Twee weken geleden had ik ’s maandags last van mijn enkel. Verleden
week maandag had ik last van mijn knie. Deze week had ik op maandag
last van mijn rug. Wat is er toch aan de hand ? Het lijkt wel of ik
aan het syndroom van Johannes Paulus lijd: langzaam aftakelen zonder
het je zelf bewust te willen zijn. Ik takel dus langzaam af. Hoe het komt is mij een raadsel. Sinds een
klein jaar sport ik namelijk veel meer dan alle jaren daarvoor. 2 Keer
per week beul ik mij af in het fitnesscentrum, en dan heb je nog de
voetbalwedstrijd op zondag. Tja, voetbaltrainingen schieten er bij in,
maar dat is ook niet zo vreemd, want van mijn team komt toch niemand
opdagen en in je eentje trainen is niet echt leuk bij voetballen.
Waarbij ik moet opmerken dat ik me best wel zelf kan passeren en
voorbijlopen, maar dat terzijde. Maar goed, 3 keer sporten per week,
dat is toch niet te veel voor iemand van 36 ?

Heeft het dan toch met mijn leeftijd te maken ? Ik denk zelf van niet,
want als ik de “oudere” spelers van het eerste elftal bekijk, dan heb
ik het gevoel dat het bij hen is als bij wijn: hoe ouder, hoe beter.
Dus, als het de leeftijd niet is, dan moet het dus iets anders zijn.

Ik doe dus bij deze een oproep om een verklaring te vinden voor het volgende:
hoe komt het dat, als je eindelijk het spelletje snapt, je priveleven op een rijtje hebt, je geen geldzorgen hebt, je zaterdags wel op tijd naar bed gaat,
je zondags weet naast wie je wakker wordt, je vervolgens een potje voetbal
speelt, je je ’s maandag voelt alsof je het wereldrecord achtbaanrijden hebt verbroken ? Wie kan voor mij dit mysterie ontrafelen…?

Categorieën: Sport

4 reacties

Martijn · 21 oktober 2003 op 13:55

Beste Mapema,

Dat zal wel het proces van ouder worden zijn denk ik.
Zou je nu wel als zesendertig jarige elk dubbeltje moeten omdraaien, geen tijdbesef meer hebben als je wakker wordt naast een achttien jarige blondine waar je de naam niet meer van weet, dan zou dat ook niet echt leuk meer zijn. (Alhoewel, die blondine…:-P)

Het is meestal alleen leuk als je erop terug kijkt en niet als je ermiddenin zit.

Maw, op je zestigste loop je vergezeld door je SOHO-hond achter je rolator naar het 1e team van de lokale voetbalclub te kijken.
Goh, voetballen weet je nog…….

Groet Martijn 😀

Casperio · 21 oktober 2003 op 18:51

Een verklaring? Volgens mij is het zo dat als je zo min mogelijk sport je ook het minste last van dingen krijgt (scheelt een hoop blessures). Enne altijd als ik een week heel gezond eet (veel groenten en fruit) dan gaat mijn lichaam protesteren… en word ik ziek.
Echt waterdicht lijkt me deze verklaring echter niet…
Tja, wellicht weet onze eigen complottheoreticus Kees Schilder nog iets goed te onderbouwen.

Kees Schilder · 21 oktober 2003 op 19:51

QUOTE:
ik doe dus bij deze een oproep om een verklaring te vinden voor het volgende:
hoe komt het dat, als je eindelijk het spelletje snapt, je priveleven op een rijtje hebt, je geen geldzorgen hebt, je zaterdags wel op tijd naar bed gaat,
je zondags weet naast wie je wakker wordt, je vervolgens een potje voetbal
speelt, je je ’s maandag voelt alsof je het wereldrecord achtbaanrijden hebt verbroken ? Wie kan voor mij dit mysterie ontrafelen…?

Kijk, je geeft het zelf al aan. JE DOET DE HELE WEEK HETZELFDE. JE ZIT IN EEN ENORME SLEUR EN DAT MAAKT OUD EN GEBREKKIG VOOR JE TIJD. CHANGE YOUR LIFE IN TIME, ANDERS LOOP JE VOOR JE VEERTIGSTE DE KANS OP HAREN UIT JE OREN, HAREN UIT JE NEUS, KALKNAGELS, KROMME RUG, IMPOTENTE GENOTSPIER EN UITEINDELIJK MET EEN ROLATOR NAAR DE BINGOAVOND.
GOOI JE VROUW DE DEUR UIT, NEEM EEN NIEUWE VRIENDIN,NEUK JE TE PLETTER ,ZUIP JE EEN LACHBUI
EN STOP MET DAT INFANTIELE VOETBAL.
KORTOM, DOE ALLES WAT GOD VERBOOD EN GENIET ERVAN.
BINNEN EEN MAAND BEN JE WEER HET MANNETJE!
GROET

viking · 22 oktober 2003 op 08:33

Ik had, vóór ik klaar was met het lezen van deze hartverscheurende noodkreet, mijn antwoord al klaar maar ik zie dat Kees, de oude wijze, mij voor was. Ik sluit mij volledig bij zijn mening aan behalve mbt die neus- en oorharen. Die plagen mij al sinds eeuwen en een heggeschaar is inmiddels de enige remedie die voorkomt dat er heuse heksenbezems uit mijn neus en oren groeien. Ondanks dat dit verschijnsel wordt geassocieerd met het verstrijken der jaren, kan ik je verzekeren dat deze kwaal ook z’n voordelen heeft. De extra dimensie die deze beharing geeft tijdens het beerhappen, hebben mij er jaren geleden toe aangezet ook een sik te laten groeien. Hoe dan ook. Om in de sport te blijven en Johan even te citeren: ‘elk nadeejl hep sjun foordeejl’. Je moet dus gewoon creatiever gaan worden naarmate je ouder wordt…

Geef een reactie

Avatar plaatshouder