Ik ben een groot voorstander geworden van eigen rechter spelen. Als voorbeeld verwijs ik naar mijn column over mijn buurman die inmiddels 3 van onze katten heeft afgemaakt. Voordat het zóver kwam hebben we één van onze katten bij de achterdeur gevonden met een ijzeren strop om haar nek. Ik kan je verzekeren dat dat geen prettig gezicht is en een zware aanslag is op je gemoedstoestand. De politie doet dus niets (‘je bent mans genoeg, knap dit maar zelf op’). Inmiddels zijn we 3 dode poezen verder en de politie heeft een gesprek gehad met mijn buurman. Volgens deze zelfde politie kan ik niets bewijzen, zegt mijn buurman van niets te weten én mag mijn buurman in bepaalde gevallen op katten schieten én mag mijn buurman ook over straat lopen met zijn jachtgeweer. Let wel, deze buurman heeft al eens terecht gestaan wegens bedreiging met een vuurwapen!
Ik heb daarom eens met de dierenbescherming gebeld. Een medewerker van de N.I.D., tevens ex-politieman, legde uit dat onze gemeente het wel heel ruim neemt met bepaalde artikelen uit het wetboek van strafrecht en dat in een klacht moest indienen bij drie instanties. Dat heb ik gedaan. Een klacht over het nalatige optreden van de politie bij deze instanties heeft tot nog toe geresulteerd in het doorspelen van de klacht naar… de politie in mijn eigen gemeente. Dezelfde kaffers die eerst niets deden krijgen nu van hogerhand mijn klacht in behandeling. Daar ben ik dus mooi klaar mee…
Ik begrijp best dat er prioriteiten gesteld moeten worden. Maar in dit geval had de politie op zijn minst kunnen controlleren of er stroppen in de tuin van mijn buurklootzak lagen. De tijd die we nu in discussie zijn geweest was dan goed benut. Nu vrees ik iedere dag dat ook mijn honden er een keer aangaan. Of onze nieuwe poesjes als ze er zijn. Als de wet je niet kan bijstaan en je doodleuk verteld dat je het zelf moet opknappen, dan doe ik dat met veel plezier. Maar laat ze dan ook wegblijven als mijn buurman 112 belt met het verzoek om hulp.
Ander voorbeeld? Een vijftal skinheads ‘lunchte’ gedurende enkele weken in hun autootje vlak bij ons huis. De lunch bestaat uit blikken bier die, als ze leeg zijn, uit de auto gegooid worden en het roken van enkele pretsigaretten. De auto staat blauw van de rook en de straat ruikt naar wiet. Wanneer ik hen aanspreek op het buitengooien van hun vuilnis wordt ik bedreigd. Mijn vriendin komt’s middags even thuis lunchen en wordt door het vijftal voor van alles en nogwat uitgescholden, verteld zij mij later. Ik bel dus de politie en wat gebeurt er? Niets. Drank achter het stuur? Geen item. Drugs achter het stuur? Geen item. Bedreiging? Geen item. Sexuele intimidatie en beledigingen? Geen item.
Nog één. Een paar weken later knalt een jongen, zo’n honderd meter van ons huis, met zijn auto tegen een boom. Waarschijnlijk als gevolg van drugsgebruik. De dader/slachtoffer is pleite. Wel staan er drie surveillancewagens en zijn zes juten op de been om een formuliertje in te vullen. Ik knap uit mijn vel en begin een tirade over het karakter en plichtsbesef van aanwezige agentjes. Antwoord: ‘Als je iets te klagen hebt moet je bij mijn baas zijn…’ De discussie eindigde net niet met het in de boeien slaan van ondergetekende.
In Nederland wordt alles met twee maten gemeten. Kijk maar naar iets als wapenbezit. Jullie hebben geen idee hoeveel wapens hier in omloop zijn. Ook legaal. Alleen heet dat hier dan anders. Lid van een schietclub? In het bezit van een jachtakte? Hoppaaaah, je mag een wapen hebben. Jullie zouden schrikken hoeveel mensen in mijn straat alleen al op deze wijze over een vuurwapen beschikken. Wapen op zak of in huis? De cel in. Van de andere kant, inbreker in huis? Niks gezeik over zielige jeugd. Vette pech voor hem. Bij ons in ieder geval wel. Levend komt hij of zij er niet meer uit en niemand zal hem of haar ooit nog terug zien. Ik moet er niet aan denken. Je wordt ’s nachts door een inbreker verrast en slaat hem de deur uit. Volgende morgen staan de juten bij je aan de deur met een vette aanklacht wegens mishandeling. En voor je het weet staat je hele leven zwaar op zijn kop en ga je door een hel. Rot op! En dan wil ik er al helemaal niet over nadenken wat er met je gebeurt als je kinderen ergens slachtoffer van worden. Hulpverlening voor daders en levenslang voor het slachtoffer? Kanker toch op.
