Of.. naja ik kruip er liever in s’nachts, en kom er pas uit tot iedereen wakker is.

Vanochtend werd ik wéér wakker met een hoogdravende blaas. Zo langzamerhand vraag ik me af of dit niet tegen paranoïde aan begint te komen. Niet om ’t feit dat ik met een overvolle blaas wakker wordt maar om het feit dat ik die nacht ervoor gewoon niet naar de wc durfde. Ik hoor jullie denken “aah, denk je dat het grote billenmonster in de pot zit, klaar om zich te vergrijpen aan jou billen, zodra het daglicht verduisterd?” Nee, dat is het niet. Ik zit met een veel groter probleem. Ik heb de laatste 2 weken een opspelende angst voor inbrekers. Haha lach maar. Maar voorlopig lig ik bij ieder geluidje doodstil en stijf van angst in m’n bed (en in een huis met 5 mensen, is een geluidje horen niet zo moeilijk). ’t Is zelfs zo erg dat ik s’nachts een van mijn huisgenoten ruw uit haar slaap heb gewekt om haar vervolgens naar beneden te sturen, bewapend met een kandelaar. Dapper als ik was, stond ik boven (met mijn gsmmetje waar 112 al ingetoetst was) te wachten op een schreeuw of een ander verdacht geluid. Toen ze naar boven riep:”Er is niks hoor!” stond ik, nog steeds versteend met mijn vinger op het “bel” knopje. “Weet je het zeker??” riep ik zachtjes met een piepstemmetje. “Nee hoor er is echt niks …..”

Aangezien ik haar niet elke keer van haar nachtrust wil onthouden, lig ik ’s nachts, met ingehouden adem, wakker bij elk piepje, boempje, bonkje of stampje. Bij elk geluidje heb ik ook wel een verklaring maar na elke verklaring komt er wel een “maar wat als…..”
Tot de tijd dat er niemand naast me ligt, om me te “beschermen”, zal ik dus iets anders moeten verzinnen. K’heb al overwogen om alle spullen die we hebben gewoon buiten te zetten elke avond, dan hoeven ze in ieder geval niet naar binnen! Maar dat idee werd niet gewaardeerd… Dus zit er nix anders op. Ik ga door het hele huis boobytraps uitleggen.

Met het gevolg dat mijn huisgenoten ’s nacht achteruit de trap afdonderen, omdat ze schrikken van het geluid wat geproduceerd wordt door mijn lege blikken. Of een gebroken neus over houden aan de hark die voor de deuren liggen. Hey, jongens ik vraag jullie toch niet om elke nacht de wacht te houden, dus stel je niet zo aan! Je moet wát voor me overhebben!

Categorieën: Algemeen

10 reacties

Kees Schilder · 3 maart 2004 op 08:12

na de poging tot inbraak in mijn huis heb ik bordje op de deur gehangen: ‘hier waakt een Jehovagetuige’Misschien een tip. Anders vechten voor je leven en na afloop Moscovitsch inhuren.
Heel leuk geschreven. 😀

Mosje · 3 maart 2004 op 08:47

B.z.a. Waakhond, zeer waaks, grote aaibaarheid, laat zichzelf uit, lief voor kinderen.
Brieven onder nummer 4589356.
:sleep:

R@@F · 3 maart 2004 op 09:17

leuk!
R@@F

Ma3anne · 3 maart 2004 op 11:10

Dit verhaal heb ik ook al eens vanuit een ander perspectief gelezen, volgens mij. 🙂

Wist niet dat je zo’n bangeschijtert was. Maar evengoed heel vervelend voor je.

Ik vind het eigenlijk best een goed idee om ’s nachts alles buiten te zetten. Gewoon een keer doen als je ouders er niet zijn. Ik wil desnoods wel komen helpen sjouwen. 😀

Mosje · 3 maart 2004 op 11:16

[quote]Ik vind het eigenlijk best een goed idee om ’s nachts alles buiten te zetten.[/quote]
Ma3anne, is dit nou vrouwenlogica? Ik zou alles binnen laten staan en zelf buiten slapen. Veel makkelijker toch?

Ma3anne · 3 maart 2004 op 11:38

Jouw reactie is typisch mannenlogica, Mosje. Als je bang bent ga je niet buiten slapen. Hoe moet je dan al die enge geluiden in huis horen om bang van te worden? 😮

Mup · 3 maart 2004 op 17:57

Hoop niet dat ik je huisgenoten vaak tegenkom overdag, die moeten na al die slapeloze nachten niet aan te zien zijn:-0
Is die kast schoon?

Groet Mup.

Farfalla · 3 maart 2004 op 20:12

[quote]Is die kast schoon?[/quote]
kunnen die huisgenoten misschien doen? Als ze toch wakker zijn! 😉

Leuk geschreven!

Eftee · 3 maart 2004 op 22:09

Dat bedoel ik dus, heerlijk toch zo’n dochter!!

Jaren terug hadden wij ook zoiets. We hoorden gerommel beneden. Ik, bovenaan de trap kijken, met het zweet op me rug. Het licht brandde, terwijl ik toch zeker wist dat ik het uit gedaan had. M’n man leefde toen nog. Die wakker geschud. Het eerste wat we konden vinden was een mouwenplankje.
Gewapend met het mouwenplankje liep hij de trap af, gevolgd door mij, in elkaar gedoken achter z’n rug.
Beneden was niets meer te horen, maar het licht brandde nog wel. Na enig onderzoek was er geen spoor van enige inbraak te vinden, maar wel twee dolle katten, die voor onze voeten langs scheurden.
Volgende dag kwam ik er pas achter wat er waarschijnlijk gebeurd was. De katten waren in een dolle bui achter elkaar aan aan het rennen. Eén van de twee rende tegen de muur op, zette zich af en raakte daarbij het lichtknopje.
De enige verklaring was dus dat dat ’s nachts ook gebeurd was, zo niet dan had het alleen maar gespookt. 😀
Ik vind het geweldig wat je doet om je hele familie te beschermen. Ga zo door!! 😛
Ik kan haast niet wachten op je volgende column.

pepe · 5 maart 2004 op 09:18

Ma3 je bent lekker aan het pedagoochelen hier zeg.
Ik hoop dat Kareltje nog altijd beter naar haar moeder luistert 😉

Leuk geschreven meis

Geef een reactie

Avatar plaatshouder