Idols

Nee, ik heb het niet over dat stomme programma. Ik heb het over de échte, die geen meelijwekkend programma nodig hadden om er een te worden. Net als een homo. Je wordt het niet, je bent het gewoon. Deze mensen, ja het zijn ook maar mensen, hebben die felbegeerde X-factor. En nee, over dat programma heb ik het ook niet. De X is een mysterieuze letter. Het kan van alles betekenen. Een kus, maar ook zou het kunnen betekenen dat er iets weg is wat eerst op de plaats van die X stond. Een saldo bijvoorbeeld, of een naam. Een Idol heeft die mysterie ook. Is er iets weg (de menselijkheid?) of is er iets bijgekomen (een aureool of iets dergelijks?). Het kan van alles zijn. De Idol zelf weet het recept, maar dat is geheim voor ons ‘plebs’.

De rol van Fan is een stuk eenvoudiger. Fan-atiek zijn. Als fan heb je maar één ding nodig. Een groot stuk iets, waarop jouw te aanbidden Idol op mag staan met zijn voeten. De hele tijd. In je hoofd. En het liefst zo hoog mogelijk. Want als echte Fan moet jouw Idol zo dicht mogelijk bij Hem zijn, hij of zij evenaart God. Tenminste, als je echt van de realiteit beroofd bent en dat is nodig om echt Fan van je Idol te zijn. Want als je beter kijkt, beter luistert, zie je een zwetend mens, dat hier en daar zijn tekst niet meer weet, moeite heeft met bukken door zijn overgewicht en een snotje in zijn rechterneusgat heeft hangen dat jij zo goed kan zien omdat je persé vooraan wilde staan. Kleine dikke vingertjes wriemelen over zijn gitaar, een godswonder dat er een duimring omheen past. Grijs wordende dreads gaan al snel jeuken en hij krabt zich eens even lekker op zijn harses. Tussendoor waggelt hij naar de drummer, zijn zoon. Ook Idols hebben ordinaire geslachtsgemeenschap gehad en krijgen baby’s. Die baby is nu in de twintig en drumt strak de hele set omdat zijn oom, een van de andere Idols, de beste drummer ter wereld is.

En als de muziek stopt, het laatste licht flikkert, is het alsof er een deel van je doodgaat. Dit moment komt nooit meer terug. Meneer HoofdIdol kijkt een laatste keer over de hoofden van zijn trouwe Fans. En dan, alsof er een hemels licht neerdaalt op je gouden lokken vol bier en klitten, ziet hij jou. Jij ziet hem niet omdat je te flabbergasted bent van alle indrukken. Hij ziet jou en strekt zijn hand uit. Jij strekt je hand niet uit want je let niet op. Maar, O, er bestaat een God, want HIJ WACHT OP JOU! Terwijl jullie vingers elkaar raken besef je pas dat het gewoon een hand is. Met een beetje zweet, een paar ringen en een randje vet. Maar wel de beste hand die je ooit mocht aanraken. De Hand Van Max Cavalera.