Ooit was ik zo jaloers op zijn exen. Ze waren mooi, avontuurlijk en zelfstandig. Allemaal eigenschappen die ik niet bezit. Ze leken te floreren zonder hem. Zonder hem, dat is eigenlijk niet waar. Want eens een ex, dan heb je hem voor de rest van je leven. Hij staat altijd voor je klaar. Hij kan bouwen, sjouwen en biedt een luisterend oor. Voor mij heeft hij geen tijd. Er moet gewerkt. Maar hij bouwt bij anderen en niet meer aan mij. Vandaar dat ik zo verlang naar het worden van een ex.

Alleen de laatste tijd begin toch ik te twijfelen. Het wordt hem duidelijk te veel. Hij komt nergens meer aan toe. Hij heeft nu drie meiden in huis en het huis is nog niet klaar.
Schat, ik vind het heus niet erg. Bouw maar langzaam aan ons huis en maak het nooit helemaal af. Want alhoewel ik vaak tegen je zeg; als het huis af is ga ik bij je weg, weet ik zolang je aan het bouwen bent, blijf jij bij ons.

En ik hoef allang niet meer je ex te worden, want je bouwt inmiddels alleen voor ons. Echter als ik naar je kijk, zie ik een vermoeid verdrietig man en denk: ben jij het dan niet zat en maak jij mij tot ex?

Categorieën: Mannen & Vrouwen

13 reacties

Troy · 19 februari 2006 op 17:37

Mooi geschreven. Een pijnlijke situatie.

DriekOplopers · 19 februari 2006 op 17:49

Een Ex is een Ex. Die hoef ik niet meer te zien. Ze is immers een Ex. Ik gun mijn Exen geen rampspoed ofzo, maar ik hoef ze niet meer te zien. Of te helpen bij wat dan ook. Hadden ze maar niet weg moeten gaan. Een Ex is een Ex. Afgelopen, uit.

Grootste belediging uit de mond van een Ex die ik jaren later toevallig tegenkwam: “Toen wilde ik je niet, want ik vond dat ik wel wat beters kon krijgen. Nu ik je weer zie heb ik heel veel spijt.” Ja, dááág.

Geen gedoe met Exen dus. Dat is beter voor mijzelf, en ook fijner voor de huidige mevrouw Oplopers.

Driek

Dees · 19 februari 2006 op 18:57

Je kunt mooie, sobere stukjes schrijven. En daar bedoel ik dus ook deze mee. Mooi!

Chantal · 19 februari 2006 op 19:05

[quote]Want eens een ex, dan heb je hem voor de rest van je leven. [/quote]
Nou, liever niet hoor 😛

Hele mooie column!

WritersBlocq · 19 februari 2006 op 20:48

Knap, hoe je in zo weinig woorden zoveel vat.
Groetje, Pauline.

Anne · 19 februari 2006 op 21:55

Beste Nana,
Mooi, die paradox van onbereikbare nabijheid.
Raadselachtig, en ook zo geschreven.
Compliment. Anne

senahponex · 19 februari 2006 op 23:10

KOrt maar heel goed

Nana · 20 februari 2006 op 13:49

Dank voor de mooie reacties!
Het was een valentijnscadeautje…

melady · 20 februari 2006 op 17:20

kort en prachtig

Trukie · 21 februari 2006 op 00:20

Met zo weinig woorden zoveel verhaal, heel mooi.

KawaSutra · 21 februari 2006 op 00:31

Mijn huis is ook nooit klaar. Een hele geruststelling.
Mooie column. 🙂

Shitonya · 21 februari 2006 op 09:25

Kort en mooi

BrokenHalo · 13 september 2006 op 13:41

Ik vind het een moeilijk stukje, niet veel woorden, wel veel geschreven. En des te vaker ik het las, des te meer ik de situatie herkende…

Geef een reactie

Avatar plaatshouder