Ik heb een kabouter gekocht. Wat een beleving en wat een pracht exemplaar. Hij keek me met pretoogjes aan toen ik hem uit het rek plukte. Meteen in het winkelwagentje begon hij te krijsen. Luid, heel luid. Eerst dacht ik het bevalt hem niet. Maar niks daarvan. Al snel kwam ik erachter dat het bij hem paste en dat hij simpelweg iets vreemds mankeerde. Wat? Dat vertel ik later. Anders verraad ik het plot van mijn recensie.
Wat ik zo goed en mooi vond aan de kabouter was zijn kostuum. Werkelijk prachtig. In primaire kleuren en fluweelzacht. Ook droeg hij een dito baard. Ik houd ervan als kabouters netjes gekleed zijn en er goed verzorgd uitzien. De baard van mijn kabouter was prima in shape. Tot in de puntjes bijgeknipt. Met zo’n kabouter kan ik voor de dag komen. Alleen dat krijsen, dat was wel even wennen. Het werd ook steeds heviger. Ook vielen er stevige woorden. Scheldwoorden zelfs. Maar toch? Tijdens het krijsen bleef mijn kabouter wel stoïcijns kijken en lachte mij zelfs af en toe. Gaf zo nu en dan een knipoog. Vreemd, heel vreemd.
Thuisgekomen zette ik de kabouter eerst onder de douche. Met kleren en al. Hij stonk nog naar Hornbach en ik denk dan koelt ie even af. Het vloeken nam steeds ernstiger vormen aan. Zijn kleine vishengeltje zette ik even in de hoek van de badkamer. Dat had ik beter niet gedaan. Hij begon keihard te huilen. En als er een ding is waar ik niet tegen kan dan zijn het kabouters die huilen. Dan hebben ze mij bij mijn ballen. De kabouter had dat snel in de gaten. Dus hield ik me sterk.
Conclusie van mijn verse aankoop. Een mankerende kabouter die uitstekend past bij mijn selectie. Dikke kuiten en waarschijnlijk beschikkend over tactisch inzicht. Ik zie een mooie spelverdeler en middenvelder in hem. Alleen dat schreeuwen, dat blijft een puntje. Morgen eerst maar even naar de kabouterdokter.
Luddevedduh. Dat mankeerde mijn kabouter en verlatingsangst. Heel veel knuffelen was het medicijn en meteen opstellen bij de eerstvolgende wedstrijd. Was ook goed voor zijn en mijn portemonnee. Het krijsen zou waarschijnlijk snel ophouden. En nee, hij had niet het syndroom van Gilles de la Tourette, eerder de ziekte van Cabau. Maar dat was slechts een kwestie van uitzieken. Voor luddevedduh bestaan geen pilletjes. Veel en diep zuchten zou edoch het herstel voorspoedigen.
Hoe dan ook, ik ben heel blij met mijn nieuwe aankoop. Net op tijd want morgen sluit de transfermarkt. Overmorgen laat ik Gilles, want zo heb ik mijn nieuwe aanwinst genoemd, kennismaken met mijn andere kabouters. Jippiejajee!
Geschreven door: Mien Recent
Datum aankoop: 7 maart 2019
Beoordeling aankoop: 8
Aanbeveling: 9
Houdbaarheid: uitstekend
Beperking: klein maar fijn
Handleiding: downloaden via Hornbach
0 reacties