Last Christmas… mijn mond zingt geluidloos de tekst mee. I gave you my heart but the very next day… Op het grote scherm in de tent gooit een jonge George Michael een sneeuwbal naar een rennend meisje met blonde krullen. Haar uitdagende lach doet me pijn. Ook al had zij geen blonde krullen, maar zwart kort haar. En ook al zeg ik tegen mezelf dat ik naar twee acteurs kijk, dat deze platte kitscherige muziekclip lichtjaren verwijderd is van wat wij hadden, toch rijdt het liefdesliedje ongenadig die oude wond open. Mijn vrienden lachen om het clipje. En drinken nog een pilsje. Ik loop de tent uit, onder de lampionnen door de tuin in. Buiten ruik ik de barbecuelucht. Op een tafel staan grote schalen met resten koude schotel. Dromerig blijf ik staan, het flesje bungelt losjes in mijn hand. Uit de tent klinkt plots hard gelach. Ik draai me om en zie schimmige silhouetten achter het tentdoek. Somber sjok ik naar het woonhuis voor de toilet. Het zou me niet verbazen als mijn voetstappen een paar centimeter dieper in het gras zakken. Ik plof op de wc-deksel en laat, met mijn ellebogen op mijn benen en mijn hoofd in mijn handen, de beelden komen.

De kerstboom met de zilveren kerstballen, van haar. Het knapperende hout in de kachel. Ik wil niet verder kijken, niet naar dat paarse kleed voor de kachel, niet naar dat prachtige lichaam. Maar ik moet. Daar is ze. Alsof het vanavond was en niet drie jaar geleden. Ze ligt op haar zij, verleidelijk, spelend met het adventwantje. Dat dat geruite ding zo heette leerde ik pas vorig jaar, toen mijn tante het wantje opmerkte en het een naam gaf. Ik had geen idee wat het was, het was van haar en daarom hangt het nog in de hal. Haar geur hangt er nog aan. Meer scherpe details, zoals de afgebeten nagels (wat haatte ze het als ik die kuste!). De oorknopjes in de vorm van een achtpuntige ster, blinkend achter de donkere krulletjes.

Ik schrik op door een hard gebonk op de deur. Snel spring ik op en druk werktuigelijk op de spoelknop. Ik duw de deur open en daar staat oma. Met haar rollator. ‘Sorry’ mompel ik en loop, knipperend tegen het felle licht, de huiskamer in. De tent met de muziekclips trekt me nu niet. In de kamer zitten de oudere gasten bijeen. ‘Kijk wie we daar hebben. Kom erbij.’ Ik plof op de bank en luister naar het eindeloze ouwenelen. Over het weer. Over die jongelui met hun computers en mobieltjes. Over Jan die gestorven is en Marie die in het ziekenhuis ligt. Ik pak wat chips en drink nog een biertje.

De teleurstelling, woede zelfs, op de wereld die het waagde om door te draaien, om zo doodnormaal te zijn terwijl er niets meer gewoon was, er niets meer was zoals daarvoor. Het gekeuvel en zinloze geklets. Ik kon er niet tegen. Maar nu is het bijna geruststellend, een troost, deze oeverloze woordenstroom over koetjes en kalfjes. Over de gewone dingen en alles wat voorbij gaat. Ik neem me voor deze kerst weer eens een boom te zetten. Een echte, een grote. Met kerstballen in een nieuw kleurtje.

Categorieën: Thema column

12 reacties

Pierken · 30 juni 2012 op 13:34

‘De teleurstelling, woede zelfs, op de wereld die het waagde om door te draaien, om zo doodnormaal te zijn terwijl er niets meer gewoon was, er niets meer was zoals daarvoor.’

Mooi! Zit wat mij betreft wel meer mooie weemoed in deze column. Lijkt me geschreven vanuit een alterego. Daar schrijft Sagita wel meer vanuit 😉 .

Nachtzuster · 30 juni 2012 op 19:49

Mooie column, in mijn ogen geschreven door een vrouw. Dus of door een lesbienne of vanuit een alter ego. Ik kies ook voor Sagita. Vanwege dat alter ego natuurlijk. 😉

sylvia1 · 30 juni 2012 op 20:04

Sagita? Ja, het zou kunnen…
Het raden valt niet mee maar vind deze themacolumns weer geslaagd. Ondanks de onmogelijke woorden toch hele knappe creatieve columns gelezen. [color=3300FF][size=x-small](Vertrek vannacht op vakantie daarom hieronder even een bedankje aan redactie & schrijvers/lezers)[/size][/color]

Nachtzuster · 30 juni 2012 op 22:21

Fijne vakantie, Sylvia1!

lisa-marie · 30 juni 2012 op 22:22

Even een verbindingkje geleend.
Ikvind hem heel mooi!

Ga voor sylvia1 omdat ik dit bij haar vind passen en om de reactie op de vorige riwb, ze moet de laatste wel zijn want ze heeft de tijd tussen die andere gezien dus er eentje opgestuurd.
Wat een theorie allemaal.

@ Mien mis je al met raden :hammer:

lisa-marie · 30 juni 2012 op 22:23

Hele fijne vakantieven geniet ervan ! :zon:

Sagita · 30 juni 2012 op 22:45

Nou ik zou graag willen,dat ik zo een mooi kerstballen verhaal had geschreven! Met heel veel plezier gelezen. Al na een paar zinnen dacht ik, er is er maar een die met zoveel souplesse haar zinnetjes wendt en keert. En ja hoor de WC is ook weer op de bühne. Dit is een echte Arta!

Sagita · 30 juni 2012 op 23:20

Fijne tijd toegewenst!

Mien · 1 juli 2012 op 00:51

Nou, ik word er niet meer wijs uit.
Ik denk dat ik dan maar voor Sylvia1 kies.
Wel een hele mooie dit keer Sylvia.
Met een hele mooie titel ook.

Harrie · 1 juli 2012 op 16:19

Ik denk ook Sagita. Die was er vrij laat bij.

De Redactie · 2 juli 2012 op 13:34

Kerstballen blues is geschreven door….

Sylvia1!

Mien · 2 juli 2012 op 14:32

Ik wist het … !!! :hammer: :hammer: :hammer:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder