Knock Knock.. Who’s There?

It’s Mister Lovah – Lovah!
SHOCK SHOCK. Opeens was hij daar. In zijn hoekje in de stam kroeg waar we allebei altijd zijn. Ik keek naar zijn beste vriend, naar hem, naar zijn beste vriend, naar hem. SHOCK SHOCK. Hij zou maandag pas terug komen. Niet zaterdag. Maandag. Niet zaterdag. Maandag. Niet zaterdag. Spookte er door mijn hoofd. Voor deze gelegenheid had ik speciaal een nieuw truitje gekocht zodat hij zou denken WOW she is hot!
En aangezien ik hem volgende Zaterdag pas weer zou zien was dit totaal onverwachts. Helemaal van mijn apropos gebracht stond ik daar voor hem. Met moeite kon ik een glimlach van mijn lippen persen en vragen hoe zijn vakantie was geweest.

Met zijn ondeugende oogjes en zijn sexy lachje keek hij me aan. Hij wist het hij wist het. Had ik maar mijn huiswerk gedaan en een goede reden/oplossing bedacht voor het akkefietje van de vorige Zaterdag. Onder invloed van een flinke dosis alcohol (ach ja, liefdes verdriet. Geen excuus maar wel een goed middel dat verzachtend werkt.) floepte ik de hele berg eruit. “Sorry van die stomme opmerking zo bedoelde ik het niet. Het maakt me echt niet uit als je met andere wijfen neukt moet je lekker zelf weten. Nee vind ik echt niet erg. Ik doe het zelf ook!!” stom stom stom. Hij moest lachen en zei: “Ik ga met niemand anders.” op dat moment kon ik mezelf wel voor de kop slaan.

Een uur later hadden een vriendin en ik ons gesetteld op de dansvloer. Nog steeds van mijn apropos kon ik mijn ogen niet van hem af houden. Wat maakt hem toch zo ongelofelijk sexy, en waarom wil ik hem zo graag? Aan het einde van de avond had ik eindelijk de kans om hem even apart te nemen. Terwijl zijn vrienden een broodje aan het eten waren kreeg ik een van de meeste zwoele kussen van mijn leven. Het plan was dat hij mee naar huis zou gaan. Iets wat absoluut niet zou moeten gebeuren aangezien ik nu al freak bij het idee dat we in de zelfde kamer staan. Ik wil hem net iets té graag. Dus ging ik alleen naar huis, met mijn vriendin. Om 6 uur ging de telefoon. Hij zou de volgende dag om 2 uur langs komen. Natuurlijk hield ik in mijn achter hoofd dat dat niet echt ging gebeuren aan gezien hij heel veel had gedronken. Maar de volgende dag om twee uur had ik het huis voor zo ver mogelijk schoon gemaakt, zat ik gedoucht en op gemaakt te wachten. 2 uur, kwart over 2, half 3. Ik viel in slaap. En een kwartier later ging mijn telefoon. Hij sliep nog maar, met een half uur zou hij er zijn.

En 25 minuten later was hij er. Het voelde zo vertrouwd, alsof ik hem al jaren kende. Na 5 minuten kletsen en thee leuten hielden we het niet meer en belandde we voor het eerst sámen in bed.

Dit was wat er al een tijdje in onze hoofden voorspeld was. Ik had geen spijt, maar toen hij vertrok voelde ik me enigzins raar. Leeg. Had ik hier wel goed aan gedaan? Was dit niet een van de dingen waar je als mens zo naar kan verlangen, maar weet dat het beter is om niet te doen? Ik was Eva. Dé Eva die de verboden appel at.

Op het moment weet ik niet of ik hier goed aan heb gedaan. Ik heb in ieder geval mezelf én mijn beste vrienden in shock gebracht omdat ze zien dat het voor mij allang al geen Lovah meer is. In mijn achterhoofd houd ik dat dit waarschijnlijk de eerste én de laatste keer is. Het mag en zal niet meer gebeuren. Eigenlijk zou ik voor een écht lieve jongen moeten gaan, die ook helemaal voor mij gaat. Maar wordt alles per definitie saai als het vanzelfsprekend is? Samen filmpje kijken, samen eten, samen uit gaan, samen shoppen, samen dit, samen dat. Heb je als vrouw een bepaalde onzekerheid nodig om te blijven happen in de verboden appel?

Zal de appel beter smaken met een eeuwig vleugje onzekerheid ? Wanneer is genoeg genoeg en zijn de spelletjes over?
Is het acute einde de enige oplossing om te overleven?