Jaaroverzicht 2004

Het is weer zover. Het einde van het jaar is bijna in zicht, met minder dan twaalf uur te gaan, stevenen we dan eindelijk af op 2005. Tijd voor een nieuw jaaroverzicht. Wat heb ik gedaan tijdens 2004, wat zijn mijn persoonlijke en zakelijke overwinningen en wat heb ik gedaan met datgene wat ik geleerd heb in 2003? Wederom heb ik mijn persoonlijke balans van 2004, net als vele andere schrijvers, in verschillende thema’s gegoten en hieronder staat het resultaat. Veel plezier.

Werk. Ik eindigde 2003 met mijn baan in de promotionele branche. Hoewel ik het werk leuk vond, evenals mijn collega’s, kwam mijn baas uiteindelijk zijn belofte niet na om mijn salaris flink wat op te hogen en kreeg ik er uiteindelijk maar 4% bij. Mijn beoordeling was goed, maar hij wilde het nog allemaal een beetje aankijken. Bullshit, wat nou aankijken, belofte maakt schuld en ik heb er hard genoeg voor gewerkt!
Nog geen 2,5 maand later kreeg ik een aanbieding van mijn oude baas om weer voor hem te komen werken. Drie keer raden wat ik heb gedaan?
Ik was compleet gelukkig. Wederom in de voor mij vertrouwde IT omgeving en voor een baas die werkelijk super is. Werk was aardig en al gauw trok ik van alles naar mij toe. Dit bleef niet ongezien en halverwege september werd mij gevraagd of ik Global Marketing Manager wilde worden. Na niet al te veel denktijd heb ik ja gezegd. Nieuwe uitdagingen, stress, lol, maar vooral veel eenzaamheid kwamen op mijn pad. Of ik de juiste beslissing heb genomen… laten we het hopen. Hoe dan ook, ik maak er een succes van, het is namelijk een geweldige kans en het werk is super.

Opleiding. Nadat ik in 2003 was afgestudeerd voor Financieel-Economisch journalistiek, begon het weer te kriebelen. Toegelaten op de Schrijversvakschool in Amsterdam, begon ik in september een 4-jarige deelopleiding schrijven. Superleuk, superintens, superveel gestress, maar ik houd vol. Ooit word ik fulltime schrijver. Ik weet het zeker.

Geld. ‘Geld alleen heeft nog nooit iemand rijk gemaakt’. Een citaat uitgesproken door Seneca. Vorig jaar ook al door mij gebruikt en dit jaar wederom. Waarschijnlijk heeft hij gelijk, maar ik blijf het proberen. Met mijn wisseling van baan, ging ik er slechts een paar euro op vooruit. Met mijn promotie kreeg ik er ongeveer 150 euro netto bij. Kleine stapjes, maar betere kleine stapjes dan geen stapjes. Met mijn nieuwe baan kreeg ik gelukkig ook heel veel vrijheid om mij in te bewegen en daar kan geen geld tegenop.

Hobby. In 2004 ging ik verder met schrijven. Publicatie’s in streekbladen en op websites was het gevolg. Mijn kinderboek is bijna gereed en 2005 zal daar de vruchten van plukken. Mijn roman waar ik al twee jaar aan werk, lag even stil, maar heeft, desondanks, in 2004 vele nieuwe pagina’s toegewezen gekregen.
[url=www.e-write.nl]e-write.nl[/url], o.a. een schrijversplatform voor schrijvers en lezers, werd gehacked m.b.t. een van mijn, ietwat politiek getinte, columns. Na al het gedoe rondom Theo van Gogh besloot ik om het schrijversplatform te stoppen en [url=www.e-writel.nl]e-write.nl[/url] te gebruiken waar het voor gemaakt is. Namelijk een site waar schrijvers terecht kunnen voor beoordeling, hulp, workshops etc. In november begon ik een Engelstalige web-log: [url=http://tasz.web-log.nl]http://tasz.web-log.nl[/url], gevolgd in december door een Nederlandstalige web-log: [url=http://taszcolumns.web-log.nl]http://taszcolumns.web-log.nl[/url]. Het schrijversbloed kruipt toch waar het niet gaan kan en de behoefte om gelezen te worden blijft aanwezig.

