Je vrouwtje staan

Het is mei 2012 en ik kijk naar een fantasy serie [i]Game of Thrones[/i], een serie bemachtigd via een proxyserver die mij, ondanks enge Brein blokkades, doorsluist naar [i]The Pirate Bay[/i]. Ik vind het illegaal en wel een mooie serie, zelfs ondanks die afgrijselijke Carice van Houten die haar taal- en dentale gebreken in vol ornaat tentoonspreidt vanuit een rol als priesteres die haar held naar de ijzeren troon wil manoeuvreren. In deze fantasy is de rol van de vrouw op zijn zachtst gezegd opvallend. Er is een grote hoeveelheid hoeren, die altijd binnen een mum van tijd volledig ontkleed de helden of schurken van de betreffende momenten bedienen. Daarnaast heb je koninginnen, van wreed tot nobel. En als laatste is er een aantal dames, dat zich niet bij het gebrek aan broodnodige penis wil neerleggen en zich gedraagt en tooit als man. Kortom, de vrouw als koningin, hoer, of halve vent. De rest is figurant.

In de meest recente aflevering woedt er oorlog. De vrouwen worden gedurende de strijd op een afgelegen locatie opgeborgen. Ze worden vergezeld van een man die, naar snel blijkt, is aangesteld om bij verlies alle vrouwen van de eigen zijde uit te moorden. De boosaardige koningin legt haar maagdelijke, toekomstige schoondochter de [i]way of war – a female’s prospect[/i] nog even uit. Als mannen uit oorlog komen, vinden ze alles met tieten aantrekkelijk, vertelt ze. En doet nog even fijntjes uit de doeken dat haar schoondochter in het bijzonder een gewilde prooi voor verkrachting zal zijn. Kortom, de vrouw als koningin, hoer, halve vent, of verkrachtingsmateriaal. Waarbij vooral de laatste categorie overkoepelend is. Kijk uit met oorlog; voor je het weet zijn je benen wijd gespreid en ligt de vijand ertussen.

Was verkrachtingsmateriaal beperkt tot fantasy, dan zou het al erg genoeg zijn. Maar dat is niet zo. Oorlog is een mannenkwaal, die vaak eindigt met het plunderen van vrouwenschoten. De ultieme overmeestering en onderwerping. Ofzo. Je hebt niet gewonnen, voor je lichaamslans een ander lichaam in is gestoken. Ik weet het niet precies, ik ben geen man in oorlogsmoodswing.

Als je naar de andere kant van de medaille kijkt, zie je dat vrouwen en kinderen nog altijd eerst geholpen moeten worden bij een ramp. Vrouwen en kinderen eerst, zo gaat de uitdrukking. Dat klinkt natuurlijk wel goed. Ik zou graag als eerste op de reddingsboot plaatsnemen bij een ramp. Als het op overleven aankomt ben ik waarschijnlijk heel primair gericht op het redden van mijn eigen hachie en vege lijf.

Toch is het mogelijk meer van hetzelfde. Want onder extreme omstandigheden is de helft van de mensheid genaamd vrouw nog altijd onderverdeeld in de uitersten van volstrekt waardeloos en uiterst waardevol, om te verneuken, of te verlossen. En de vrouw die zich daar niet direct aan onderwerpt, heeft dan meteen weer ballen, of ze staat haar mannetje. Kortom, wederom de vrouw als halve vent en dat is dan meteen haar grootste compliment.