Ik maak er een punt van!

Internetten is leuk. Maar gevaarlijk is het ook! Zo loop ik al de hele week rond met een verfrommeld briefje in mijn zak waar wat krabbeltjes op staan die mij moeten aansporen tot het doen van een boodschap op het internet. Online shoppen dus! Het is een verlaat verjaardagskadootje voor de zoon van mijn vriendin en zij beschikt niet over een creditcard. Of ik dat even kan bestellen, nadat zij mij contant vijftien euro’s heeft gegeven. Dat geld is al lang in één of andere kassa van Albert Heijn verdwenen, want dat briefje reist al zo’n zeven dagen met me mee. Ik haal het vodje tevoorschijn en tik de krabbels in de adresbalk van mijn browser: www punt ebay punt nl. Ik ga om een wel hele vage boodschap, want al wat er op staat is dat het ding vijftien dollar kost en ‘Tidus-ketting’ heet.
Ik arriveer op een pagina met een irritante reklamebanner die ik al eens vaker ben tegengekomen op het wereldwijde web. Nou ja, vooruit; beloofd is beloofd. Ik zie gelukkig een zoekvenstertje, waar ik’Tidus’in kan typen. Ik bevind mij plotseling in een vreemde wereld waar de ketting de magische naam Final Fantasy X Tidus heeft gekregen en het enige referentiekader dat ik heb is die vijftien dollar, dus ik ga op zoek naar het juiste bedrag en zie een necklace staan voor $ 14,99. Dat moet ‘m zijn. Ik klik het plaatje aan en kom in een nieuw scherm. Ik begrijp dat ik een account moet aanmaken om die ketting te mogen kopen. Met tegenzin maak ik zo’n account aan onder een nickname en vul een mailadres in. Wanneer ik mijn account geactiveerd mag ik terugkeren. Alles begint weer van voren af aan en ik ben inmiddels twintig minuten verder.

Voor de tweede keer zoek ik op ‘Tidus’ en klik op het plaatje. Dan blijk ik een bod te moeten uitbrengen op dat ding. Na enige verwarring tik ik 15,00 in. Dat was immers mijn houvast-prijs. Ik word gefeliciteerd met het uitbrengen van mijn bod en krijg de boodschap dat ik over drieëndertig minuten weet of IK de trotse eigenaar ben van Tidus. Mooi! Hoe en waar moet ik nu betalen? Voordat ik naar mijn mailbox surf, kijk ik nog even naar de gegevens, want het half uur is nog niet om. Langzaam dringt het tot mij door dat er $ 1,500.00 in het scherm staat. Mijn hart begint spontaan uit de maat te lopen. Ik druk op ‘vorige’, maar dat helpt geen ene moer. Die vijftienhonderd dollars staan voor mijn ogen het ultieme bewijs te dansen dat ik de hoogste bieder ben! Ik begin steeds meer in paniek te raken.

Mijn eega kijkt op van zijn krant en snelt op mij af vanwege de ernst van mijn paniek. Ik struikel over mijn eigen woorden wanneer ik uitleg wat er gebeurd is. Op dat moment komt het vonnis per email binnenrollen. De verkoper, een of ander jong ding uit Hong Kong, heeft mij uitverkoren als de hoogste bieder! Ja dat snap ik! In complete chaos klik ik me wezenloos een weg door eBay, aangevuurd door mijn lief die en passant ook nog probeert mij tot kalmte te manen. Uiteindelijk ontdek ik één enkele escape uit deze nachtmerrie. Het bod is bindend en je bent gehouden tot aankoop, mits je een aantoonbaar verkeerd bedrag hebt ingegeven. Dat lijkt mij evident voor een artikel van $ 14,99, dus er gloort een sprankje hoop aan de horizon. Er staat wel onder dat je dat bod binnen de aflooptermijn moet intrekken. Het ultimatum staat er onverbiddelijk: nog dertien minuten te gaan. Dertien lullige minuten die in deze onrust voorbijvliegen omdat je de juiste link niet kunt vinden. Ik kom opnieuw in het gewraakte beginscherm. Ik voer een nieuw bod in van 15 dat telkens wordt geweigerd, omdat er al een bieder is van 1.500,00 Amerikaanse dollars. Dat ben ik godver zelf! We zitten tegen elkaar te schreeuwen en uiteindelijk schiet mijn muispijltje naar de juiste button om het bod ongedaan te maken. Nog zes en een halve minuut te gaan. Ik vul het objectnummer uit de mail in en mag de reden van annulering aanklikken. ‘Verkeerd biedbedrag ingegeven’. Mijn teruggetrokken bod wordt geaccepteerd. God zij geloofd en geprezen!

Om te controleren of ik werkelijk verlost ben van dit zwaard van damocles beginnen we opnieuw. Dit keer begrijpen wij dat dit niet het enige terrein is waarop Amerikanen en Europeanen elkaar misverstaan. Onze komma moet bij hun een punt zijn. Ze maken wel vaker ergens een punt van waar ik nog een komma zou willen plaatsen, maar dat terzijde. Ik vul dus alleen maar 15 in. Opnieuw ben ik, met nog twee minuten te gaan, de eigenaar van de ketting, maar dan voor het normale bedrag. Wanneer ik de bevestigingsmail lees, zie ik dat er nog eens $ 16,95 ‘shippingcosts’ bijkomt. En door al dat geklik heb ik er ook nog twee besteld! Verder onderzoek wijst uit dat ik er onder geen beding onderuit kom. Dus even later doe ik braaf allerlei verwoede pogingen om per credit-card twee keer te betalen, wat overigens nog steeds niet gelukt is wegens overbelasting van de eBay-server. Straks word ik ook nog strafrechterlijk vervolgd. Tidus wordt bedankt! Het ene moment maak ik een ontspannen surftochtje over het internet en het volgende moment steven ik met mijn uit de koers geraakte surfplank af op een faillissement van ons moeizaam opgebouwde tweemansbedrijfje.

Het afgelopen uur heb ik besteed aan het herprogrammeren van mijn firewall. Ik heb ‘parental control’ erop gezet. Niet voor de kinderen, die heb ik niet.Ook niet voor pornosites of sites met gewelddadige inhoud. Maar wel voor eBay. Dat wil ik nooit meer op mijn scherm zien!