Het was hartje winter in Magidonië. Een ijskoude wind joeg de sneeuw door de straten en bijna iedereen zat thuis bij de kachel. Achter een vuilnisbak zat echter een manneke ineengedoken te bibberen. Hij had geen huis en haard en was helemaal alleen op de wereld. Niemand hield van hem en dat was zijn eigen schuld. Jarenlang had hij de mensen belogen en bedrogen. Deze zomer was hij woedend weggelopen uit het weeshuis en nu had hij vreselijk veel spijt. Hij zou alles willen terugdraaien en goedmaken als dat kon, maar hij had geen idee waar hij zich nu bevond en hoe hij dit moest aanpakken. Hij was hopeloos verdwaald in alle opzichten. Ineens hoorde hij belletjes rinkelen en voelde hoe iets kleins op zijn schouder landde.
“Hallo, ik ben Noëlle en ik ben kerstfee in opleiding. Kan ik je ergens mee helpen?”
“Ik weet het niet” antwoordde hij verbaasd. “Wat kan jij allemaal? Kan je toveren en mijn wensen vervullen?”
“Sommige wensen wel, maar ik ben nog niet zo ervaren. Probeer maar eens. Wat zou je het allerliefst willen?”
“Een warm huis en mensen die van mij houden. Ik ga het allemaal anders doen als ik nog een tweede kans krijg.”
“Ik denk dat ik wel iets voor je kan doen. Doe je ogen maar dicht en tel tot tien.”

Hij voelde zich een beetje duizelig en toen hij zijn ogen opende zag hij eerst helemaal niets. Iemand tilde hem op en hij hoorde papier ritselen. Laagje voor laagje werd zijn omgeving onthuld. Naast hem brandde een open haard en er zaten twee mensen op hun knieën aan weerszijden. Ze lachten en huilden tegelijk en bleven hem maar vastpakken en knuffelen.
Een zoon, ze hadden een prachtige zoon. Eindelijk waren hun gebeden verhoord en was hun grootste wens uitgekomen.

Categorieën: Verhalen

6 reacties

Libelle · 25 december 2011 op 09:25

Prachtig, wat een juweel!
En leuk verteld, het interview met Noëlle, om van te smullen.
Soms word je door iets geraakt wat je niet stuk moet analyseren, maar gewoon moet genieten.

arta · 25 december 2011 op 15:52

Oeh, dit is móói!

En deze quote:
[quote]Laagje voor laagje werd zijn omgeving onthuld.[/quote] is een pareltje!

pally · 27 december 2011 op 11:47

Wat een lief kerstsprookje, Marja!

groet van Pally

arta · 28 december 2011 op 18:05

Ik heb hem nog eens gelezen… Ik zeg dit niet vaak, maar dit soort verhalen, daar mag wel een alineaatje of twee bij! 😉

Marja · 28 december 2011 op 19:25

Dankjewel, Arta.

Harrie · 29 december 2011 op 11:03

Mooi. :duimop:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder