Is het zo?

Wij leven in een land dat bol staat van haat, nijd, jaloezie en zeker niet te vergeten het feit dat iedere Nederlander denkt dat hij moslim moet worden. Hoe ik daarbij kom? Nou gewoon heel a-sociaal een gesprek af zitten luisteren in een bejaardetehuis waar ik op bezoek was met een vriendin die haar oma ging bezoeken. Terwijl zij haar oma ging halen van haar kamer liep ik vast naar de conversatiezaal. Daar kon je koffie en thee bestellen, dus ik bestel het een en ander in de hoop dat oma haar gebit in had want ik wist van vorige bezoeken dat ze gek was op gevulde koeken. Dus daar ook maar een paar op het blad gedaan, in de hoop een genoegen voor de oude dame te doen. Kijkend om mij heen zag ik ergens een vrij plekje aan de lange leestafel, ging daar zitten en de oudjes die naast en tegenover mij zaten bekeken mij niet eens, ze tokkelden lekker door.
“Die Turreke sein tog wel heel brutaal hor as ik dat effe mag segge, die jatte so de scoeter van me kleinsoon onder se reet vandaan en dan mag je niks seggen van de prinsemarij want dan discrimeneer je”. De andere oude man keek hem belangstellend aan en luisterde vol aandacht, een andere daarnaast had toch wel wat vraagjes rondom die scooter
“Hoeso dat, wat sei je kleinsoon dan?’
“Nou niks, die gaf die turrek gelijk een penaltie voor se kanis, je kent ut wel brilletje kapot en tandje door dat turrekse lippie. Die goser brulde moord en brand in het turks, dus mijn kleine kon er geen fluitekruid van verstaan!” Er ging gelach op in de groep en ik kon het ook niet laten om een glimlach op mijn gezicht te toveren, zag het al helemaal voor mij. Een Allochtoon die probeert een scooter te jatten, wordt geschaakt door de eigenaar, krijgt een paar knallen voor zijn hoofd, tand door de lip, bril kapot.. Ja dat kon zomaar gebeuren als je voor je bezit aan de knok gaat.

“Moar wat denk je dan, mot mijn kleinsoon mee naar ut buro want hij had die goser mishandelt, ben je dan nog lekker of hoe sit tat!”
“En die turrek dan mog die gewoon seker naar huis toe”, vroeg een oudere dame die iets verderop aan de tafel het gesprek had gevolgd.
“Nou nee dat niet, maar nou krijg mijn jongen een proces verbaal omdat ie se klauwen niet thuis kon houwen, lekker knokken voor je eige spulle, en die turrek moest effe op het buro blijfe omdat hij geen vervoer had”, vervolgde de man die probeerde de spanning een beetje op te voeren. “Ja Koos waddeffu, maar die turrek heb tog die skoeter gejat van je kleinsoon dan istie tog so wie so strafbaar, in wat voor land lefe we eigelijk, ut mot niet gekker worde!” “Nee Leo ut sit so. Nou mot mijn kleinsoon bewijse dat die skoeter van hem selluf is en die turrek komt met de rekening voor een bril en een nieuwe tand. Die sou je der so allemaal uitrammen so woest was ik toen ik het hoorde!” ‘Had je gebit angebooije”, grinnikte een van de oudere mannen aan de tafel.
Ik nam een slok van mijn thee zag mijn vriendin met oma aankomen en stapte op met blad en al zoekende naar een andere tafel.
In gebroken Nederlands vroeg oma of daar niet genoeg plek was toen zij mij zag ronddolen , kijkende naar een vrije tafel.
“Nou oma we hebben zoveel te bepraten en die mannen zijn zo druk aan de kakel daarom dacht ik, ik zal maar een rustig plekje uitzoeken!”, legde ik haar uit en gebaarde hen mij maar te volgen naar een lege vierpersoonstafel.

Ik vond het geen gespreksstof voor een oma die geboren was in Turkije en haar kleindochter die heel veel moeite heeft gedaan met eindelijk het Nederlands onder de knie zonder accent om die twee nou juist bij dit soort mannen te zetten die toevallig net een vervelende aanvaring hadden gehad met een jonge Turk die nog net niet bezig was aan zijn intergratieplan.