Immer wieder Sonntag

De zon schijnt. Het is warm. Zonnestralen schieten door het ontluikend groen in de beukenbomen. Ergens in de verte klinkt oude muziek uit een krakende radio.

Op een open plek in het bos hangt een rode eekhoorn de witte was op aan een waslijn. De eekhoorn is blij en neuriet mee op de muziek van O solo mio. Af en toe drukt ze haar kleine neusje in de witte was.

Van een afstand slaat een grijze eekhoorn haar gade. Hij heeft een twinkeling in zijn ogen en een brede glimlach op de kaak.

De muziek stopt. Uit de radio klinkt een Italiaanse verslaggever met een zwaar Napolitaans accent.

De rode eekhoorn kijkt op en achter zich. Ze voelt zich bespied, maar ziet niets. Ze hangt de was verder op. De grijze eekhoorn nadert stiekem de rode van achteren en grijpt haar vast om haar ranke middel. Zij schrikt en slaat een kreet.

De radio is van zender gewisseld en blijft hangen midden in het lied Immer wieder Sonntag.

De grijze eekhoorn draait vliegensvlug de rode eekhoorn bij haar middel om, pakt haar linkerhand vast en steekt die hoog in de lucht. Hij drukt haar lijfje stevig tegen zich aan. Ze dansen samen in de rondte.

Sofia (zoet): Wo warst du denn?

Marcel (boos): Ich bin kein Denn, ich heiße Marcel!

Sofia (zoet): Dass Weiß ich doch!

Marcel (boos): Na also, nenn mich Marcel!

Sofia (zoet): Schätzchen, ich liebe dich!

Marcel (boos): Dich, Dich …? Du meinst aber Marcel. Doch? Wer ist Dich?

Muziek houdt op, er valt een kort stilte. Daarna klinkt vaag dijengeklets in de verte. Iemand zet een ongelofelijke jodel-aria neer. Kan zowel een man als een vrouw zijn.

Sofia: Aber Marcellino, Schätzchen, nicht zo böse. Du irrst dich. Mit dich meine ich du. Verstehst du?

De jodel-aria vloeit nu langzaam over in Maffay’s Du bist alles was ich habe auf der Welt.

Marcel (zoet): Liebling, du hast Recht! Verzeih mir. Ich liebe dich.

Rolverdeling:
Sofie : Tosca Niterink
Marcel : Arjan Ederveen