Het is zondagochtend 8.15 uur??? en ik ben onderweg naar mijn werk!
Ja, als kraamverzorgster moet je ook op zondag werken.
In het gezin waar ik kom, is het 4e kindje geboren en alles gaat tot nu toe prima met
moeder en kind.
Wanneer ik het adres gevonden heb en aanbel zie ik op het naambordje staan
“dominee”. Jezus, denk ik nog, heb ik dat??
Neem me niet kwalijk hoor, ik heb niks tegen mensen die het geloof belijden
maar zelf trekt het me niet echt.
Als ik aanbel doet man des huizes open en wijst mij direct de weg naar
boven. Vrouw des huizes ligt nog in bed en de kinderen lopen eromheen.
Dominee loopt weer terug de keuken in en doet de deur dicht. Waarschijnlijk ligt daar een preek te sudderen die hij nog door moet nemen. Geen probleem..
Boven aangekomen, klauterend over de andere 3 kinderen, stel ik mij netjes
voor aan moeders en bekijk het nieuwe levenslicht aandachtig.
Zo te zien gaat alles prima hier, kortom, moeder is uitgeput.
Ze wil vandaag graag in bed blijven en proberen tussen door wat slaap in te
halen.
Tot daar nog steeds geen probleem.
Voordat ik verder kan gaan geeft ze meteen aan dat ze hun geloof zeer
serieus belijden en dat ze alle regels die daarbij horen trouw opvolgen.
Onze lieve heer wil niet dat er op zondag wordt gewerkt, het is een rustdag
dus of ik vooral NIETS in huis wil doen. Je weet nooit wat onze lieve heer
daar van zegt. Nou, dat spreekt mij wel aan.
Voorzichtig vraag ik nog of een wasje aanzetten ook teveel is en ja hoor dat
mag ABSOLUUT niet.
Daar zit ik dan, het is inmiddels zondagmorgen 09.00 uur, de dominee is naar
zijn geliefde parochie en het enige wat ik kan denken op dat moment is:
GODKOLERE heb ik dat!!!
Als ik voor het gezin een ontbijtje klaarmaak kijk ik voorzichtig het huis
eens in het rond.
Geen TV te zien, staat zeker in een kast??? GEEN lawaai speelgoed of
Disneyfilms?? WEL een piano en veel klassieke muziek.
Fout .TV mag ook niet, alhoewel erboven in de slaapkamer een klein TV
toestelletje staat (??)
Nadat moeder en kind lekker gewassen zijn gaat het tv toestel aan en ja hoor
de kerkdienst van Nederland 2 komt in beeld.
Jezusmina, heb ik dit? Had ondertussen nog heerlijk in mijn bed kunnen liggen
of anders met mijn eigen kids een filmpje kunnen kijken .Jesus Christ Superstar om maar eens wat te noemen Of met mijn vriend een discussie starten over de voor- en nadelen van significant betere wasmiddelen..
De andere kinderen gaan op het bed zitten, baby aan de borst, en iedereen
kijkt vol interesse naar de dienst en ik zit eigenlijk te wachten op het moment dat er een kruis of ander Gristelijk hebbedingetje wordt verloot.
Dan komt het verzoek of ik wil zorgen dat het eten klaar is om 12.00 uur want dan
komt de dominee thuis en wil gelijk aan tafel, zodat alle kinderen na het
eten even kunnen slapen. Logisch, want zo’n kerkdienst op je nuchtere maag gaat niet in je kouwe kleren zitten. Dat moeten je darmen even verwerken. De mijne wel, in ieder geval.
Als het eten staat te pruttelen loop ik eens langzaam door de huiskamer.
Op iedere tafel of kast ligt een bijbel. Zelfs in de kinderkamer ligt een kinderbijbel en zelfs op het WC papier staan bijbelteksten.
Jezus, wat kan ik nog meer verwachten hier?
Man des huizes komt binnen en als ik hem goed bekijk ziet hij er nog
strakker uit dan mijn gestreken broeken. Ze hebben het wel eens over mensen
met een uitgestreken fijne beschuiten gezicht maar nu heb ik er echt een gezien.
Gezin gaat eten. Ze beginnen met God te bedanken voor deze nieuwe dag en dit
heerlijke eten, hoewel ze dat maar af moesten wachten want ze kennen mijn
kookkunsten nog niet. Na het bidden, tweeëneenhalf uur later, begint de maaltijd waar de eerste maden inmiddels al gearriveerd zijn.
Ik mag niet mee eten want ik bid niet mee en mag dan ook niet aan tafel!
