Hoezo vliegangst?

Na ongeveer 4 jaar klaverjassen werd het tijd om te gaan potverteren. Met 2 koppels een lekker weekendje stappen. Onder het genot van enige drankjes op zoek naar een weekendarrangement. Na tig mogelijkheden te hebben bekeken besloten wij, het wordt een weekendje Beek, tegenwoordig heet dat Maastricht – Aachen Airport!

Vrijdagmiddag om vier uur wordt je ontvangen met koffie plus natuurlijk de bekende Limburgse vlaai en daarna nog een aperitief voor de maaltijd in de bar. Op maandag weer terug. Er werd een prima diner geserveerd en wat doe je daarna op een vliegveld in het donker? Naar de bar terug natuurlijk.

Tijdens het diner waren de weersomstandigheden erg slecht geworden, nattig en dikke mist. Daardoor was een groep Noren ook veroordeeld om de nacht op de luchthaven door te brengen.
Zij hadden ons al snel gevonden en zagen dat wij plezier hadden.

Ineens waren wij met tien man in plaats van vier en het werd zo gezellig dat de bar de openings-tijd met een uur verlengde.

Op het eind van de avond was ik zo stom om een weddenschap af te sluiten. Mijn vrienden wisten dat ik niet durfde te vliegen en na alle drankjes durfde ik natuurlijk wél!

Een man een man, een woord een woord! De volgende morgen melden aan de balie, wij willen vliegen, rondvlucht boven Maastricht van 20 minuten. Dat kan zei de vriendelijke jonge dame, maar niet met 4 personen, er kunnen maar 3 personen mee!
Ha, dacht ik, maar voordat ik iets kon zeggen zij een van ons, ik heb dat al een keer gedaan, ik wacht wel op jullie. Vluchten kon niet meer!

Na een minuut of tien komt er zo’n gastje van een jaar of achttien aanlopen en vroeg, wie wil er vliegen? Schuchter stak ik mijn hand op, waarop hij zei, goed, ik ga hem even halen.

Na wéér 10 minuten komt er een misselijk klein waggelend machientje voor ons aan, het pikkie op gympies sprong eruit en riep, komt u maar. Je zult het niet geloven, maar de deurknop van het toestel was dezelfde als de deur van mijn slaapkamer en die sluit slecht! U en de dame kunnen achterin en de andere dame kan naast mij plaatsnemen.

Mijn schatje en ik zaten wat je noemt tegen elkaar geklemd achter de piloot en hij probeerde de (doods)kist te starten. Ooit mocht ik eens rijden in een Mercedes van 1933 en dit dashboard leek er veel op, hij zat evenals ik toen alsmaar te choken en na de zoveelste keer startte de motor. Ja zei het manneke om ons denk ik gerust te stellen, die krengen worden steeds ouder, maar gelukkig doet hij het nog!

Tergend langszaam zet het ding zich in beweging en als een aangeschoten zwaan gaan we de lucht in.
Nu ik er toch in zat keek ik ook maar naar beneden en zag het Geuselt stadion onder mij. Omdat ik Maastricht béter ken dan mijn liefje dacht ik haar het stadion aan te wijzen. Tegelijk dacht ik, nee, niet doen, want als zij over mij heen komt hangen slaan we om! Klep dus maar dichtgehouden.

De 20 minuten waren bijna om dus gingen we landen.
Er kwam echter een bericht van de toren dat er nog iemand aan het landen was. Verdomme zei ons manneke, ik zie hem niet en wij hebben voorrang, wij zijn een commerciële vlucht! Nog nét voordat mijn broek vol zat waren we aan de grond en stapte ik uit alsof het mijn duizendste vlucht was geweest.

Twee van de drie pasagiers waren strontziek, ik niet, weddenschap verloren, toch gewonnen!

Een maand later mijn 2e vliegreis, met een 747 naar amerika. Dat is héél wat anders, in zo’n groot ding hoef te niet bang te zijn, het lijkt net alsof je en een bus zit. Maar……… er werd
mij niet verteld dat je na 5 minuten in de lucht al uitleg krijgt over alles wat je kunt doen als er iets mis gaat, zwemvesten onder je stoel, zuurstofmaskers boven je stoel enz. Even schrikken!

Gelukkig wordt er ook een film gedraaid om de tijd wat te korten. Ik had geluk, ze vertoonden die hele bekende film over haaien die mensen opvraten, deel 2 en dan vlieg je boven de oceaan!

Natuurlijk ben ik nu geheel en al over mijn vliegangst heen!