Liefde. Tja de liefde, wat kan ik daar dit jaar over zeggen? Ik heb in 2004 voor mijn gevoel te weinig liefde kunnen geven en dus ook mogen ontvangen. Laten we hopen dat dit in 2005 verbetert. Ik ga er in elk geval mijn best voor doen.

Gezondheid: ‘Denk je dat je onmisbaar bent. Loop dan maar eens over het kerkhof…’ Anonieme uitspraak die ooit bij een voormalige werkgever op de muur hing. 2004 was absoluut een dieptepunt op het gebied van gezondheid. Oorontstekingen, ziekte van lyme, gebroken voet en ingescheurde enkelband, middenrifbreuk, en vele andere kwalen, kwamen op mijn pad. Heb ik me ooit ziek gemeld? Nee, maar dat had ik waarschijnlijk wel moeten doen. Doorwerken helpt genezing zeker niet en uiteindelijk wordt het ook niet echt gewaardeerd. Ik hoop dat 2005 qua gezondheid super gaat worden, zo niet, dan hoop ik dat ik iets geleerd heb van 2004 en me niet meer gek laat maken door plichtsbesef en perfectionisme.

Dood. Ik waag het er maar op. Met nog maar een paar uur te gaan denk ik dat ik het risico wel kan nemen om over de dood te schrijven. 2004 was een raar jaar. Hoewel ik persoonlijk gelukkig niemand heb verloren, heb ik wel veel gerouwd over eerder overleden mensen die veel voor mij betekende. Ook in de wereld om mij heen zijn helaas vele, bekende mensen heengegaan, met als klap op de vuurpijl de vele, duizenden doden als gevolg van de zeebeving op 2de kerstdag. Laten we hopen dat ik in 2005 niemand hoef te verliezen en dat ik eind volgende jaar wederom een overzicht kan neerpennen. Tenminste als ik het voorgaande punt in acht neem.

Vriendschap. Mijn belangrijkste vriendschap in 2003 is tevens mijn belangrijkste vriendschap in 2004. Ik kan alleen maar hopen dat dit in 2005 ook zo blijft. Woorden van respect, vriendschap en warmte hebben me wederom geholpen tijdens 2004. Daarvoor mijn dank. Ik hoop dat ik net zo’n goede vriendin ben geweest en ook zal blijven in 2005. Let’s go for it!

Eindresultaat 2004. Een, helaas, wat minder naïeve Tasz. Harder geworden en iets minder bezig om het anderen naar de zin te maken en te helpen. Mijn vertrouwen in mensen is het afgelopen jaar behoorlijk aangetast, speciaal de laatste drie maanden. Als ik 1 wens mag uitspreken, dan hoop ik dat iets van mijn kinderlijke onschuld en benadering van mensen terugkomt. Soms mis ik de oude Tasz best wel. De Tasz die in essentie altijd geloofde in het goede van de mens, samenwerking en er zijn voor elkaar. Dat kan toch niet teveel gevraagd zijn voor 2005, zeg nou zelf… Aan de andere kant. De persoon die je in essentie bent, al het goede dat je van binnen met je meedraagt, dat kun je niet lang wegstoppen. Misschien voor een poosje, maar zeker niet voor altijd. Er is dus nog hoop.

En dat was het dan. Mijn jaaroverzicht, mijn gebeurtenissen, beknopt opgeschreven. Natuurlijk zijn er nog veel meer details, zoveel meer verhalen, maar ik moet het kort houden. In mijn columns kunt u het komende jaar weer allerlei nieuwe ontwikkelingen lezen. Maar dit is het dan voor nu. Ik ga u weer verlaten. Wellicht tot volgend jaar. Ik wens u allemaal een zeer gelukkige 2005, met veel leesplezier, veel schrijfgenot, gezondheid, liefde en vooral heel veel lol.

Carpe Diem
Tasz 😎