Jezus

Als slapend katholiek met een beperkte kennis van de bijbel leek Jezus mij altijd wel oké. In de verhalen die ik opving ging het vooral over de recalcitrante trekjes van de man; de confrontatie met de autoriteiten; het ter discussie stellen van wat als onwankelbare waarheid doorgaat; de wat vage relatie met de vrouwen in zijn gevolg die de fantasie prikkelen; de heldendood en het open einde. Als puber en adolescent vond ik dat wel wat. Minder gecharmeerd was ik van de rites, poeha en onbegrijpelijke preken die er omheen hingen. Iedere zondag werd ik er aan blootgesteld met uiteindelijk als enige herinnering de wetenschap dat het kerkbezoek na de hostie snel afgelopen was. Het was dan ook uitkijken naar de hostie. Door de niet inspirerende kerkbezoeken zijn Jezus en ik elkaar een beetje kwijtgeraakt. Maar geloof is als familie. Echt helemaal los raak je er nooit van.

Af en toe heb ik nog iets van ’n Jezusassociatie. Soms wordt dat opgeroepen door een uitspraak die ik hoor, een verhaal dat ik lees, een beeltenis, een gedachte… Recent overkwam me dat bij een foto die ik tegenkwam op het internet. De foto toont ons een man. Een mooie man. Mooi door het goddelijke lichaam. Mooi ook door de bijna heilige pose. De man met half lang haar en een baard van enkele dagen kijkt ons geruststellend aan. Zijn bovenlichaam is ontbloot, de broek die hij draagt is afgezakt tot net boven de schaamhaargrens. Zijn lange armen zijn gespreid. Hij zegt niets. Hij hoeft ook niets te zeggen. Het beeld voert mij weg. Weg naar de mengeling van rebellie en houvast, van koestering en weerstand.

Helaas gaat het hier niet slechts om het beeld. Ook dit beeld heeft een verhaal. Een verstorend verhaal. Het verhaal heet als de man op de foto. Arie Boomsma. Arie had een fotosessie voor een damesblad gedaan. Ik las het. Al mijn dromerige associaties werden terstond ingeruild voor nieuwe. Ander beeld. Stoere man, stoere dertiger in een blad voor de nog zo kekke veertiger. Arie is EO’s wonderboy. Op het moment dat het de EO ter ore kwam dat Arie zich halfnakend had laten fotograferen betuigde Arie al spijt voordat de EO was uitgesproken. Het associeert gelijk een hele andere kant op. Het damesblad wordt in de ban gedaan. Stiekem gaat het rond op de middelbare biblebeltscholen. Met grote ogen en rode oortjes worden de foto’s bekeken. Ik zie de christelijke meisjes met vochtige kruisjes vechten tegen de zonde. Het EO ledental stijgt. Mijn cynisme heeft weer gewonnen. Geraffineerde jongens die grefo’s.