L u c h t : het grote niets

Lucht, een stukje niks tussen vaste massa. Gebied waar ruimte is om adem te halen. Het maakt dat de aarde, het leven en zelfs de geest niet één aan elkaar gegroeide grote klont wordt, maar een leefbare plek blijft.
Lucht is de eindeloos ogende ruimte boven ons waarin de mensheid sinds haar ontstaan gemakshalve de hemel gesitueerd heeft met alle goden en geesten en doden. Zo heerlijk ongrijpbaar en daarom zo geschikt voor alles wat we niet kunnen bevatten. Een enorme kast om onbegrijpelijke dingen in op te bergen. Luchtige taal, luchtige gesprekken. Ruimte die is toegevoegd om te ontsnappen aan het te veel, vooral het te veel aan levensernst of zwaarte.
Luchtkastelen kunnen we vormen zonder handen, zonder stenen, zonder specie, zonder samenhang. Als ze uit elkaar vallen is het geen ramp want ze zijn gemaakt van lucht. Misschien is zo’n bouwsel juist wel gemaakt om uit elkaar te vallen. Om mee te spelen. Een blokkendoos, maar dan zonder blokken, waarmee je alsmaar door kunt bouwen en steeds veranderen of opnieuw beginnen. Je bent opgelucht. En zo haal je ook adem.

Wij associëren lucht met vrij zijn, met vliegen. Zoals vogels luchtsymbolen zijn die onbeperkte ruimte, beweging en gewichtloosheid vertegenwoordigen. Een ideale manier van zijn. In alle tijden zijn er mensen geweest die probeerden te vliegen. Misschien wel een toestand waar ieder mens zijn hele leven onbewust naar verlangt.

Maar gebakken lucht? Wordt verkocht door iemand die de zaak probeert te flessen. Hij laat je gebakken eieren ruiken, maar er zijn geen eieren. Dat is dus nog minder dan lucht. Lucht zonder lucht. Geur zonder de reden van geur. Misschien zelfs geen geur, maar de schijn ervan. Abstract.

Benauwdheid, gebrek aan lucht. Gebrek aan iets onzichtbaars, dat je wel voelt als je het te weinig hebt. Zuurstof, lucht van een bepaalde kwaliteit, noodzakelijk om te kunnen bestaan. Kwaliteit van lucht wordt door bossen gemaakt die samen met het zonlicht koolzuur weer tot zuurstof maken. Levensstof voor mens en dier.

Wind, stormen, orkanen. Ze maken de mens klein.
Niks in te brengen. Ze verschijnen met groot machtsvertoon. Vagen weg met onverschillig gebaar. Namen geven wij aan orkanen, vaak vrouwennamen. Wellicht, omdat ergens een naam aan geven het minder angstwekkend maakt. Goden met oerkracht, waar we ontzag voor hebben en die we milder willen stemmen. Een poging om ze tot menselijke proporties terug te brengen. Het is bezwering of vleierij.

L U C H T : het grote, krachtige niets.