Ja, dat is een belijdenis met een logica waar ik wel wat mee kan….
Als bijna alle kinderen in bed liggen gaat de dominee ook even slaap in
halen en ga ik met oudste zoon naar beneden om een boekje te lezen.
Christuszielen wat duurt een dag zo lang zeg en ik begin er zo langzamerhand
genoeg van te krijgen. Nog een uurtje en ik mag weer naar huis.
Als dit uurtje om is zitten alle kinderen weer bij moeder op bed en ze mogen een filmpje kijken. Pa werkt in de logeerkamer
Wil je de film van Mozes? vraagt moeder. Nee zoonlief heeft een ander idee.Kaïn en Abel lijkt hem wel leuk Vooral dat stukje waar Abel wordt afgemaakt door zijn broer.
Mijn dag zit erop en ik neem afscheid met een , half, gemeend ‘tot morgen’.
Op weg naar de deur kom ik langs de logeerkamer waar dominee zijn volgende preek in de steigers zet.
Ik knal de deur open en roep Doei!!! Ik hoor niets terug.Hij zal wel boven in de steigers zitten.
Het zal wel en als ik mijn auto in stap, zet ik de radio hard en rij met een
omweg naar huis. Even bijkomen. Het mag dan een ‘rustdag’ zijn maar ik voel me alsof ik drie verhuizingen op één dag achter de rug heb..
JEZUS wat een kutdag!
Als ik thuis kom, zie ik op TV dat ze de wet op Godslastering weer eens van stal hebben gehaald. Godzijdank heb ik hier geen Godslasterlijke uitspraken gedaan; alleen gedacht….
10 reacties
sally · 7 december 2004 op 17:23
Schitterend vertelt.
Ik proef de sfeer volop.
Ken dat sfeertje!(minder extreem)
Van m`n opa en oma.
Heel rustgevend maar tegelijk benauwend.
Kan me jouw gevoel heel erg goed voorstellen.
Vooral als je er helemaal niets mee hebt.
mooie column.
liefs Sally
Mar · 7 december 2004 op 17:40
AMEN!
hihi
Wij hadden vroeger zo’n familie in de buurt wonen. Geen tv, 6 keer per zondag naar de kerk, de meisjes elke dag een rokje aan.
Agossie.
Erg leuk geschreven.
Mar
Bakema_NL · 7 december 2004 op 18:52
Tja, dat dit soort mensen nog bestaan he? Maar ze hebben wel alvast 4 kindertjes bij elkaar gerammeld.
Zondag dacht ik ook even bekeerd te gaan worden. Je zit nietsvermoedend op een verjaardag, er komt iemand binnen die je niet kent, geen punt. Lourdes komt ter sprake, een grotere commerciële uitbuiting van het gristelijk geloof kun je je niet voorstellen. Begint die onbekende dame over dat het niet nodig is daarheen te gaan etc…..god zit in je als je er maar in gelooft etc. etc. Ieder zijn ding natuurlijk, maar het was even zo’n vreemd momentje zeg maar, hahahahaha.
Mup · 7 december 2004 op 19:47
[quote]Hij zal wel boven in de steigers zitten. [/quote]
Mijn eerste gedachten waren meteen dat achter een porno film zou zitten. Na zo’n gedachte zou mijn oma gezegd hebben:’Leer maar bidden’
Je hoeft toch geen 10 dagen he?
Groet Mup.
pepe · 7 december 2004 op 19:52
[quote]Het mag dan een ‘rustdag’ zijn maar ik voel me alsof ik drie verhuizingen op één dag achter de rug heb..[/quote]
hier moest ik even denken aan mijn oma, die zei dan stee vast, gelovig als ze was, rusten doen je maar als je dood bent!!
Verplichte rustdagen blehhh
Heerlijke column Dinah
Mosje · 7 december 2004 op 20:31
Heel herkenbaar.
Mosje
Li · 7 december 2004 op 22:35
[quote]Ik mag niet mee eten want ik bid niet mee en mag dan ook niet aan tafel![/quote]
Dit is toch niet te ‘geloven’ 😮
Li
Hendriks · 7 december 2004 op 23:26
“Heb uw naasten lief”…. haha
Ma3anne · 8 december 2004 op 10:04
Enkel een TV op de slaapkamer? Misschien als stimulans voor de passiepreken?
Leuk verhaal.
Wright · 8 december 2004 op 13:40
Mooi, Dinah!
Ook voor mij heel herkenbaar.
(Kan de pepermuntjes bijna proeven.. 😉