Kruis

Er loopt een man langs mijn raam. Op zich is dat niet zo vreemd want dat gebeurt wel vaker. Maar dit keer is het anders. De man schuifelt voorbij en kijkt naar binnen. Ik staar hem aan en ineens slaat hij een kruis. Vervolgens loopt hij aarzelend naar mijn voordeur. Met ingehouden adem wacht ik op het geluid van de deurbel. Wat wil die man? Wil hij mij bekeren. Iets vragen. Iets verkopen. Iets aansmeren? Maar de man belt niet aan, wel gooit hij iets in de brievenbus. Het is een piepklein briefje. Nieuwsgierig pak ik het van de deurmat. Het is een visitekaartje waarop met dikke letters staat gedrukt ‘ Mr Abraham, occult medium en helderziende, snelle hulp bij: dromen, kans op geluk, familieruzie, succes, slagen in zaken en terugkeer van een persoon die u verlaten heeft.’

Glimlachend lees ik de tekst en daarna gooi ik het briefje in de prullenbak. Natuurlijk is een lijntje naar boven altijd handig, maar een koffiedikkijker heb ik daarbij niet nodig. En toch zit het me niet lekker. Waarom sloeg die man een kruis toen hij mij zag? Lijk ik op een toverheks of zag hij soms een wolk gevuld met ziekte, onheil en tegenspoed boven mijn hoofd hangen. Vlogen er ondeugende duveltjes door mijn huiskamer of was hij gewoon bang voor mijn katten. Ik ben niet bijgelovig, geloof ik, maar toch vis ik ,voor de zekerheid, het briefje uit de prullenbak. Misschien brengt weggooien wel ongeluk. Net als die keer met die gelukskettingbrief. Op een kwade avond werd die door een ‘vriend’ heel sneaky onder de deur doorgeschoven. En ik haat kettingbrieven. Slipjeskettingen, ansichtkaartenkettingen, tientjeskettingen en zakdoekkettingen, heb ik vol vreugde en met een licht schuldgevoel verbroken. Want wellicht zouden familie, vrienden en kennissen maar een fractie van het beloofde aantal lokkertjes toegestuurd krijgen. Dus besloot ik die kettingbrief, zonder te lezen, meteen retour afzender te sturen. Maar helaas ‘vergat’ deze zijn naam te vermelden. De tekst in de brief was standaard. De brief moest in zesvoud doorgestuurd worden. Vervolgens zouden we na zeven dagen overspoeld worden met geluk, geld en gezondheid. Maar er zat er een flinke ratelslang onder het gras. Want o wee, als we de gelukskettingbrief verbraken. Na zeven dagen zouden we bestookt worden door hel en verdoemenis. Pisnijdig op degene die ons deze pennenstreek had geleverd, verbrak ik de ketting en scheurde de brief in tientallen stukjes.

Vervolgens strooide ik ze uit in de prullenbak. Zeven dagen gingen voorbij. Zeven dagen van geluk en gezondheid. En toen sloeg het noodlot toe. Op vrijdag ging de poes dood. Op zaterdag brak ik mijn arm en op zondag scheurde manlief zijn enkelbanden. Heel even spookte de verbroken geluksketting door mijn hoofd. Maar al snel hervond ik mijn gezond verstand, telde mijn zegeningen en het ongeluk stopte. En daarom zal het kruis van Mr Abraham ook wel niets voorstellen. Ik vermoed dat hij bij elke voordeur een schietgebedje doet. Uiteindelijk heeft elk huisje zijn kruisje.