Je hoeft niet voor iedere scheet erop los te rossen maar ik vind wel dat het een recht moet zijn je eigen hebben en houden te verdedigen. Op mijn eigen stukje grond en in mijn eigen huis wil ik heer en meester zijn. Ik bepaal de grenzen en ik bepaal de wetten. Ik wil het recht hebben mijn hekwerk en deurklinken onder stroom te zetten. Ik wil het recht hebben een inbreker te overmeesteren, desnoods met grof geweld, zonder daarvoor verantwoording te hoeven afleggen. Als dit soort rechten er zouden zijn dan ligt het risico bij de inbreker. Risico van het vak. Of zoals Balkenende zo mooi zegt, ‘de burger moet zelf zijn verantwoordelijkheden nemen’…
8 reacties
Kees Schilder · 6 november 2003 op 17:39
Ja, als ik dit dan weer lees begint mijn bloed al te koken.Om eerlijk te zijn, Viking, mijn bloodbrother Ab en ik nemen nooit de moeite om een voor een akkefietje bij de politie aan te kloppen.
Altijd regelen wij dat zelf en dat loopt niet altijd goed af moet ik ook eerlijk zeggen.Maar het geeft een prima gevoel.Daarnaast heb ik een pitbull die mij al meerdere malen uit benarde posities heeft bevrijd.Hij hoeft alleen zijn bek maar open te doen en te grommen.Dan is het einde oefening.Zo niet dan kent hij nog een paar kunstjes.Ik moet je ook eerlijk zeggen dat als mij dat zou zijn gebeurd met mijn katten,dat die buurman dan voor de rest van zijn leven problemen zou hebben gehad.
En dan druk ik mij nog zacht uit.
Want ik ben een zachtaardig mens maar er zijn grenzen.
sterkte!
kees
viking · 6 november 2003 op 20:17
Ik kan je verzekeren Kees dat mijn buurman op dit moment heel hard wenst dat mij iets heel ergs overkomt omdat ik recentelijk mijn ongerief aan hem persoonlijk heb kenbaar gemaakt. En dat ga ik nog heel vaak doen. Om niet te zeggen tot zijn levenseinde genaderd is. Je begrijpt dat ik me nu heel voorzichtig uitdruk. Misschien dat ik hem een dezer dagen met de videocamera benader en het filmpje op het net zet. Dan kan iedereen zien hoe een rat in een menselijk lichaam uitziet. Bij deze bied ik meteen mijn excuses aan aan alle ratten van deze wereld. Ook aan de cholera- en pestrat. Niets rechtvaardigd het deze dieren te vergelijken met mijn buurman. Zelfs eencellige wezens verdienen meer respect en affectie dan dit, dit… deze creatuur. 😡
deZwarteRidder · 6 november 2003 op 20:41
Eigen rechter?? nee….
Ook Volkert van der G. dacht dat eigen rechter spelen kon. dat hij het beste voor had met Nederland…!!
Nee… RECHT dat willen we.. de maximum straf voor een gepleegd feit.
Geen vervroegde vrijheid na het uitzitten van 2/3 of van de halve straf.
Geen excuses aangaande moeilijke jeugd of islamitsiche gewoontes, familie-eer of vermeende discriminatie
Echte cellen en geen veredelde recreatiezalen.
Straffen en zitten en geen proefverlof..
kortom RECHT!!
Rich@Rd
MBB · 6 november 2003 op 20:53
Interessante column, maar je spreekt jezelf tegen.
Je eist volledge macht over je eigen tuin, maar tegelijkertijd ondzeg je je buurman het volledige recht over zijn tuin.
Niet dat katten afmaken toegestaan moet worden, maar als alle katttttenbezitters die krengen zouden trainen om in hun eigen tuin te schijten zou veel ergernis voorkomen worden.
💡 Misschien zou een geprekje met de buurman helpen?
Kees Schilder · 6 november 2003 op 20:54
Ja, Zwarte Ridder,in een ideale maatschappij zou dat kunnen.Maar daar leven wij helaas niet in.
Bij mij op de hoek staat al maanden een drugsdealer openlijk drugs te verkopen in zijn auto.
Heb de politie 3x gebeld.Waar ik mij mee bemoeide(??)
Tegen eigen rechter spelen ben ik ook niet voor maar om me voortdurend te laten piepelen , en dat straffeloos, ben ik de figuur niet naar.
Ik 3 uur op een politieburo zitten en de dader op straat.Dacht het niet.
Als iemand mij of mijn dierbaren bedreigd, dan worden er geen andere wangen toegekeerd tot de politie eens op z’n gemak komt aankuieren.
godsgift · 7 november 2003 op 22:40
Mag/Moet je eigen rechter spelen? Dat is een vreselijk moeilijke vraag.
