Het is nog niet lang geleden sinds het laatste familielid is gestorven, die dichtbij mij stond en van mij hield. Ik ben een paar dagen na het definitieve afscheid begonnen de bezem door mijn leven te halen. Ik heb een groep mensen voorgoed aan de kant gezet, want ik heb jarenlang op mijn tong moeten bijten. Maar al ben ik een jong veulen, ik wil niet verder gaan in mijn leven met mensen die mij liever dood hadden gehad (abortus) in 1986. En nu dat niemand meer pijn zal doen, heb ik afscheid van de kliek van farizeeërs genomen. En dan verder?

Ik heb een idee over een koers als het gaat om familie. Ik ga via sociale media mensen bijeenbrengen om te vertellen: ik hoop dat jullie deel willen zijn van mijn nieuwe familie. Ik zie het als een soort Ik zie het als een soort maffia huisstijl familie zoals je ziet in films als in de Godfather om een voorbeeld te noemen. Je hoeft niet bloed te delen, maar wel wil ik graag dat mensen deel uitmaken van het nieuwe huis van Traas. Ik ga niet iedereen kiezen. Een select clubje mag zichzelf mijn familie noemen als die personen dat willen, als ze handelen naar een aantal spelregels. Als ze handelen naar eer en geweten. Zo kan ik nog wel meer voorbeelden noemen, maar er is meer.

Want over een nieuwe toekomst, in het dagelijkse leven, heb ik een beetje in twijfel gezeten. 32 jaar woon ik al in Zeeland. Ik ben geboren in Goes, heb een aantal jaren in Wemeldinge gewoond, daarna in Heinkenszand en als ik een paar maanden erbij mag tellen woon ik 9 jaar in Kwadendame. En Zeeland is een hele mooie provincie. Maar ik vraag mijzelf wel eens af: is dit alles? En ik zou liegen als in Nederland nieuwe plekken niet trekken. Maar de boel hier achter te laten valt mij buitengewoon zwaar. Want ik ben gehecht geraakt aan mijn huisje, ik ben ook gehecht geraakt aan vrienden en zo kan ik eindeloze lijst opnoemen.

De komende tijd, zeker voor het nieuwe jaar, wil kijken wat de toekomst mij kan brengen! Ik kan namelijk ook een thuisstudie doen, ik kan ook meer doen dan schrijven en zo blijven de opties open. Ik ben een gewoontedier, maar met de wind in mijn rug weet ik zelf dat ik ver zou komen. Gesteund door mijn vrienden, maar ook door gezond verstand. Ik geloof niet dat ik eeuwig in Zeeland blijf, maar ik hoef nu nog niet weg. Ik kan ook dingen leren, dus of dat volgend jaar of over vijf jaar is… de opties zijn eindeloos, zolang je maar open staat voor nieuwe kansen.

Een onbeschreven blad is het begin van een nieuw boek.
Bert Schierbeek
Nederlands schrijver 1918-1996


Tim uut Kwedamme

Ik ben man met een eigen manier van leven, stijl, gevoel voor humor en net als iedereen heb ik soms geluk en soms pech! Ik ben nieuwsgierige en leergierig als het gaat om de wereld rond mijn heen. Mijn leven deel ik tegenwoordig met een prachtige vrouw. Een steun en toeverlaat, die ik blind kan vertrouwen omdat we elkaar hebben leren kennen onder bijzondere omstandigheden. Ik leef in een klein dorpje in Zeeland. Ondanks mijn fysieke beperkingen, dit betekend niet dat ik niet leef. Ik probeer te genieten van elk moment van het leven, ik ben nog altijd een beetje kind gebleven waardoor ik van de kleinste dingen kan blijven genieten. Ik ben iemand die geniet van de bourgondische levensstijl. Ik ben enorme fan van de Griekse keuken, maar ik ben zeker niet vies van de Hollandse pot. Een glasje Samos wijn of een biertje op zijn tijd gaat er ook wel in. Ik leef met het motto “Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen” en dat helpt enorm als je bepaalde dingen gewoon niet kan. Ik ben gek op schrijven, muziek luisteren en goede films kijken.

0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder