Kunstig!

Toen ik tegen eind november op de site keek, stonden er in de categorie Uitdaging van de Maand geen inzendingen – wat op zich goed uitkwam want ik moest al mijn Sinterklaasgedichten nog. Ik heb nu alles meegenomen wat er sindsdien is ingezonden.
Mien heeft twee verhalen geschreven met alle schrijfveren van de maand erin verwerkt, op zich een knappe prestatie (met ±700 woorden wel een tikki te lang voor de UvdM). Het grappige eraan is dat het echt werkt, dat je een stortvloed van beelden en sensaties over je heen krijgt. Ik ben natuurlijk een heel jaar bezig met het verzamelen van de schrijfveren, het is vaak iets wat iemand zegt, of wat ik lees, en wat dan als zinsnede opeens heel betekenisvol klinkt. Het is mooi om te zien dat dat op deze manier ook werkt.
Lianne heeft twee schrijfveren uitgewerkt tot kort kort verhaal. Handpalmfictie, ik vind dat altijd zo knap! Beide verhalen zijn goed geschreven, invoelbaar. Toch lijden ze beide aan hetzelfde euvel: ze zijn te lief.
Ik heb in een grijs verleden de cursus Korte Verhalen bij de LOI gedaan. Een opdracht was om van een slechte jeugdherinnering een verhaal te maken. Ik had als kind een lievelingsknuffel, die ik liet zien aan een nieuw vriendinnetje. Dat kreng gooide mijn dierbaarheid zo een eind door de tuin. Voor mij was dat een drama, voor een verhaal was het véél te klein, was de kritiek van de docent. De knuffel moest op zijn minst ernstig verminkt worden!
Het is voor een schrijver de uitdaging om het zwart in zichzelf op te zoeken. Laat een spookverhaal ook écht eng zijn, en laat de vulkaan ook écht uitbarsten, want pas dan heb je echt een verhaal. Schrijven kun je al, nu wordt het tijd om de grenzen te verleggen.
Pally is eigenlijk de enige die twee columns heeft geschreven. De kunst van een goede column is om iets te schrijven dat voor de schrijver uniek en persoonlijk is, en voor de lezer opeens oh zo herkenbaar blijkt. Dat is bij beide stukken goed gelukt. Ik zat wel niet bij de nonnen op school maar had wel een kreng van een handwerkjuf die mijn ene babysokje uithaalde toen de rest er al twee afhad. En het stuk over onverwacht bezoek is me uit het hart gegrepen! Ik herinner me een kerstdiner toen we een heel gezin extra onverwacht moesten voeden, wat uitstekend lukte met een zak patat uit de vriezer en een cake gepimpt tot toetjestaart. Een prachtige herinnering waar ik nu dus weer aan denk. Dat is echt de kunst van een goede column!