Ik kan me zo goed voorstellen dat men vreselijk gefrustreerd raak door de Nederlandse justitie
Ik zie alleen de politie er snel bij komen als een manneke van 16 zijn brommer heeft op gevoerd of zo iets dergelijks.
Heb je ze echt nodig komen ze niet of ze zijn altijd veel te laat.
Ze lopen rond met een zichtbare arrogantie en zijn ze gewillig om een burgen te helpen? Wel nee…
Toen mijn moeder nog in Nederland woonde werd er bij haar buurvrouw in gebroken, er werd niet eens voor vinger afdrukken gezocht, ze deden helemaal niks met het gevolg dat de dief nooit gevonden werd.
Ik vind het ook schandalig dat een moordzaak na een jaar of niet veel langer in de doofpot word gezet terwijl de politie in Engeland door gaan tot ze de moordenaar hebben ook al duurt dat twintig jaar.
Hier heb je Peter R de Vries nodig om de zaak weer open te maken en wat op te lossen.
Nee sorry maar ik heb totaal geen respect of vertrouwen in de politie hier.
Dus met dit feit kan ik me voorstellen dat men eigen rechter willen of moeten spelen.
Maar of het goed is weet ik niet.
Wat als er bij iemand de werkelijke feiten zijn vervormd door verdriet, woede, haat? Deze emoties zijn heel erg sterk en beïnvloedbaar, kan iemand dan een rechtvaardig beoordeling maken?
Dus ik blijf erbij dat ik het heel goed kan begrijpen maar vraag me toch af of het wel de oplossing is.
De juiste oplossing zou zijn dat de politie hier een keer zijn werk deed.
viking · 9 november 2003 op 11:48
Wat Volkert van der Graaf heeft geflikt heeft NIETS te maken met eigen rechter spelen. Je bent appels met peren aan het vergelijken.
En een goed gesprek met mijn buurman? Laat me niet lachen. Ik nodig je uit om kennis met hem te komen maken.
Ik eis inderdaad macht over mijn eigen hebben en houden maar je moet het niet uit z’n verband halen; ik neem op de koop toe dat er allerlei dieren in mijn tuin komen. Maar ook wanneer bv kinderen een bal in mijn tuin schieten, of een ruit kapot schieten of de hond van een buurman die erin zit te schijten. Kinderen behoren te spelen en dan kan een ongelukje gebeuren. Als je denkt dat je katten en andere dieren kunt aanleren uit andermans tuin te blijven dan ben je wel een beetje een onnozelaar of een kattenhater. Dit soort zaken rechtvaardigd het niet om dan deze kinderen af te rammelen of de dieren af te maken. Als mijn buurman last zou hebben van mijn katten, dan zou hij degene moet zijn die het gesprek moest aangaan. Moet ik eerst mijn katten laten afmaken en dan met hem gaan praten? Jij spoort dus echt niet goed!
Mijn idee over eigen rechter spelen heeft niets te maken met een misplaatst eer- of rechtsgevoel. Het heeft wel alles te maken met simpele gerechtigheid. Het soort gerechtigheid waarbij je geen rechten hoeft te studeren en al zeker geen rechter hoeft te zijn. Wat plaatst hun oordeel boven dat van mij? Vijf jaar wetsboekjes lezen. Hou alsjeblieft op! Als je ziet dat er iemand op straat in elkaar getrapt wordt ben je toch ook in staat om te beoordelen dat hier iets niet klopt in het straatbeeld. Een winkelier ziet zelf echt wel op het eind van de dag dat zijn opbrengst weggegapt is. Dat je daarom een dader niet hoeft dood te slaan lijkt me duidelijk.
Mijn idee van ‘recht’ werkt dus ook andersom. Ik heb als klein kind ooit een bal naar een jongetje geknald. Later stond het ventje jankend aan onze deur met een kapotte jasbeschermen van zijn fiets. Dat had ik dus geflikt. Ik kreeg ze van mijn moeder flink op mijn oren, moest vervolgens naar die jongen thuis aan hem en zijn ouders mijn excuses gaan aanbieden en mijn spaarcentjes investeren in een nieuwe jasbeschermen. Dat lesje heeft zijn werk gedaan. Ik heb er iets van geleerd en ik ben tot op heden een heel braaf ventje gebleven. Wat dit soort zaken betreft…
Mensen moeten gewoon weten wat wel en niet kan en de consequenties van hun daden accepteren.
R@@F · 11 november 2003 op 11:34
Indien écht nodig, ALTIJD EIGEN RECHTER SPELEN.
Maar dit is dan ook mijn eigen Neanderthaler mening. Klasse column
R@@F