“Jalla Jalla”, roept Roosje nu terwijl Brechje als baby steeds: “lachaaim” riep. Ze leek net een klein joods mannetje, kaal met een handje aan de bovenkant van haar hoofdje en dan maar “lachaaim” roepen voordat de melk toeschoot. Ik gaf borstvoeding en het was een geworstel en helemaal niet zo vredig als het eruit zag, maar dat is het bij mij nooit. Vredig was wel de opmerking toen ik nog baby was en net vers gehaald uit Libanon door mijn Nederlandse ouders. Mijn joodse tante, riep toen blij met een keurig licht Amsterdams accent: “ach het had net een jiddisch meissie kunnen wezen”.
Gisteren sliepen mijn twee meiden vredig, tenminste dat dacht ik en ik zat even te genieten van de rust. Maar al nippend van mijn koffie, al tikkend en bellend achter mijn computer, hoorde ik ongelofelijk gebonk. Ik dacht: ik negeer mijn dochter die moet slapen, dan rust ze gewoon maar wat uit.
Maar het bonken werd steeds luider en ik werd van binnen nijdig, het duurde al zo lang en nu kookte ik van woede en schreeuwde: “NU is het AFGELOPEN”, maar het gebonk ging gewoon door.
Opeens was ik het helemaal zat en rende pissig naar boven. Ik gooide met een zwaai de deur open. Daar lag Brechje niets vermoedend op haar buik te slapen in haar ledikantje. Een slaperig meisje, met een speen vastgeklonken in haar mond, haar armen om haar grootste beer en naast haar in het randje van haar bedje het eerder voorgelezen boekje. Ze huilde wat van ongenoegen en ik dacht: hoe kan dat nou. Totdat ik haar weer welterusten had gewenst, schijnheilig weer wegsloop en beneden nog steeds het gebonk gewaar werd en toen me pas realiseerde dat ik de droger had aangezet en dat boven op de droger een emmer stond te bonken.
“Jalla Jalla!”, lachte Roos me toe en bonkte vrolijk met haar beentjes op de bodem van de box.
7 reacties
KawaSutra · 9 april 2006 op 21:06
Voortaan de droger maar eens ferm toespreken dus. Ik betrap me er ook weleens op bij onraad in huis. De eerste gedachte is de kinderen, maar soms zit ik weleens fout.
De overgang van borstvoeding geven naar twee slapende meisjes is me wel wat groot. De intro had denk ik de aanleiding kunnen zijn voor een column over de bijzondere ervaring die een moeder kan hebben bij het geven van borstvoeding. Nietemin vind ik het toch een mooie column.
Anne · 10 april 2006 op 02:11
Voor mij is het mooi die verbinding tussen je eigen onvredigheid en de echte vredigheid van je slapende kleine meisje. En dan is de droger de schuldige. Jijzelf dus. ik vind het mooi.
Dat is eigenlijk steeds de kern van je stukjes; de ongebruikelijke, eigen verbanden die je legt.
Ik vind het mooi.
Anne
Nana · 10 april 2006 op 13:05
Dank je wel Kawa en Anne! Het was weer een kronkel. 😉
Dees · 10 april 2006 op 19:41
Jouw kronkels zijn zeer de moeite waard. Erg eigen. Overigens is ‘Jalla Jalla’ ook een erg leuke film. Zweeds / Libanees meen ik, of gemaakt door een Zweedse Libanees. Wel, iig iets met Zweden en Libanezen 🙂
Mup · 11 april 2006 op 04:02
Ik stink er ook telkens weer in, terwijl in de praktijk blijkt, dat je juist moet gaan kijken als je kinderen stil zijn, meestal is er dan ‘rottigheid’ gaande:-)
Groet Mup.
Troy · 11 april 2006 op 11:09
Mooi! Knap hoe je van simpele alledaagse situaties zulke mooie miniatuurtjes weet te maken.
Nana · 11 april 2006 op 13:31
Dank je wel Dees, Mup en Troy, het is zo leuk om jullie aardige reacties te krijgen! 🙂