Hij had nog geen koffie gehad vandaag, dacht hij. Ja, toen hij opstond. Een bak koffie en een peuk. Vaste gewoonte. Daarna gelijk op pad. De werkbus die hij reed haalde hij eerst op nadat hij zijn eigen auto geparkeerd had.
Het was zijn derde afspraak. Bijna altijd vrouwen. Deze had opengedaan in haar badjas. De twee hiervoor hadden hem – strak in de lak en klaar voor werk – achtergelaten met de woorden: ‘trek de deur maar achter je dicht’, waarna ze hun tas en sleutels hadden gegrepen en met verwilderde blik de deur uit waren gestoven.

Hij lag onder het aanrecht, half in het kastje waarvan de inhoud nu op het aanrecht stond. ‘Wil je koffie’, vroeg ze.

Hij dacht aan de avond ervoor, zijn matties die grappen hadden gemaakt. ‘Hé, Niels, heb je nog wat gescoord van de week?’
‘Je hebt er vast wel snakkende dames bij’, terwijl ze in koor het liedje van Coca-Cola Light neurieden… Hij was te lang blijven plakken bij ‘Moeders’ en had totaal geen zin gehad om naar huis te gaan. Zijn vriendin zat nog net niet in het donker op de bank op hem te wachten. Nee, ze lag al in bed. Nadat hij zo zachtjes mogelijk zijn werkkleding had uitgedaan, was hij in bed gekropen. Hij hoorde haar zuchten. Ze was wakker, dat wist hij. Hij had zich omgedraaid naar zijn eigen kant en produceerde ervaren een klein nepsnurkje. Geen zin in dat gezeik.

Hij zag een paar slanke enkels langsschuiven. Van die delicate voetjes, licht gebruind en fragiel. Beter niet, dacht hij, terwijl hij eigenlijk best zin had. ‘Nee, dank u’.
Hij sleutelde aan het buizenstelsel en verplaatste zijn gewicht enigszins. Opeens zag hij haar gezichtje verschijnen in het kastje. Ze zat op haar hurken en hield een mok in haar handen.
‘Kom’, zei ze, ‘houd me even gezelschap’.
Hij kroop overeind en keek haar aan. Haar gezicht was puur, geen make-up en dat had ze ook niet nodig. Haar donkerbruine haren waren in een warrige knot opgestoken en haar badjas hing half open. Hij kon de welving van haar mooie borsten zien.
Ze keken elkaar aan. Hij dacht, ‘fuck it’, en pakte haar mooie koppie in zijn eeltige handen en drukte een kus op die licht geopende lippen. Ze weken gelijk, haar kleine natte tong drong binnen en hij aarzelde niet.

 


Esther Suzanna

Ik schrijf omdat ik het niet laten kan op https://www.facebook.com/esthersuzanna/ en http://suzannaesther.nl/

13 reacties

troubadour · 5 augustus 2015 op 09:16

Zou zo maar kunnen. Toen Rutger Hauer nog loodgieter was. Dan is het goed toch?

    Esther Suzanna · 5 augustus 2015 op 20:29

    Haha, waarom? Er zijn genoeg vrouwen die vallen op een chubby klusjesman…met bilnaad en al.

Meralixe · 5 augustus 2015 op 09:42

Moedige poging om u te verplaatsen in de mannengedachten.
Helaas is het nog al cliché achtig gebleven en dat zal wel het moeilijke zijn bij deze U vd M . Ja, de U van uitdaging, schijnbaar gemakkelijk maar o zo moeilijk… 🙂

    Esther Suzanna · 5 augustus 2015 op 20:30

    Het leven is soms één groot cliché, Meralixe.. 😥

arta · 5 augustus 2015 op 12:38

Ik vind hem goed.

Dit is er zo eentje waar ik nog wel een paar alineaatje meer van had gelust 🙂

Frans · 5 augustus 2015 op 13:24

Is dit nu een erotische fantasie van een man of van een vrouw. Het verhaal van de groene weduwe die de werkman verleidt, kan door zowel een man als een vrouw worden geschreven. De opdracht is om als mannelijke schrijver het verhaal van de vrouwelijke schrijfster te schrijven en andersom. In dit geval gaat het er dus om wat de vrouw van de vrijage met de loodgieter verwacht en wat de loodgieter er zich bij voorstelt. Als er al een verschil is. Gezien de opdracht gaan we daar zonder meer vanuit.
Dat neemt overigens niet weg dat het een goed geschreven en zeer lezenswaardige column is.

    Esther Suzanna · 5 augustus 2015 op 20:34

    😀 Het is waarschijnlijk een fantasie van beiden, dus ja Frans, ik heb het mij gemakkelijk gemaakt. :-/

    Het vervolg zal qua gedachten iets anders zijn bij beiden maar daar heb ik mij maar niet aan gewaagd.

    Nog twee pogingen te gaan :-))

      Frans · 5 augustus 2015 op 20:37

      Je hebt echt een leuk verhaal geschreven. Ik roep alleen nog wat van de zijkant zonder zelf iets te schrijven. Dus trek je van mij niet al te veel aan. Ik ben een van die stuurlui.

        Esther Suzanna · 5 augustus 2015 op 20:52

        Die stuurlui zijn vaak wel de beste… :shy:

trawant · 6 augustus 2015 op 22:45

We zagen hem van ver aankomen, die clou …
Maar mooi compact neergezet, de droom van elke loodgieter!

pally · 8 augustus 2015 op 11:53

Ik vind hem heel leuk geschreven en ook al zie je inderdaad meteen de clou al aankomen, maar dat doet er voor mij niks aan af.

Ferrara · 8 augustus 2015 op 17:01

Noem het gerust een klassieker. Je kunt er zo twee uitdagingen op voortborduren.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder