Klussen…

Ik klus, jij klust, wij klussen. Er zijn mensen die het woord klussen in een andere context gebruiken als die waaraan u eigenlijk direct denkt. Tenminste, ik heb kennisen die het woord klussen in de mond nemen wanneer het toch echt gaat om het o.a. in de mond nemen van elkanders lichaamsdelen, die op de eerste plaats bedoeld zijn voor het afvoeren van overtollige lichaamsstoffen en sappen die er niet meer toe doen, alsmede het brengen van de sexuele geneugten des levens…. Waarbij ook nogal wat sappen komen kijken die er wel degelijk toe kunnen doen….het klussen slaat bij hen dus op het laatste, door liefhebbers ook wel sex genoemd. Mij gaat het daar dus niet om, deze “ranzige” gedachten ban ik voor even uit mijn mannelijke brein, die, wanneer ik alle wetenschappelijke onderzoekjes moet geloven, al de godganselijke dag bezig is met sex. Klussen dus, opknappen, doe-het-zelven……verzin de verschillende uitdrukkingen maar, dat is waar ik het over wil hebben.

God, wat haat ik het !!!! En als overtuigd atheïst gebruik ik gewoon het woord God……..zo serieus is het nou.
Al een half jaar ziet huize Bakema er uit als een camping die ternauwernood de complete Amsterdamse probleemjeugd heeft overleefd. Tien jaar geleden ongeveer kwamen we hier wonen. Helaas was het een zooitje. Mijn moeder zei toen “Kom we gaan even kijken, misschien valt er wel wat over te nemen”, maar toen de voordeur openzwaaide wisten we eigenlijk al genoeg, hier viel niets te halen, hier moest bloed, zweet en tranen in gestopt worden. De bijstandsmoeder en kind hadden de boel compleet uitgeleefd. Nou ja, we zijn aan de slag gegaan en mijn beide ouders hebben letterlijk 6 weken lang elke dag staan op te knappen. Zelf
ben ik ook een aantal weken bezig geweest, maar moest ook weer gewoon werken, om vanuit het werk weer wat te klussen. De bijstandsmoeder had het ons onbedoeld af en toe wat makkelijk gemaakt, de muts had houtwerk met de verkeerde verf gedaan waardoor je het met een sopje zo er af veegde…vrouwen en klussen…maar dat is weer een column op zich misschien, weiden we verder niet over uit…….al beloof ik niks, ik ben nog niet klaar. Het eindresultaat mocht er zijn, alles zag er netjes uit, eindelijk hadden we een grote leuke woning, na het 1-kamertje, wat plechtig “studio” werd genoemd, in Amsterdam.

Maar je woont er een tijdje, af en toe verander je eens wat, alles begint een beetje te slijten en eigenlijk moet je eens wat gaan opknappen. Maar ja, we begonnen toch ook wel eens aan een andere woning te denken, misschien wat kopen. Op zich geen probleem, maar eigenlijk zijn die huizen natuurlijk veel te duur. Komt nog bij dat er hier amper nog koopwoningen te vinden zijn, zeker zonder het gevoel te hebben dat je compleet opgelicht word. Het geld dat ik er aan uit zou willen geven, daar koop je misschien een schuur voor alhier. Dan was er nog sprake van renovatie. Moet je dan nog gaan opknappen of niet? Dus
word het uitstellen, wel of niet, nog maar eens uitstellen………..tot het moment dat ik het allemaal zat was en besloot gewoon te gaan beginnen, het moest er weer een beetje knap uit gaan zien. Vol goede moed begin je dan, kleurtjes uitzoeken, wat gaan we doen, waar doen we dat, hoeveel gaat het kosten etc etc. Wie het gaat doen is duidelijk. Net als de meeste mannen ben ik behept met een vrouw waaraan het klussen in de zin van opknappen (dat andere zit wel goed gelukkig) niet besteed is (gelukkig had ik geen belofte gedaan aangaande vrouwen en klussen). Elke vrije dag, met een aantal uitzonderingen wanneer je wat anders te doen hebt of met de kleine wat gaat doen, ben ik bezig met vooral kwasten en rollers verf. Het is verbazingwekkend wat voor opknappend effect die verf alleen al
heeft trouwens………mag ook wel voor die +/- 500 euro verf die ik al overal en nergens opgesmeerd heb. Verbazingwekkend ook is de reactie van de vrouw. Er is commentaar op wat je opgeruimd hebt, of eigenlijk meer op wat je niet hebt opgeruimd in haar ogen. Ze komt met voorstellen wat betreft je werkindeling, gebaseerd op het inzicht van een dementerende blinde bejaarde die qua gevoel voor klussen net zover is als het gevoel wanneer ie moet schijten…………dat gevoel is er dus niet meer. Je hebt je gereedschap hier en daar liggen en ineens is het weg, is het opgeruimd. Alleen het probleem is, je hebt het niet zelf opgeruimd, dat heeft je vrouw gedaan. En dan komt ze thuis en vraagt ze zich af wat je nou eigenlijk allemaal hebt gedaan die dag. Je bent dus al de halve dag kwijt met het bij elkaar zoeken van je spullen, dat heb je gedaan. En dit zijn slechts een paar voorbeeldjes.
Af en toe zorgt het allemaal voor wat wrijving en dan wil de vrouw je niet meer teveel pushen, dit om echt ruzie te voorkomen. Als kritische man loop je je werk altijd nog even na…….klote, toch wat druipers op die deur. Gloeiende gloeiende, weer wat afschuren en opnieuw in de verf zetten. “Ach, laat toch joh, dat ziet toch niemand” is dan een vaak gehoorde opmerking van
de vrouwelijke kant des huizes……….meestal de kant die nog gedaan moet worden trouwens. En dan is het natuurlijk helemaal klaar he, dan val je uit, je bent er eenmaal aan begonnen en dan wil je het goed afleveren ook, van half werk kan geen sprake meer zijn, jij bent de man, jij bent de klusser en dan zal het goed zijn. Maar waar je nog redelijk enthousiast begon, enthousiast eindigen doe je niet, ik niet tenminste, ik zal blij zijn als het af is, naarmate de tijd vordert gaat het klussen je steeds meer tegenstaan, hoezeer alles ook opknapt.

Klussen, wat een drama. Het kost tijd, het kost geld, het kost je je relatie als je niet oppast. En dan heb je het helemaal voor Jodocus gedaan, want een vrouw met kind krijgt altijd het huis. Daar zit je dan met je goede gedrag, dat hele godvergeten huis opgeknapt en zij gaat er nog van genieten ook, ze krijgt zelfs nog geld toe, terwijl jij op zoek kan naar een andere woning en tot overmaat van ramp het klussen daar opnieuw kan beginnen……….en niemand om even lekker tegen tekeer te gaan.

Maar goed, het nadert zijn einde hier wat klussen betreft, als het allemaal klaar is zijn we allen weer blij, dan is het weer genieten geblazen.
Hoe we de wrijvingen, die er toch wel geweest zijn, wegwerken, vergeven en vergeten? …….door te klussen natuurlijk !!