Waarom wil hij er toch altijd een wedstrijdje van maken? Ik word er helemaal simpel van. Ik heb gelijk! Ik heb gelijk! Ik heb gelijk! Oké, jij hebt gelijk. Nou tevreden? Jij bent mijn gelijke. Gelijk heb je. Twee – nul. Ik geef je gelijk. Gelijk ook lik op stuk. Daar is de deur. Schaam je. Hou je dan geen enkele rekening met mijn gevoel? Heb je wel gevoel? Hork. Daarna slaat hij de deur hard achter zich dicht. Het is nog geen uur geleden.
Ik smeek je, kom terug. Laat me niet alleen. Met mezelf. Dat gaat niet lukken. Alsjeblieft. Wat doe ik toch verkeerd? Wat mankeert? Wat mankeert mij? Is die ander beter, lekkerder, leuker? Neukt ze nog? Echt? Dan heb je jouw gelijke gevonden mannetje. Amen. In hemelsnaam, wat moet ik nou toch zonder Frits, denk ik dan, vlug heel vlug. Mijn gedachten slaan op tilt. Het hart bonkt in mijn keel.
Ik bel Wilma. Mijn beste vriendin. Als er iemand een luisterend oor heeft dan is het Wilma.
“Nee. Hij komt niet meer terug. Hij kan de bomen in. Waarom? Hij is een hork. Een gevoelloos stuk vreten. Wat? Of ik hem mis? Wat denk jij? Natuurlijk mis ik hem? Ik kan het alleen niet goed verbergen. Ik ben ook zo’n emokip. Ja, morgen hebben we het eerste gesprek. Nee, het is een vrouwelijke advocaat. In mijn voordeel? Ik weet het niet? Zij spreekt wel recht en Frits mag dan gevoelloos zijn, hij kan paaien als de beste. Wat zeg je? Krijg je zo dadelijk bezoek? Nu? Moet je nu echt ophangen? Ik hou het niet meer. Ik hou nog van hem. Mag ik nog heel even zeuren? Toe. Ik wil nog eventjes uithuilen.”
Op de achtergrond hoor ik Wilma’s bezoek binnenkomen.
“Hoi schatje. Zit je aan de telefoon? Wie heb je aan de lijn? Een vriendin?”
Tuut, tuut, tuut, tuut …
“Frits! Frits?! … Friiiiiitsss!!! … Godverdomme … Het is niet waar … Wilma … Trut!!!”
7 reacties
Frans · 21 augustus 2015 op 12:34
Dit keer zag ik hem aankomen. Toch issie leuk. Over de uitdaging laat ik me maar beter niet meer uit. Ik voel wel wat voor het omdraaien van de rollen in je verhaal.
Nachtzuster · 21 augustus 2015 op 17:50
Die wijven zijn ook allemaal hetzelfde. Andermans man afpikken. En die kerels lopen alleen maar hun pik achterna. Goed ingeleefd, Mien. Zeker die wisselende stemmingen ( kwaad, verdriet, spijt). Zo werkt het volgens mij echt bij de meeste vrouwen. :yes:
Pierken · 21 augustus 2015 op 18:31
Originele en geloofwaardige variant op de uitdaging! Een alledaags verslag van een scheiding zoals ze helaas letterlijk verlopen. Vanuit beiden kanten bekeken :yes: . ‘Emokip’, waarom is dat nooit woord van het jaar geweest…?
Alleen wat is dat toch met dat neuken? Zonder neuken geen m/v-contrast?
Esther Suzanna · 21 augustus 2015 op 20:36
Leuk! Niet zo herkenbaar voor mij maar ‘ze’ bestaan, vast en zeker. ?
troubadour · 22 augustus 2015 op 07:10
Kijk Mien, zodra je wat emotie toelaat ben je fantastisch!
Blij dat ik het ontdekt heb trouwens.
Mien · 28 augustus 2015 op 08:31
Het commentaar van opdrachtgever en schrijfcoach Hella Kuipers, waarvoor dank:
Tsja. Frits is een hork, zoveel is duidelijk. En Wilma is een sekreet. Maar emokipje zelf? Wat valt het mannen moeilijk om een normaal vrouwmens neer te zetten! Of: wat is het een verontrustend beeld dat mannen van vrouwen hebben. Maar dat viel me al op bij Madame Bovary.
Mien · 28 augustus 2015 op 08:56
Vrouwen zijn niet normaal. Mannen ook niet. Gelukkig maar. Want anders was het leven pas echt saai. Dat wist Gustave perfect te verwoorden in zowel zijn romans als zijn brieven. Zijn verholen ironie is voor velen moeilijk leesbaar en te verkroppen. Zeker in zijn eigen tijd. Zijn ‘Leerschool der liefde’ is en blijft een topper in de wereldliteratuur. Voor zowel mannen als vrouwen.
Ik beschouw zowel mannen als vrouwen als een vreugd. Maar bovenal zijn het allemaal mensen die samen door een deur kunnen. Schiller heeft dit mooi verwoord in een [b][url=https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Ode_an_die_Freude]gedicht[/url][/b].