Het is laat in de middag, als we met een ploeg collega’s en partners in een eet – en drinklokaal bij elkaar zijn gekomen om het einde van de week uit te luiden, en een leuk begin aan het weekend te maken. We staan er allemaal lekker ‘op de wind’ en genieten van een hapje en een drankje. Kareltje staat achter de bar en is druk in de weer. De haren van de mensen die nog gezwommen hebben voor ze zich bij ons aansloten zijn nog nat. De tassen met handdoeken die in de weg staan, worden onder de stoelen bij de tafels waaraan je kan eten gezet. Onze ploeg blijft aan de bar staan of zitten. Ik zie collega’s gezellig en open met elkaar kleppen, en de verbazing op een van de gezichten als blijkt dat ze samen een passie delen voor muziek. Iedereen leert elkaar op een andere manier kennen, en er zijn collega’s bij die andere collega’s zelfs als menselijk gaan beschouwen. Het moet niet gekker worden.

De kinderen die meegekomen zijn poolen of halen een ijsje. Alle aandacht van de volwassenen bevalt ze wel, en er is altijd wel iemand die even de uitdaging aanneemt om een Nine-ball te spelen. Ik geniet en geef mijn ogen de kost. Karel die pas twee dagen bij ons op het eiland is, is al aardig gewend, en maakt een heerlijke Cappuccino voor me klaar. Ik krijg het al warm als ik naar haar kijk in haar spijkerbroek, die ze behoort te dragen voor haar werk. De donkere man die ik al eens ontmoet heb in het eet – en drinklokaal, en waar ik al een leuk gesprek mee gehad heb over het eiland en zijn gebruiken, zwaait me lachend toe. ‘Bon noche!’roep ik vrolijk.

In de zaak wordt druk verbouwd met het daarbij behorende geboor en getimmer, het valt me op dat er werkelijk niemand is die zich daar aan stoort. Ik ook niet. Geluiden, geuren en kleuren horen bij het eiland. Zo ook zien en gezien worden. Het verveelt me nooit al die verschillende mensen te observeren. In Nederland zou al menigeen die het lokaal bezoekt omgedraaid zijn, in een zaak waar wordt geklust, ga je niet zitten eten. Dan valt mijn oog op een troosteloze man, die aan de bar zit en eruit ziet, alsof hij daaraan vrijwillig vastgeketend zit. Een man die van barhangen zijn beroep zou willen maken. Op zich geen uitzondering, die zijn er meer. Voor zover ik kan beoordelen is hij alleen, en staart wat doelloos in zijn biertje.

Dan zie ik hem zichzelf een beetje oprichten, en er komt een bepaalde glans in zijn ogen, die ik niet helemaal thuis kan brengen. Ik twijfel of hij iemand heeft binnen zien komen die hij graag mag, maar zijn lichaamshouding veranderd niet. Ik draai me om, maar zie niemand die zoekend om zich heenkijkt of pas net binnen gekomen is. Dan ga ik zijn blik, die niet veranderd is, volgen. Zodra ik doorheb, waar zijn ogen van opgelicht zijn, wordt ik pissig en ga in zijn gezichtsveld staan.

Ik kijk hem recht aan, en hoop dat mijn gedachten hem kunnen bereiken. Dat de ketting waarmee hij vast zit, losschiet, en hij achterover dondert van zijn kruk en een rotsmak maakt. Mijn oudste dochter, met haar modieuze topje, komt vanachter me vandaan en vraagt of ze in de ruimte waar je kunt Internetten en waar een klein winkeltje in gevestigd is, zure ballen mag kopen. Dat mag. Als ik weer opkijk naar de beroepshanger, zit hij nog steeds op zijn kruk maar staart weer in zijn bijna lege biertje.

Het is me niet gelukt hem met mijn gedachten achterover te laten stuiteren. Maar kijken mag hij niet meer, niet op die manier, naar míjn dochter. Ook al wordt het een dametje, ze eet nog steeds graag zure ballen! En mocht hij het in zijn benevelde hersenen halen om aan haar te komen, dan mag hij hopen dat hij er vanaf komt met alleen een val van een barkruk, en een paar onbruikbare zure ballen!

Categorieën: Maatschappij

17 reacties

KawaSutra · 26 september 2005 op 17:20

Heerlijk dat observeren in een bar of op een terras. Beetje filosoferen over bezoekers of voorbijgangers. Totdat je gedachten met je aan de haal gaan en je een bedreiging ervaart die er wellicht eigenlijk niet eens is. Maar wel een natuurlijke reactie waar je hopelijk later om kunt lachen. Gelukkig zien we niet alles om ons heen gebeuren, dat zou ten koste gaan van alle prettige dingen die je om je heen ziet.

