Kan*erbuitenlander…

Een Marokkaanse jongen rent haastig met een tasje in zijn hand, hij heeft duidelijk haast. Vreemd genoeg hoor ik niemand schreeuwen, iedereen is bang natuurlijk. Niemand die zijn bek open trekt. Het is niet nodig. In de tram staan wat jongeren. Zij schreeuwen dan weer wel hard. Die rennende jongen schreeuwt iets naar hen, ze werken vast samen. Een harde knal, een schop tegen de tramdeur. Iedereen kijkt, niemand zegt iets. Iedereen bang. De noodknop is weer eens ingedrukt. Boze blikken van alle passagiers, boze blikken van mensen die alleen maar kunnen klagen, zeuren, zuigen en zagen. Het is altijd weer die jeugd, altijd weer die buitenlanders en vroeger was alles beter.

Het zijn nooit die bejaarden, nooit die bejaarden die de oorlog hebben mee gemaakt. Alsof een oorlog, een vrijbrief is om je maar te mogen gedragen zoals je wilt. Alsof je je dan niet meer aan regels hoeft te houden. Alsof je dan ongestoord 15 minuten bij de kassa je pin-pas en later nog eens 10 minuten je pincode mag zoeken. Alsof je dan maar over alles mag klagen. Alsof je dan recalcitrant mag zijn. Alsof het helpt om in plaats van je te verdiepen in een computer, alleen maar te zeuren! Alsof, alsof…klagen, klagen… Net als anderen, net als iedereen.

Klagen over het weer, in Soedan schijnt de zon tenminste. Klagen over negerzoenen, want Afrika heeft eten genoeg. Klagen over de file’s, in Ethiopië zijn die er tenminste niet. Klagen over de dure auto’s, de dure wat? De dure auto’s. Nooit van gehoord in Somalië. Klagen over die klote virussen, ja erg die ziektes. Nee, ik heb het over computervirussen. Papa’s en mama’s die de computerspelletjes voor de kids te duur vinden, buitenspelen is te gevaarlijk. Jaja, want beweging is dodelijk voor de kinderen. Bewegen zou je onder een te hard rijdende auto kunnen brengen.

Niemand hoor ik hier klagen over honger, over extreme kou of het niet hebben van een dak boven hun hoofd. Klaag maar hoor. Klaag maar over de slechte zomer om vervolgens een dag later te klagen dat het te warm is. Klaag maar over de Euro die je zelf klakkeloos uitgeeft aan die mooie brede superstrakke high-dolle-dolby televisie.

Altijd weer die buitenlanders, altijd weer die buitenlanders waar saamhorigheid is. Altijd staan ze in de portiek waar jij bang voorbij loopt. Altijd staan ze daar…gezellig te doen. Altijd zijn ze streng tegen hun kinderen, want school is belangrijk. Altijd leren ze door, om onze banen in te pikken, wat niet lukt, omdat discriminatie wel degelijk aanwezig is. Nederlanders hebben al heimwee naar Nederland en Nederlanders zodra ze op vakantie gaan; Nederlandse campings, Klein-Nederland in Spanje, Nederlandse winkeltjes opzoeken, Nederlands eten, Nederlands alles! Gelukkig zijn wij tolerant, gelukkig veroordelen wij niet, want jij wist toch ook meteen dat die vreselijke ziekte werd bedoeld in de titel en jij wist toch ook dat het vlakbij de tram zou escaleren?

Voor de tram klinken drie schoten, de jongen met de handtas was bijna ontsnapt. De oude vrouw kijkt op vanuit de tram. Bloed vloeit uit de Marokkaanse jongen, die van zijn ouders had geleerd altijd zijn best te doen, altijd klaar te staan voor iedereen en mensen te helpen. Bijna was het hem gelukt om ‘dank je wel’ te horen van de norse oude dame die haar tas had laten staan tijdens het pinnen, wat iedereen had kunnen overkomen…..

Vaarwel kanjer buitenlander..