Klusklunsen

Op tv worden we overspoeld met klusprogramma’s waarin, binnen anderhalf uur, een huis wordt verbouwd. Walgelijk.Terwijl de bewoners een dag mogen relaxen, gaan de klusjesmannen aan de slag. Tevoren heeft een stylist de wensen uitgewerkt en alles, van wc-papier tot ruggenkrabber, qua kleur en vormgeving op elkaar afgestemd. De klusjesmannen verven, behangen, timmeren en schuren alsof ze dat leuker vinden dan een flinke vrijpartij. Akelig vrolijk beginnen ze aan de klus. Pakken de duimstok om iets op te meten en brullen:,, Als je twee keer de helft afzaagt, dan past het precies.” En je kunt er donder op zeggen, dat het precies past. Er wordt gefloten, gelachen en grapjes gemaakt. Er valt geen onvertogen woord en als de klus is geklaard dan is er zelfs geen vlekje of zweetplekje op hun werkkleding te bekennen. De geslaagde afloop wordt gevierd met champagne terwijl de huiseigenaren kirrend hun opgeknapte paleisje bewonderen.

Hoe anders is de werkelijkheid. Meestal ben je zelf de klos als klusjesman en kost het opknappen, van bijvoorbeeld een slaapkamer, je minstens een maand. Dat weten mijn klusjesechtgenoot en ik als geen ander. Om ruimte te maken voor een klus in de slaapkamer dienden linnenkast en ledikant te worden gedemonteerd. Maar kast zag dat niet zitten en viel van ellende uit elkaar. We moesten drie keer rijden om de brokstukken bij de vuilstort te dumpen. Dat kostte een halve dag.

Omdat de muren om een nieuw behangetje schreeuwden, begonnen we die enthousiast te strippen. Maar strippen werd spoedig pulken omdat de oude behanglaag zeer gehecht was aan de onderlaag. We lieten ons niet uit het veld slaan, schakelden de behangstomer in en uiteindelijk gaf behang zich gewonnen. Weer drie dagen verder.

Helaas was de stuclaag solidair met het behang en liet grote gapende kraters achter. ,, Ach schat” suste ik mijn klusjesman. ,,Dan nemen we de achterliggende kamers er toch gewoon bij. Ik heb altijd al een ruimere slaapkamer gewild.” Een woedende blik bleef op zijn gezicht gepleisterd. Dagenlang.

De muur werd opgelapt en dat duurde een halve week. De peperdure terracotta wandbekleding zou de achtergebleven onvolkomenheden verdoezelen, hoopten wij. Alles zat tegen. De volgende ochtend leek de slaapkamer op een gigantische terracottakleurige grindtegel dus moest de bekleding er weer af. Daar deden we een weekend over. Gipsplaten en houten latten boden uitkomst. Vastboren, dichtsmeren, voorlijmen en opnieuw behangen. Weer vier dagen voorbij.

Inmiddels is alles in huis bedolven onder een laagje witte gruis. Zitten huid, haar en kleding onder klodders Alabastine en behangplaksel, en wachten laminaat, kozijnen en deuren totdat zij aan de beurt zijn. De werksfeer? Slopend. Grapjes worden zorgvuldig afgewogen, het fluitconcert is verstomd en klusprogramma’s worden angstvallig vermeden!