Je bent goed die je bent.

“Je bent goed die je bent” is een vaak gehoorde kreet.
Ik heb nooit goed begrepen wat men er eigenlijk mee wilde zeggen.
En dus liet ik deze gezegde maar voor wat hij was.
Wat wel indruk op me maakte, was een gezegde van Bhagwan : “Als je een roos benoemd als mooi, verliest zij haar schoonheid”.
Is dat hetzelfde als “ Iemand de hemel in prijzen?” Ik verhaal U twee kleine levenservaringen, waarna ik het oordeel graag aan U laat.

Ik had destijds een buurman, waar ik een gezellig burencontact mee onderhield.
Op een dag vertelde hij dat zijn opgroeiende dochter verkering had met een flapdrol van een vriendje.
Zijn dochter was smoorverliefd en hij ergerde zich bont en blauw aan het joch.
“Ik heb eerst”, zo vertelde hij, “geprobeerd met mijn dochter te praten, doch dit had een averechtse werking”.
“Dit ziende besloot ik mijn houding te herzien”.
“Ik besloot deze jongeman de hemel in te prijzen”.
“En …”, zo ging hij verder, “na enige tijd wierp dit zijn vruchten af”.
“Als mijn dochter maar iets negatiefs over haar minnaar zei, bagataliseerde ik haar visie”.
“En sneller dan verwacht. Verdween dit jongmens uit mijn huiskamer”.
“De rust is nu weergekeerd in ons gezin”.
Voor mij kreeg de uitspraak van de Oosters filosoof opeens veel meer waarde, evenals de gezegde: “Iemand de hemel in prijzen”.

Enige tijd later was ik te gast op een verjaardags visite.
Er ontspon zich een levendige discussie over dyslexie.
Nadat een ouderpaar vol enthousiastme vertelde over een nieuwe alternatieve therapie, waarmee ze bezig waren voor hun jongste, werd de hele groep er als het ware in meegetrokken.
Het oe, ááh, oh, was niet van de lucht en het werd echt gezellig.
“Ja!!”, – dit was wel de unanieme conclusie van de groep -, “als je een kind laat merken dat hij/zij goed is die hij is, verdwijnt die ziekte “.
Ik was slechts een stille toehoorder geweest.
Maar ik ergerde mij wel een beetje.
Het gaat zo vaak over kommer en kwel en daar was ik als dokter al zo veel mee bezig.
Moest dat nu ook nog op een verjaardagsfeestje?
Opeens werd het mij wat te veel en vroeg de moeder: “Bent U goed die U bent?”
“Ja natuurlijk, iedereen is goed zoals hij is”, was het directe antwoord.
“Maar”, vroeg ik voorzichtig, “waarom vond U Uw kind dan niet goed zoals hij was?’
Het werd stil.
Ik had het feestje bedorven.