Lamaladokkos

Demis, uitbater van het Griekse restaurant Lamaladokkos, heeft er flink de pee in. Met zijn armen over de leuning van een omgedraaide stoel vertelt hij ons over zijn lot. Ik kan mij zijn verhaal wel voorstellen, want van goedboerende melkveehouder naar economisch vluchteling… Ga er maar aan staan.

Ik vertel hem over ons dagje uit en vraag hem wat de Daghappos op het krijtbord inhoudt.
‘Oh, dat? Dat is een Griekse verrassing’, antwoordt Demis in haperend Engels.
‘Dan nemen we die’, geeft mijn partner hem terug.

Na een bezoekje aan de keuken keert de Griek terug aan onze tafel. Hij meldt dat de kok er geen zin in heeft. Verbaasd kijken mijn partner en ik elkaar aan.
‘Nou, dan de rekening graag. Gaan we het verderop proberen.’
Vanuit zijn borstzak overhandigt de eigenaar mij een papiertje.
‘€ 824,99?!! Voor één wijn en een biertje?!’
‘Als u op de kaart had gekeken, dan had u geweten wat de prijs was.’
‘Welke kaart?!’ Vraag ik hem nijdig.
Verveeld haalt Demis zijn schouders op.
‘Luister beste man, no way dat ik dit absurde bedrag ga afrekenen!’
De Griek loopt naar de keuken en bij terugkomst schotelt hij ons twee lege borden voor.

‘Eet smakelijk!’
‘Wat is dat?’
‘Dat is een Grexitschotel. Is gebakken lucht, exclusief saladebar.’
Opnieuw overhandigt hij mij een papiertje. 2x Daghappos, staat er op geschreven en…
‘€ 1299,98?!’ Gil ik uit.
‘Is verrassingsschotel. Staat op bord.’
‘Ja, surprise dish my ass! En er staat niet eens een bedrag op dat bord.’
Zuchtend loopt de eigenaar naar het bord en krijt ‘€ 649,99’ onder ‘Daghappos’. Stoïcijns wijst hij mij op zijn aanvulling en steekt twee vingers op.

De stilte die volgt is ijzig, maar uiteindelijk schiet Demis keihard in de lach.
‘I’m just kidding. I will bring you your Daghappos in a minute.’
Al sloffend laat hij ons verbijsterd achter in de bedompte ruimte.

Uiteindelijk hebben we nog redelijk gegeten tegen een schappelijke prijs, maar de eigenaar is een weirdo.