Leegte

Waarom maken we het ons altijd zo moeilijk? We blijven er maar omheen draaien, terwijl het middelpunt van ons leven altijd hetzelfde blijft: lijden. Hoe ik daar ( alweer ) bijkom? Nou, niet met een trap in ieder geval humorloze zak dat je bent. Het is eigenlijk heel simpel en had ik zonet op mijn tweewieler bedacht. En ik kan het in één enkele zin uitleggen: alle dingen wat ons leven nog enigzins “leuk” maakt is slecht voor ons en wordt ons onmiddelijk weer ontnomen door veel erger lijden. Misschien klinkt het nu weer allemaal hocus pocus of als waterige diarree, dus ik zal eens wat voorbeelden voor je bedenken. Waar heeft een mens het meest plezier aan? Neuken oftewel seks oftewel palen of hoe je het ook wilt noemen. Maar dat wordt ons ook weer afgenomen door de zorgen van het geld aan condooms of de pil of de angst om zwanger te raken. Als dat al niet genoeg is, wordt je ook nog eens bang gemaakt met weerzinwekkende reclames over Chlamidia, aids en meer van dat soort SOA’s. Maar ja, onze voortplantingsdrang is nu eenmaal vele malen sterker dan de angst voor dat soort dingetjes, dus neuken wij nog vrolijk verder.

Dan hebben we sigaretten, peuken oftewel kankerstaven. En daar heb je het al: kankerstaven. Dat pleziertje wordt ons ook al ontnomen door al die enige teksten op alle pakjes. Slecht voor je bloedvaten, hart, longen, nicotinel plijsters, baby als je zwanger bent, kanker her en der, smerige vingers/nagels, een onfrisse adem, een geel plafond, rookvrije plaatsen en ga zo maar door.

En wat dacht je van drank? Dat kan weer leiden tot andere heerlijke ziektes, agressiviteit, huwelijksproblemen, gezinsproblemen, AA therapie, en ga zo maar door. En het kost ons ook steeds meer geld. En zo komen we automatisch terecht bij alle soorten drugs. De nadelen en mogelijke gevolgen hoef ik denk ik niet te beschrijven, want waarschijnlijk is iedereen daar wel eens mee in aanraking gekomen. Zelf gebruikt of je kent iemand die eraan is gestorven of iets in die richting.

En zo wordt je verpest door alles wat maar op je pad komt. En als je dan eens iets “leuks” vindt, dan wordt het je alweer snel ontnomen door wat men noemt “ongeluk/tegenslagen/verveling/irritatie”. Mensen doen er alles aan om maar het besef van hun lege bestaan te verdringen door allerlei leuke dingen te verzinnen zoals pretparken, vakantie’s, extreme sporten of hobby’s, televisie, radio, cassino’s, hotels en ga zo maar door. Ze gooien er nog wat humor door heen waardoor het toch nog wat lijkt. Zo kom je het wel leven wel aardig door. Want zonder dat alles kom je vroeg of laat altijd bij jezelf terecht. En welk redelijk verstandig mens wil nu zijn lot aan zichzelf geven?

We huppelen maar als onwetende kinderen door het leven, steeds springend van de hak op de tak om maar bezig te zijn. Je eigen gedachtes zo ver mogelijk verstoppen en je gedachtes simpel vermaak voeren, zodat je er zogenaamd niet achter komt dat jouw leven niets anders is dan totale leegte. Dat alles om je heen niets voorstelt en jij al helemaal niet. Dat er geen plezierige dingen bestaan. Dat beeld houden we enkel onszelf voor, om ervoor te zorgen dat we niet sterven van eenzaamheid. Dat pleziertje wat jij hebt, al is het een dagje uit in een park of een biertje is er niet echt. Het is gewoon weer iets belachelijks wat iemand voor je heeft verzonnen om jouw leven wat aangenamer te maken. De beste manier om je leven zolang mogelijk uit te zitten.

En voor de beste dingen wat jouw leven nog dragelijk te maken, blijken het meest slechtste te zijn. Je wordt ervoor gestraft met de ergste ziektes, katers, verslavingen, tegenvallers, gebroken ledematen, geldproblemen, ruzies en ga zo maar door. Niets is zo mooi als het lijkt, want hoe je het ook wend of keert, je komt altijd weer bedrogen uit. Alles wat je leven nog enigzins kleur kan geven is het meest slechte wat er bestaat.

Want tja, door die dingen verlang je weer naar andere slechte dingen, wordt je bevredigd, raak je verveeld en verlang je weer naar iets anders. Je leven is niets meer of minder dan een rad wat de rest van je leven blijft draaien vol bedriegelijk geluk en onheil. Je zult echt niet gelukkig worden door bijvoorbeeld een biertje, snuifje, praatje, spelletje, geld of iets anders. Want vroeg of laat komt het gevolg weer ten toneel en reken er maar op dat hij nog veel en veel zwaarder zal vallen dan het beetje geluk wat je denkt te hebben.

Nieuw verlangen, verveling, irritatie, mislukkingen, teleurstellingen en ga zo maar door. En geloof het of niet, maar dat soort dingen heeft ook nog eens veel meer invloed op ons dan al het positieve in ons leven bij elkaar. Want wat onthou je nu sneller? De dood van je moeder/vriendin/broer of die geweldige neukpartij van zoveel maanden geleden? Genoeg voorbeelden te noemen en nog veel meer uitleg kan ik geven, maar dat vult niets vernieuwends aan in mijn standpunt. Het mag wel duidelijk zijn hoe verschrikkelijk een mensenleven is. En toch hechten we er zoveel waarde aan…

Tot Shit