Zo, het dagelijkse ritueel gaat weer beginnen. De wekker is afgegaan, ik wankel naar de badkamer, scheer mezelf, poets mijn tanden en was mijn edele delen, niet beseffende dat die laatsten vandaag min of meer betrokken zouden zijn bij het verkijgen van een grote grijns op mijn bek die meteen daarna plaatsmaakte voor bewondering eigenlijk, want er is weer wat vooruitgang geboekt op innovatief vlak.
Zo, lekker. Kind naar bed, vrouw niet thuis. Begrijp me niet verkeerd, dat kind was echt
gewild en die vrouw verveelt me ook nog niet na bijna 20 jaar. Maar soms is het gewoon erg prettig om het rijk alleen te hebben. En nee geilsnuiten, niet om direkt maar het bed te delen met een ander of zo, dat bedoel ik niet.
Ken je dat? Een oude liefde hervinden.
Ik wel. Jarenlang hield ik er van, was het zeg maar mijn nummer 1. Daar waar de meeste mensen stopten begon het voor mij pas echt. Die geur, die lijnen en vormen, die kleuren…of juist niet die kleuren, die verhalen er in en er achter, de liefde en toewijding die er in gestopt werd en op mij overgebracht werd, al vanaf dat ik kind was.
Ik klus, jij klust, wij klussen. Er zijn mensen die het woord klussen in een andere context gebruiken als die waaraan u eigenlijk direct denkt. Tenminste, ik heb kennisen die het woord klussen in de mond nemen wanneer het toch echt gaat om het o.a. in de mond nemen van elkanders lichaamsdelen, die op de eerste plaats bedoeld zijn voor het afvoeren van overtollige lichaamsstoffen en sappen die er niet meer toe doen, alsmede het brengen van de sexuele geneugten des levens….
Jongejonge, 1 zonnestraaltje en meteen loopt iedereen er bij of er een hittegolf van
jewelste is losgebarsten. De straat ziet er meteen uit als een soort catwalk voor
exhibitionisten die strijden om de titel “minst kleding dragende van Nederland”.
Sommigen kunnen het gerust hebben, maar een overgroot merendeel zou beboet moeten worden.
Het is meteen weer zo overdreven opzichtig, zo van “zien jullie mij ???”.
