Ivan Nikolajevitsj Demjanjoek oftewel John Demjanjuk is geboren op 3 april 1920 in Oekraïne. Tijdens de tweede wereld oorlog (1939-1945) is deze normaal ogende opa bewaker geweest van het concentratie kamp Sobibor. Tijdens zijn periode als bewaker vonden maar liefst 28.000 mensen hier de dood. in 1952 is Demjanjuk verhuisd naar de verenigde staten en ging hij werken als auto monteur. Op de ene dag maak je schuldig aan een genocide en 10 jaar later sta je vrolijk in de garage te sleutelen aan auto’s een groter contrast bestaat er niet. 66 jaar later, 12 mei 2011 word deze meneer eindelijk veroordeeld tot maar liefst 5 jaar gevangenis straf. Iedereen blij, iedereen opgelucht want de inmiddels 91 jarige man zal sterven achter tralies. Tot de verbazing van veel wordt deze straf niet doorgevoerd want meneer is zogenaamd te oud om tralies te mogen vijlen. Nu kun je denken maar natuurlijk is 91 jaar te oud, maar wat als je dit afzet tegen de ideeën die deze meneer had tijdens zijn tijd als bewaker bij Sobibor. In die tijd konden de joodse mensen niet jong en oud genoeg worden vermoord dus wat is in dit verhaal reëel ?
Lars Sieverink
3 reacties
Neuskleuter · 27 juni 2011 op 00:15
Hoi, welkom hier!
Ik vind je onderwerp erg interessant, want wat is nu rechtvaardig? Ik denk dat de erkenning van de slachtoffers op dit moment belangrijker is: ja, hij is schuldig. Daarnaast kan ik me niet voorstellen dat Demjanjuk op dit moment nog gevaarlijk is, dus de erkenning staat nu, na al die tijd, voorop.
Ik vind ’t jammer aan je stuk dat het zo kort is. Ook voelt het voor mij raar om hem in je 2e alinea ‘meneer’ te noemen. Was zijn bijnaam niet iets van Het Monster, of de Beul ofzo? Dat vind ik wat toepasselijker dan alleen maar ‘meneer’.
Wat je stuk tot een column kan maken, voor de volgende keer: beantwoord je eigen vraag en maak er een duidelijk statement van. Je kan mij namelijk ook aan het denken zetten, juist door keihard te beweren: ja! Hij moet vrij zijn! Of: nee! In de bak, doodstraf, levenslang, hij zal ervan lusten! Ik heb het gevoel dat jij naar de tweede variant neigt, maar laat het mij maar duidelijk weten. Daar houd ik van in een column 😀
Mien · 27 juni 2011 op 10:05
De werkelijkheid is vaak grotesker dan de verbeelding.
Dat heb je in deze column goed benoemd.
Mien
Meralixe · 27 juni 2011 op 20:02
De column is naar mijn (bescheiden) mening te kort en getuigt niet direct van grote vertelkunst. Een uitdagend onderwerp, zoals ook in uw vorige column kan het niet redden. De moed niet opgeven!!
Er zitten enkele mooie zinsbouwen in die getuigen dat je meer kan dan dat wat we tot nu toe gekregen hebben. :wave: