Hij, kalasjnikov

Bijnamen… In onze school marcheert Hitler (een vrouw, die altijd nors voor zich uit staart), vliegt Finch op (“Zeg me eens, waarom vinden jullie mij nu een klootzak? Ben ik dan stront, misschien?”, waarna iedereen abrupt wakker schrikt van zijn gegooi met schoolboeken), catwalkt Tommy-boy (draagt elke dag Hilfiger), brult Gorillie (bezeten van apen en gorilla’s) en sprint Adam (LO-leerkracht met vooruitstekende adamsappel). Wanneer Nazar de deur van het bamboehuis opent en langs zijn neus weg vraagt ‘hoe het nog met mij en kalasjnikov is’, ben ik dan ook lichtelijk –en dat is dan nog op z’n zachtst uitgedrukt- verbaasd.
Pardón? Kalasjnikov? Wie heeft nou zo’n belachelijke roepnaam? Allesbehalve flatterend ook.
En o jee. Dan begint me wat te dagen. Kalasjnikov. Fijn. Hij bedoelt natuurlijk mijn ‘brave’ wederhelft, die over het algemeen met zo’n hiphop Arashpetje loopt te breakdancen, maar af en toe, als hij “faché” is, zich ook wel eens aan een zwart mutsje met doodskop waagt.
Nazar raakt een onsamenhangend verhaal bijeen, met woorden als “goed schutter”, “leger” en “Kanun” om zijn pleidooi te staven. Jeetje! Ik krijg op slag een appelflauwte! Kappen die handel!