Ik ben een klootzak, deel 2

Brief aan Chucky

Wie nu nog verder wil lezen doet er misschien goed aan eerst even terug te keren naar ”ik ben een klootzak,” de column van Chucky, op deze site verschenen op vrijdag drie augustus jongstleden. Zo, eerst de bloemen:
Goed geschreven, verstandig benaderd, duidelijk standpunt.

En nu de pot:
Beste vriend, U omschrijft uzelf als een klootzak en, én, terzelfdertijd veredelt U een dergelijk personage tot controlefreak en overwinnaar. Dat U dit ondervind in een steeds meer en meer veeleisende maatschappij lees ik er graag bij daar dit de kern van mijn schrijven wordt en het ook de enige reden is waarom ik via dit schrijven nog wil reageren op de onzin en de visie die U hebt over relaties en het mislukken er van.

Binnen de eisen van een maatschappij is een goede relatie maar goed als er “fun” is. Een dipje of een eerder normale rustig kabbelende opbouw richting ouder worden klinkt…ouderwets. Wederzijds respect, geduld, liefde…zucht, waar is die nu mee bezig!

Hoe kan men tot een goede relatie komen als zelfs de valies niet helemaal uitgepakt wordt, als er samen een T.V. aangekocht wordt maar één van de partijen angstvallig het betaalbonnetje bij houdt als bewijsmateriaal voor later?
Hoe kan er sprake zijn van liefde als er na de overigens meestal zeer leuke eerste ontmoetingsperiode, een onderhuidse worm van wantrouwen knaagt?
Helaas ben ik hier verplicht toe te geven dat er ook een realiteit is en dat blinde domheid meedogenloos afgestraft wordt, andermaal binnen deze o zo mooi ogende klotemaatschapij.

U bent, afgaande op uw column, één en al volmaaktheid en, niet onbelangrijk, ook een overwinnaar daar afhaken en eventjes alleen verder ploeteren volkomen past bij uw levensstijl. Op naar het volgende “keuringsproces.” Even dacht ik dat we op de veemarkt stonden maar nee hoor, de afspraak is in het “gezellige” café bij het station, basis voor de volgende grote komedie.

Een vrouw in mijn buurt heeft haar vriend buiten gegooid en omgeruild voor een andere omdat hij te veel naar kanker stonk.
Een vriendin van mij heeft zelfmoord gepleegd. Bij een vriend van mij zijn de stoppen eens doorgeslagen. Hij vertoeft nu nog in de gevangenis. Harde realiteit…
Sloten tranen zijn er reeds gevloeid na mislukte “keuringsprocessen,” na geflopte kortstondiger relaties, niet om het verlies van één of andere “kandidaat” maar wel om de twijfel aan zichzelf, om de wanhoop, om de schrik voor de toekomst.
Als we nu nog over kinderen beginnen is het hek helemaal van de dam.

Groot probleem: Als je binnen onze Westerse maatschappij een papiertje op de grond smijt bega je een strafbaar feit. Schop je je vriendin de deur uit omdat je al de hoeken van de kamer al verschillende keren gezien hebt, dan kan je, als je het enigszins handig aan boord legt, zelfs stijgen in aanzien bij Jan, Piet en Pol aan de toog, is de naam van nummer zoveel een scalp aan de gordel. Zelfs uw gezwets over relatieproblemen waarbij uw enige doel het goedkeuren is van het eigen gedrag klinkt hier en daar aannemelijk.
Van een eventuele misdaad is er in de verste verte niets te bespeuren. Integendeel, deze samenleving keurt dergelijk gedrag onrechtstreeks goed mede door een sterk beleid richting individu maar ook door via allerlei kanalen een klimaat van “verplicht geluk” te schetsen. Het eventuele diepe respect voor de partner staat al vlug in een schril contrast met een in ijltempo “genieten” van het leven bij het kortstondige verblijf op deze aardkloot waar er geen plaats is voor een zelfs tijdelijke rustperiode. Op naar de volgende wegwerprelatie binnen onze “consumptiemaatschappij” mét stijgende afvalberg.

Nog een vrij belangrijk punt, de kans bestaat dat dit gedrag niet eens “bestraft” wordt! Het spreekwoord “loontje komt om zijn boontje” klopt hier, zoals op zo veel andere terreinen niet. Een ander spreekwoord, “de stoutste vogels pikken de beste eieren” lijkt zelfs meer van toepassing te zijn tot grote ergernis van eventuele “misbruikten” die zich te pletter ergeren aan grove oneerlijkheden.

Zo, dit wilde ik even kwijt en besef dat uw verbaal geweld krachtiger is dan het mijne. Daar waar U het in uw column uiteindelijk enkel had over de eigen ik als individu, te nemen of te laten, probeerde ik aan een dergelijk gedrag een oorsprong, een verklaring en een afkeurende mening te geven. Het is best mogelijk dat ik daardoor tegen uw persoonlijke schenen geschopt heb. Dat was deels niet te voorkomen maar finaal niet de bedoeling daar ik U uiteindelijk niet ken en onze gemeenschappelijke noemer enkel deze site is. Uw visie en de visie van velen anno 2012 was eventjes de mijne niet, meer is er, hopelijk voor U, niet aan de hand. Succes!!!