Leuk geschreven, zijn ballen zijn waarschijnlijk al verzuurd. 😀

champagne · 26 september 2005 op 18:30

Heerlijk sfeertje, Mup, ondanks bijna verzuurde ballen! 😀

WritersBlocq · 26 september 2005 op 18:52

Op naar de toverballen!
En hee, waarom heb je niet 1 column over Kareltje, 1 over de ballen, 1 over de verbouwing gemaakt? Je hebt nog wat in te halen schat! O nee, nu niet, je internet is eruit geblixemd. Ach, die wordt voor Kerst 2006 wel weer gemaakt :-)Ciao, Pau

pepe · 26 september 2005 op 19:09

[quote]Karel die pas twee dagen bij ons op het eiland is, is al aardig gewend, [/quote]

Dat jullie 6 uur achterlopen dat wist ik wel, maar dit is inmiddels bijna 7 weken.
Ach ja op de antillen is het chillen, nieuws wordt natuurlijk nog met rooksignalen of tamtam rond gebracht.

Weer leuk wat te lezen van jullie, ik ben benieuwd wanneer je weer online kan komen… Ik wacht maar heel geduldig af.

xxx liefs pepe en andere pepies

Mosje · 26 september 2005 op 19:52

Zo zeg, dat ze zure ballen verkopen op dat eiland. Zeker binnengesmokkeld door balletjesslikkers?
😛

melady · 26 september 2005 op 22:17

Die ballenslikkers slikken bitterballen Mos.

[quote]Het is me niet gelukt hem met mijn gedachten achterover te laten stuiteren.[/quote]

Blijven oefenen Mup.

Ma3anne · 26 september 2005 op 23:04

Lekker echt Mupverhaal.:-D

Toch maar een hoog hek met een groot slot om je tuin dus, want het wordt alleen maar erger met mannen die naar je jonge dochter gluren. Daar helpt op den duur geen tussenspringen meer aan.

Louise · 27 september 2005 op 08:10

Dit soort sfeerplaatjes vind ik om te smullen. Ben ik er toch een beetje bij 🙂 En ach, dat gegluur heb je overal denk ik. Is een beetje wennen 😉

klungel · 27 september 2005 op 08:17

En die arme man droomde waarschijnlijk alleen maar weg over vervlogen tijden dat ie een vriendinnetje had en nog in de zandbak speelde en zo. Toen hij nog niets van alcohol wist en de ellende die hem in deze toestand gebracht had. (misschien wel het verlies van zo’n kleine)

Maar alle gekheid op een stokje, goed geschreven en met plezier en gemakkelijk weg gelezen 😀

wendy77 · 27 september 2005 op 09:14

Kan me er zoiets bij voorstellen hoor. Mijn man zegt altijd dat zodra onze dochter een jaar of 14 is, hij de honkbalknuppel al aan de deur zet, haha

Li · 27 september 2005 op 09:41

Als moeder van drie zonen heb ik daar geen last van. Maar als ik een dochter zou hebben en zo’n oude viezerik zou met een geile blik naar haar kijken 😮 . Ik vrees dat het bal zou worden 😡

Lekker geschreven Mup en ik vind het heerlijk dat je ons een kijkje gunt in het Curacao-se.

Liefs van Li

KingArthur · 27 september 2005 op 10:50

Kan me voorstellen dat je als ouder zijnde heel veel moeite daarmee kan hebben. Maar uiteindelijk zal het er toch van komen. Ze gaan eigen keuzes maken. Maar hopen dat deze keuze bij de ouders in de smaak vallen.

Dees · 27 september 2005 op 11:00

Supermam dat je er tussen springt… Het hoort helemaal nergens bij en zeker niet bij zulke jonge meiden en zulke ouwe verloren zakken. Draai die zure ballen er bij een volgende gelegenheid maar rustig af.

Leuke column Mup, de zon en ontspannenheid schijnen overal toch een beetje doorheen…!

Wright · 27 september 2005 op 12:25

Leuk zo’n ‘doorkijkje’ naar je leven in de verre.
En zolang je dochter nog meer interesse heeft voor ‘zure ballen’, dan voor ‘zoete’, is er niets aan de hand, toch?

Outsider · 27 september 2005 op 16:13

Tja, iedereen zal wel weer over mij heen vallen als ik het volgende zeg, maar in de regel stellen vrouwen en meisjes alles in het werk en kosten noch moeite worden gespaard om er toch maar vooral mooi en ‘sexy’ uit te zien. Als een man daar dan vol verlangen naar kijkt, dan mag het niet en is hij een viezerik.

pepe · 27 september 2005 op 17:11

Je hebt een wel een beetje gelijk, maar er is verschil tussen kijken en kijken (met kwijl uit de mond). Nu is er ook nog een groot verschil hoe je kijkt naar een meisje van rond de 10-12 jaar of een meisje/dame van rond/boven de twintig.

Geile blikken richting kleine meisjes vind ik ook niet erg gepast, kan ik behoorlijk de kriebels van krijgen.
Van onschuldige jonge kinderen blijf je af.
Als die man zo naar Kareltje kijkt, dan weet ik dat zij best haar mannetje staat. Ik geef hem dan ook weinig kans op suc6. Kareltje is overigens wel wat gewend en zij slaat de mannen wel van haar af.

Outsider · 27 september 2005 op 20:21

Ik ben het helemaal met je eens, Pepe. Er staat alleen in het verhaal niet bij hoe oud die Kareltje eigenlijk is.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder