photos/dennis_quaid17.jpg[/img]

Categorieën: VC-Eddy Kielema

12 reacties

DriekOplopers · 23 december 2005 op 09:33

Wanneer is iets een column? Wanneer is iets een filmrecensie? Dit lijkt me, eerlijk gezegd, geen column.

En, ook belangrijk, verklap nooit hoe een film afloopt. Ik ga deze film nu niet zien omdat ik vantevoren al zeker weet (in plaats van vermoed of hoop) dat het goed komt.

Jammer, want je andere stukken lees ik graag.

Groeten,

Driek

Eddy Kielema · 23 december 2005 op 11:03

[quote]Ik ga deze film nu niet zien omdat ik vantevoren al zeker weet (in plaats van vermoed of hoop) dat het goed komt.[/quote]
Dat lijkt me een wat voorbarige conclusie. Weet je of Dan zijn baan behoudt? En hoe loopt de relatie tussen Dan’s dochter en Carter af? En is Carter ook een ‘hielenlikker’? ‘In good company’ is een uitstekende film die juist alle clichés vermijdt. Overigens is een definitie van een goede film dat die goed blijft, ook al weet je het einde. Maar in dit geval heb ik nog helemaal niets veklapt, behalve dat ‘hielenlikkers hun hielen moeten lichten’. Het is knap als je daaruit kunt afleiden hoe de fim afloopt. Of heb je onvermoede telepatische gaven, Driek? 😉

WritersBlocq · 23 december 2005 op 11:41

Ik moet wel lachen om termen als ‘carrièrehijger’ en de hielenlichtende hielenlikkers vind ik ook leuk.
Wat ik van de film vind kan ik zeggen als ik een DVD-speler heb gekocht. Ja, ik ben die ene die er nog geen heeft 🙂 Ik vind deze ‘sneak-column’ wel goed geschreven
Groetje, Pauline.

P.S. Volgens mij kan jij alleen de rubriek ‘vaste column’ insturen?

Eddy Kielema · 23 december 2005 op 12:06

[quote]Volgens mij kan jij alleen de rubriek ‘vaste column’ insturen?[/quote]
In ben in (goed) gezelschap van Kees, maar het wordt pas echt knus als jij erbij komt staan, WB! Helaas heb ik daar niet zoveel invloed op… 🙁
Als je binnenkort een dvd-speler hebt, moet je zeker In Good Company huren. Doe je dat niet en je bent nieuwsgierig naar het einde, dan moet je even contact met Driek opnemen! 😛

WritersBlocq · 23 december 2005 op 12:47

[quote]maar het wordt pas echt knus als jij erbij komt staan, WB![/quote] Knus? Knùs? Stil! Stiller dan stil zul je bedoelen, ik schrijf amper meer de laatste tijd. Heb de helft van een column wel bijna klaar, wordt vervolgd. [quote]Helaas heb ik daar niet zoveel invloed op…[/quote] [/quote]Soms is (onder) invloed (zijn) beter, soms niet :pint: 😀
Proost op het einde van mijn DVD-loze tijdperk. Nadat ik die film gezien heb, zal ik deze column nog een keer lezen en Driek vertellen wat ie evt. gemist heeft!

Eddy Kielema · 23 december 2005 op 13:57

Een bierje bij het dvd kijken is helemaal ideaal! 🙂 Ik wacht met spanning op je nieuwe column, maar zonder te schrijven kan het ook knus zijn, hoor! 😉

DriekOplopers · 23 december 2005 op 15:42

Nieuwsgierigheid is/wordt gewekt naar de film. Ook bij mij 🙂

Allerlei mensen zonder DVD-speler zitten nu met een probleem. Begrijp ik dat tijdens een in het voorjaar te houden meeting deze film zal worden vertoond? Hint hint. Dan zal ik niet verklappen dat de film eindigt met allemaal lettertjes die over het beeld schuiven, van beneden naar boven 😀

Groeten,

Driek

Eddy Kielema · 23 december 2005 op 15:53

[quote]Begrijp ik dat tijdens een in het voorjaar te houden meeting deze film zal worden vertoond? Hint hint. [/quote]
Uitstekend plan, Driek! Neem jij je dvd-speler mee als we bij WB te gast zijn, dan zorgt zij wel voor het bier! 😉

WritersBlocq · 23 december 2005 op 19:53

Haha keep on dreaming, zo knus gaat ie echt niet worden! Dán maar schrijven 😀

Mosje · 23 december 2005 op 19:55

Nou, kan een gezellig feestje worden daar bij WB.

Prima stukje, je deed al in muziek, maar filmrecensies mogen wat mij btreft ook, filmliefhebber als ik ben.

Raindog · 23 december 2005 op 23:31

Eddy,

Even opportunistisch: ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat je je misschien wel hebt kunnen identificeren met de Dan uit de film. Voor mij als buitenstaander is het echter moeilijk voor te stellen dat de bibliotheekwereld echte overeenkomsten vertoont met de snelle wereld van advertising. Vooroordeel of onderschatting?

Het spannendste wat ik van de bibliotheekwereld weet is een vriend die de opleiding daartoe deed. Zijn interesses strekten echter verder en hij nam daar boven op nog allemaal spannend middelen, net zolang tot hij met een stoeptegel de bus in wilde stappen om de volgende reden, zoals hij dat zelf op onnavolgbare wijze verklaarde: “DEZE STOEPTEGEL HEEFT VOOR MIJ EVENVEEL WAARDE ALS MIJN OV-KAART!” Zijn “WAAROM MAG IK ER NIET IN?” hielp luttele tellen later niet bepaald maar uiteindelijk bleek die stoeptegel in ieder geval nog goed voor een ticket naar het politiebureau en zo kwam alles toch nog goed. Hij is de muziek ingegaan en misschien ligt daar dan toch nog een overeenkomst.

Maar zoals Mosje al zei, het meeste wat je schrijft wordt ook bij mij erg goed ontvangen. Zo ook nu weer.

😉

Raindog

Eddy Kielema · 24 december 2005 op 00:11

Hé Raindog,

Gelukkig stap ik nog steeds met een strippenkaart de bus in, dus wat dat betreft heb ik de schade weten te beperken… 🙂

Identificatie met Dan gaat wat ver en ook is de bibliotheekwereld (gelukkig!) nog mijlenver van het Amerikaanse schrikmodel verwijderd, maar soms zijn schrikbeelden dichterbij dan je denkt, zoiets wilde ik ermee zeggen. Langzaam nemen we de Amerikaanse cultuur in ons op. Ik hoef alleen maar de privatisering van het openbaar vervoer en de energiemarkt te noemen en we weten, denk ik, voldoende. Als ik dan toch een stoeptegel mag gebruiken, dan zal ik die door het raam van onze minister-president gooien om hem wakker te schudden! Overigens heeft mijn tegel door het raam van Verdonk (nog?) niet het gewenste effect opgeleverd… 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder