Kachel

Tranen biggelen over mijn wangen. Van het lachen. De wethouder is gek geworden! In mijn geliefde Amsterdam komt een proef met een verwarmde tramhalte. Altijd leuk in verkiezingstijd. Begin volgend jaar wordt een halte voorzien van een kachel. Ze hebben overigens wel de verkeerde halte uitgekozen: tegenover het BIM-huis, met toch zeker wel een stuk of zes reizigers per dag. Terwijl zopas het hebben van verwarmde terrassen door een collega-wethouder was verboden: slecht voor het milieu. Een verwarmde tramhalte. Schei toch uit. Een raar doekje voor het bloeden omdat de Amsterdammer veel te lang moet wachten op de tram. Want dat doet ‘ie. Wachten tot ‘ie een ons weegt omdat het veel te lang duurt tot de tram voorbij komt. Een verwarmde halte. Het doet me erg denken aan het café waar de koffie niet te zuipen is, maar niet klagen: je kunt er draadloos internetten! Of aan een supermarkt waar het bonnetje bij de kassa nooit klopt, maar gelukkig hebben ze er leuke muziek zodat je tenminste gezellig mee kunt neuriën in de rij voor het klachtenloket.

Een verwarmde tramhalte. Rot toch op. In de meeste metro’s doet de kachel het niet, zodat je in de winter met je kont aan je stoel zit vastgevroren als je eindelijk in de Bijlmer bent. Behalve midden in de zomer: dan doen de kachels het allemaal. Op volle kracht. Ik versta die dealers ook nooit, dan. Zeggen ze nou “coke” of “kook” in de metro?

Een verwarmde tramhalte. Steek maar in je reet, dat ding! Vandaag stond ik bij het Centraal Station van Amsterdam te wachten op de tram die mij naar huis zou brengen. Het was naar, miezerig weer, ik wilde graag weer op temperatuur komen in een warme tram. Al snel verscheen lijn 4. De redding was nabij voor mijn verkleumde lijf. Dacht ik. Want tot mijn verbazing mochten we niet instappen. De deuren bleven dicht, en trambestuurder Arkan Lamlöl ging een kletspraatje maken, achterin bij zijn conducteur. Dat zal lekker worden: zij bij de warme kachel ouwehoeren, en wij in dat pestweer kleumen op de halte. Het feit dat iemand dat sowieso in zijn hoofd haalt, betekent dat er best nog rotte appels tussen het personeel zitten, ook wat het Amsterdamse gemeentelijke vervoerbedrijf betreft. Tuurlijk, de meeste chauffeurs en conducteurs zijn in orde. Op de bus, op de tram en in de trein. Maar die paar die maling hebben aan de klant, helpen het imago van het openbaar vervoer naar de maan en jagen de reizigers weg!

Maar niets aan de hand: tegenover het BIM-huis brandt binnenkort de kachel.